Είναι πολύ όμορφο να θεωρείτε ότι σαν το παιδί σας δεν υπάρχει άλλο, όμως δεν πρέπει να φτάνετε σε υπερβολές και να χάνετε την αντικειμενικότητά σας.
Στο τέλος το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι να το κάνετε κακομαθημένο και άκρως εγωκεντρικό:
• Ακόμα κι αν υπερασπιστείτε το παιδί σας μπροστά σε τρίτους χωρίς να έχει δίκιο στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα πρέπει οπωσδήποτε όταν μείνετε μόνοι σας να του πείτε ευθέως την αλήθεια για να μαθαίνει μέσα από τα λάθη του. Να κατανοήσει, δηλαδή, ότι λειτουργήσατε σαν ασπίδα για εκείνο, για να το βγάλετε από τη δύσκολη θέση, αυτό όμως δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι επικροτείτε τη συμπεριφορά του…
• Μην κάνετε πως δε βλέπετε τα ελαττώματα του παιδιού σας και μην υπερτονίζετε τα προτερήματά του. Το υγιές είναι να έχετε αντικειμενική κρίση, ώστε να το βοηθήσετε να εξελιχθεί και να προοδεύσει στη ζωή του και όχι να του «χαϊδεύετε» τα αυτιά ή να του δημιουργείτε μια επίπλαστη εικόνα του εαυτού του.
• Τέλος, αποφύγετε τις συγκρίσεις-οι οποίες είναι αντιπαιδαγωγικές και συνήθως καθόλου αντικειμενικές-μιας και στις περισσότερες των περιπτώσεων θα βγάζετε το παιδί σας πολύ καλύτερο απ’ ότι πραγματικά είναι.