Είναι σαφές ότι μέσω της πειθαρχίας θέλουμε να βάλουμε όρια στη συμπεριφορά των παιδιών για το δικό τους καλό και όχι να τα κάνουμε να νιώσουν άσχημα.
Το θέμα όμως είναι ότι κάνουμε κάποια λάθη στο κομμάτι αυτό και το παιδί παίρνει λάθος μηνύματα:
- Τα τιμωρούμε συχνά, με αποτέλεσμα να νιώθουν φόβο απέναντί μας, άρα είναι διπλό το κακό: δεν παίρνουν το σωστό μήνυμα και επηρεάζεται αρνητικά η μεταξύ μας σχέση.
- Κάνουμε το παιδί να νιώθει μη επαρκές και κάνει συνεχώς αγώνα δρόμου για να μας αποδείξει ότι είναι καλό. Κι εδώ λοιπόν είναι προφανές ότι έχουν γίνει σοβαρά λάθη στο κομμάτι της πειθαρχίας.
- Το παιδί μπαίνει σε μια λογική πως, όταν είσαστε παρόντες, φέρεται επιτηδευμένα όπως πρέπει και όταν είναι εκτός σπιτιού κάνει του κεφαλιού του.
- Το παιδί είναι επιθετικό σε ανεξήγητο βαθμό και σε πολλές περιπτώσεις απρόκλητα. Είναι φανερό ότι τα λάθη πειθαρχίας του έχουν δημιουργήσει κακή ψυχολογία και ξεσπάει όποτε του δίνεται η ευκαιρία.
- Τέλος, το παιδί δεν έχει συνέπεια στην εφαρμογή των μεταξύ σας συμφωνηθέντων. Τη μια φέρεται σωστά, την άλλη λάθος. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι κάτι έχετε κάνει λάθος, όμως καλό είναι να εξετάσετε την περίπτωση.
