«Εάν αποκαλύψεις το μυστικό θα αυτοκτονήσω». «Εάν το πεις πουθενά θα αρρωστήσω και θα πεθάνω». Πρόκειται για 2 εκφράσεις που ακούστηκαν από αγαπημένους ανθρώπους των παιδιών πριν και μετά που τα κακοποίησαν σεξουαλικά.
Το ερώτημα που τίθεται στους περισσότερους ακροατές τέτοιων πραγματικών ιστοριών είναι «και τα παιδιά το πίστεψαν;». Η απάντηση είναι ναι.
Οι κακοποιητές παιδιών ιδίως όταν προέρχονται από το στενό οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον χρησιμοποιούν πολύ την έννοια του μυστικού καθώς εκμεταλλεύονται την αγάπη και την εμπιστοσύνη που τα παιδιά τρέφουν προς το πρόσωπο τους. Η αγάπη αυτή και η εμπιστοσύνη σε συνδυασμό με τον φόβο, τον θυμό, την ντροπή και την ενοχή που γεννά η κακοποίηση οδηγεί τα παιδιά να κρατούν αυτό το ένοχο μυστικό.
Μυστικά όλοι έχουμε…. διασφαλίζουν την ατομικότητα μας και σε κάποιες περιπτώσεις τη σχέση μας με κάποιον. Ωστόσο κομμάτι της διαπαιδαγώγησης των γονέων πρέπει να αποτελεί και η εκπαίδευση στα μυστικά. Οι γονείς θα πρέπει να εξηγήσουν στα παιδιά ότι όλοι έχουμε μυστικά αλλά κάποια μυστικά είναι επικίνδυνα. Και πως ξεχωρίζουμε ένα επικίνδυνο μυστικό από ένα άλλο;
– Δεν υπάρχει κανένα μυστικό που να μας κάνει να φοβόμαστε, να ντρεπόμαστε και να μην μπορούμε να κοιμηθούμε τα βράδια. Εάν κάποιος μας ζητήσει να κρατήσουμε ένα τέτοιο μυστικό ξέρουμε κατευθείαν ότι πρέπει να το πούμε στην μαμά ή τον μπαμπά, τον δάσκαλο ή την δασκάλα.
– Δεν υπάρχει κανένα μυστικό από την μαμά, τον μπαμπά, τον δάσκαλο ή την δασκάλα. Εάν κάποιος μας ζητήσει να τους κρατήσουμε κάτι κρυφό ξέρουμε ότι κατευθείαν θα πρέπει να τους το πούμε.
Είναι σημαντικό τα παιδιά να ξέρουν τα συναισθήματα τους αλλά κυρίως και σημάδια που κινδυνεύουν ή όχι.
