Όταν ένας άνδρας μάθει, ότι πρόκειται να γίνει πατέρας, εισέρχεται αυτόματα σε μια νέα συναισθηματική κατάσταση.
Εκτός από το γεγονός ότι πρέπει να εξοικειωθεί με την έννοια της εγκυμοσύνης και του επερχόμενου τοκετού, μια σειρά από αισθήματα και σκέψεις τον κατακλύζουν. Συχνά στην αρχική φάση, του δημιουργείται κάποια σύγχυση με αντικρουόμενες ψυχικές καταστάσεις που χαρακτηρίζονται με λύπη ή χαρά, φόβο ή άγχος.
Οι σκέψεις και τα συναισθήματα αυτά έχουν να κάνουν με πολλές πτυχές της ζωής του άνδρα, της γυναίκας, του παιδιού που αναμένεται και της οικογένειας γενικά.
Οι φόβοι για το κατά πόσο ο ίδιος σαν μελλοντικός πατέρας θα μπορέσει να προστατεύσει και να προσφέρει τα απαραίτητα στην οικογένεια του, αποτελούν μια από τις βασικές αιτίες που του προκαλούν ένταση και άγχος.
Ας μην ξεχνούμε ότι σε πολλά ζευγάρια, ο ερχομός του πρώτου παιδιού συνοδεύεται και από μια σημαντική αλλαγή. Τα εισοδήματα της οικογένειας που βασίζονταν σε δύο μισθούς, τώρα θα βασίζονται σε ένα μισθό ενώ οι ανάγκες δεν θα είναι για δύο άτομα αλλά για τρία.
Στο δύσκολο κόσμο που ζούμε, θα πρέπει ο άνδρας να βρει νέες δυνάμεις για να μπορέσει να υποστηρίξει την οικογένεια του τόσο οικονομικά αλλά και συναισθηματικά. Η γυναίκα του θα χρειαστεί πολύ περισσότερο τη βοήθειά του τώρα που αυτή θα βιώσει τις απαιτητικές εμπειρίες της εγκυμοσύνης, του τοκετού και της φροντίδας του νεογέννητου παιδιού της.
Πολλοί άνδρες νιώθουν φόβο και αβεβαιότητα σχετικά με τον τοκετό και τη γέννηση.
Για αυτούς η εγκυμοσύνη, η διαδικασία της γέννησης, τα μαιευτήρια, το νεογέννητο παιδί αποτελούν ένα άγνωστο κόσμο.
Φοβούνται ότι δεν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις διάφορες δοκιμασίες, φοβούνται μήπως λιποθυμήσουν στην αίθουσα τοκετού και φοβούνται μήπως οι ίδιοι αντί να βοηθήσουν τη γυναίκα τους θα κάνουν το αντίθετο.
Ας μην ξεχνούμε ότι τα νοσοκομεία είναι ένα περιβάλλον δύσκολο, αφιλόξενο, κρύο όπου ο μελλοντικός πατέρας νιώθει αμήχανος και χωρίς έλεγχο.
Η εμπειρία δείχνει ότι στο τέλος τα πάνε πολύ καλά. Οι στατιστικές λένε ότι πολύ σπάνια μπορεί ένας άνδρας να λιποθυμήσει κατά τον τοκετό.
Εάν κάποιος δεν μπορεί να βλέπει αίμα πρέπει να το αναγνωρίσει και να αποφύγει να μπει στην αίθουσα τοκετού. Ή ακόμη καλύτερα να δει το θέμα με το ψυχολόγο του και κατά πόσο μπορεί να ξεπεράσει το πρόβλημα αυτό.
Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις ανδρών, που ενστικτωδώς νιώθουν αμφιβολίες για το κατά πόσο είναι πραγματικά οι βιολογικοί πατέρες του παιδιού.
Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές μέχρι και 50% των ανδρών νιώθουν σε κάποια στιγμή τον ενστικτώδη αυτό φόβο.
Σίγουρα αντιλαμβάνονται ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει μόνο στη σκέψη τους. Εξ’ άλλου σε περίπτωση που εκφράσουν αυτές τις σκέψεις για παράδειγμα στον ψυχολόγο τους, εάν ερωτηθούν κατά πόσο πιστεύουν ότι η γυναίκα τους είχε μια άλλη σχέση, τότε νιώθουν άσχημα και προσβεβλημένοι.
Οι φόβοι για την πατρότητα έχουν να κάνουν περισσότερο με προσωπικές τους αμφιβολίες, πρωτόγονους φόβους και με την αμηχανία που νιώθουν βλέποντας ότι έχει συμβεί σε αυτούς κάτι τόσο ωραίο όπως η γέννηση ενός παιδιού.
Σε πολλούς άνδρες η γέννηση ενός παιδιού φέρνει μαζί της μια ουσιαστική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τη ζωή.
Σίγουρα όταν πρόκειται για το πρώτο παιδί τα αισθήματα αυτά είναι πολύ πιο έντονα. Όμως μπορεί να υπάρχουν και κατά τη γέννηση άλλων παιδιών.
Ξαφνικά ο άνδρας νιώθει ότι δεν είναι πλέον μέρος της νεώτερης γενεάς. Γίνεται γονιός, το νεογέννητο παιδί αντιπροσωπεύει κατά κάποιο τρόπο τον αντικαταστάτη του που έχει φθάσει.
Παράλληλα οι φόβοι για το θάνατο γίνονται πολύ πιο έντονοι παρά πρωτύτερα όταν ο άνδρας ήταν χωρίς παιδί. Φοβάται ότι εάν αυτός πάθει κάτι το παιδί θα μείνει μόνο του χωρίς πατέρα και υποστήριξη. Οι σκέψεις αυτές κάνουν πολλούς άνδρες να πάρουν δραστικές αποφάσεις και να αλλάξουν πολλά πράγματα στη ζωή τους και στην επαγγελματική τους καριέρα.
Η γέννηση ενός παιδιού δημιουργεί φόβους και αγωνία στον άνδρα για τη ζωή της γυναίκας του και του παιδιού του.
Στον τοκετό μπορεί κάποτε να συμβούν δυσάρεστα πράγματα με κινδύνους για τη γυναίκα και το παιδί. Ας μην ξεχνούμε ότι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα η κυριότερη αιτία θανάτου στις γυναίκες κάτω των 50 ετών ήταν η γέννηση ενός παιδιού.
Σήμερα οι κίνδυνοι αυτοί έχουν ελαχιστοποιηθεί χωρίς όμως να έχουν μηδενιστεί. Μετά από τη γέννηση πολύ συχνά ο πατέρας κοιτάζει προσεκτικά το παιδί για να βεβαιωθεί ότι όλα είναι φυσιολογικά.
Οι άνδρες νιώθουν ότι η σχέση τους με τη γυναίκα τους μετά από τη γέννηση του παιδιού αλλάζει.
Φοβούνται ότι η σχέση τους θα περιοριστεί, το παιδί θα πάρει πολύ μεγαλύτερη σημασία από αυτούς και παράλληλα η σχέση τους με το παιδί θα υπόκειται στον έλεγχο της μητέρας.
Η προσοχή της μητέρας επικεντρώνεται στο παιδί. Επιπρόσθετα μπορεί να βάζει κάποιους περιορισμούς στο τι μπορεί να κάνει ο άνδρας με το παιδί.
Είναι σημαντικό στη σχέση τους με το παιδί και οι δύο γονείς να συμβάλλουν ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό τρόπο. Συνήθως η μητέρα θα δώσει την ασφάλεια, τη στοργή, τη θαλπωρή που χρειάζεται το παιδί ενώ ο πατέρας θα προσφέρει το αίσθημα της ελευθερίας, την ανεξαρτησία, την κατανόηση του κόσμου.
Φυσικά δεν υπάρχουν στεγανά στο τι θα δώσει ο καθένας αλλά το σημαντικό είναι ο καθένας με τον τρόπο του να προσφέρει στο παιδί το καλύτερο δυνατό.
Η μητέρα θα πρέπει να καταλαβαίνει τις φοβίες και ανησυχίες του πατέρα, να το βοηθά να τις ξεπερνά και όταν και οι δύο συνεργαστούν τα αποτελέσματα για όλους θα είναι εξαιρετικά.
