Ένας νέος άνδρας, αποκτώντας την εμπειρία της πατρότητας, αλλάζει φάση ζωής. Γνωρίζει καινούργιες καταστάσεις, νέες εμπειρίες, και νιώθει υπεύθυνος για κάποιον άλλο, που είναι πέρα και πάνω από αυτόν.
Επειδή οι άνδρες πιο «ξαφνικά» από τις μητέρες βρίσκονται με ένα μωρό στο σπίτι, χωρίς την ευκαιρία των 9 μηνών στους οποίους η μάνα το κυοφορεί και το συνειδητοποιεί, πολλοί μπαμπάδες περιγράφουν την αλλαγή στη ζωή τους, ως μία βουτιά στα πολύ βαθιά, που κοιτώντας πίσω, δεν ήταν σίγουροι τότε αν θα τα έβγαζαν πέρα και θα κατάφερναν να τελειώσουν το μακροβούτι παίρνοντας ανάσα, ή θα πνίγονταν προσπαθώντας να κολυμπήσουν πάνω από ρεύματα… Με την εμπειρία του παιδιού, και αποστασιοποιημένοι από τον πρώτο πανικόβλητο χρόνο, όλοι τους παραδέχονται τελικά, ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο πάνω από το παιδί τους, τίποτα πιο όμορφο και πιο συναρπαστικό.
Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα στον οργανισμό και την ψυχολογία τους;
Με την πατρότητα ο άνδρας μπαίνει στα δύσκολα. Αποσταθεροποιείται και ανακαλύπτει νέες προσωπικές δεξιότητες που δεν τις είχε ανακαλύψει. Ζει την έκπληξη που προσφέρει η ζωή που αναπτύσσεται. Έχει διαπιστωθεί από τους επιστήμονες ότι η γέννηση ενός παιδιού επηρεάζει ψυχολογικά τον άνδρα και αλλάζει τη συμπεριφορά του.
Η πατρότητα προσφέρει σε έναν νέο άνδρα την δυνατότητα του να κατανοήσει τον δικό του πατέρα. Επιτρέπει την αναθεώρηση κάποιων αντιλήψεων και ενεργοποιεί πρώτα από όλα μία διαδικασία αυτογνωσίας, πράγμα που τον κάνει πιο δεκτικό, λιγότερο απόλυτο, περισσότερο κατανοητικό τ όσο και με συμπεριφορές του πατέρα του, όσο και με των άλλων.
Σε σχέση με το παιδί του, ο νέος μπαμπάς παραμερίζει κάποια στερεότυπα της δικής του εποχής και αναγκάζεται να παρακολουθεί την εξέλιξη του παιδιού του. Αναπτύσσει λοιπόν μια ευρύτερη γκάμα ικανοτήτων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, νιώθει πιο ικανός, επαναπροσδιορίζει την βαρύτητα που έχει η εργασία και το επάγγελμά του και δίνει αξία σε αρετές που πιθανόν δεν έδινε πριν, όπως στην αγάπη και τη φροντίδα εν γένει, όχι μόνο στην οικογένεια του, αλλά ακόμη και σε άλλα παιδιά.
Με την πατρότητα σταματούν οι άνδρες να ζουν επικίνδυνα. Προσέχουν πολύ περισσότερο την υγεία τους για ευνόητους λόγους και ανησυχούν τόσο για τη δική τους όσο και για των παιδιών τους, τόσο που δεν φαντάζονταν ότι θα το έκαναν. Ερευνητές από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Όρεγκον σε σχετική μελέτη συμπεριφορές εξέτασαν παράγοντες όπως οι τάσεις εγκληματικότητας, η χρήση προϊόντων καπνού, η κατανάλωση αλκοόλ και η χρήση μαριχουάνας και διαπιστώθηκε ότι η πατρότητα αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα που προβλέπει την αποφυγή των παραπάνω επικίνδυνων συμπεριφορών.
Οι έρευνες καταλήγουν επίσης ότι οι νέοι γονείς παρουσιάζουν λιγότερη ανταγωνιστικότητα, προφανώς περισσότερη ευαισθησία –όχι μόνο προς τα παιδιά τους- , ενώ αποκτούν και περισσότερες αντοχές οργανικά. Οι άνδρες γίνονται πιο συμπονετικοί μέσα από την πατρότητα, πιο γλυκείς και πιο ήπιοι, ενώ αντέχουν στα δύσκολα με μεγαλύτερη ευκολία. Και τα ξενύχτια, και την κακουχία, και τις ασθένειες και το άγχος. Και όλα αυτά, γιατί όπως διαπιστώθηκε, η πατρότητα αλλάζει τον εγκέφαλό του άνδρα, δημιουργώντας ένα «πατρικό φίλτρο» αρκετά όμοιο με το μητρικό. Για αυτό και ο μπαμπάς, βρίσκει τρόπους να εκφράσει τελικά «δυνάμεις» που δεν ήξερε ότι έχει (τουλάχιστον όχι σε τέτοιο βαθμό), όπως η αγάπη, η στοργή, η προστασία, η τρυφερότητα, τα όνειρα, ο σχεδιασμός για το μέλλον, και αμέτρητες άλλες αξίες, που θα παλέψει να μεταδώσει στους μικρούς του θησαυρούς.
