«Φάε όλα σου τα λαχανικά αλλιώς δεν έχει γλυκό».
«Έχεις φάει πάρα πολύ! Φτάνει τώρα. Δεν βλέπεις πόσο στρουμπουλός είσαι;»
Ο τρόπος που μιλάμε στα μικρά παιδιά, 2-5 ετών, σχετικά με τη διατροφή και το σώμα τους, θέτει τις βάσεις για τη σχέση που θα αποκτήσουν με όλα αυτά στο μέλλον. Αν θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν θετική στάση και ανοιχτό μυαλό, θα πρέπει να κάνουμε και θετικά σχόλια. Εάν κάνουμε αρνητικά σχόλια σχετικά με τη διατροφή, το σώμα ή το φαγητό, τα παιδιά μας θα αποκτήσουν μια αρνητική σχέση με όλα αυτά.
Θετικό σχόλιο: «Το μπρόκολο είναι πράσινο και μοιάζει με δέντρο. Μπορείς να ενώσεις τα κομμάτια του πορτοκαλιού σαν ένα παζλ»
Πως το εκλαμβάνει το παιδί: «Ξέρω το χρώμα πράσινο. Μου αρέσουν τα παζλ. Για να δούμε μπορώ να βάλω τα κομμάτια του πορτοκαλιού το ένα δίπλα στο άλλο».
Αρνητικό σχόλιο: «Τα γλυκά σου κάνουν κακό. Δεν πρέπει να τα τρως!»
Πως το εκλαμβάνει το παιδί: «Μου αρέσουν τα γλυκά. Έχουν ωραία γεύση. Είμαι κακός γιατί μου αρέσουν».
Θετικό σχόλιο: «Πόσο μεγάλωσες και έγινες δυνατός και όμορφος!»
Πως το εκλαμβάνει το παιδί: «Μου αρέσει το σώμα μου. Μπορώ να κάνω πολλά πράγματα, να πηδάω, να τρέχω!»
Αρνητικό σχόλιο: «Έχεις γίνει παχύνει με τόσα γλυκά που τρως και δεν μπορώ να σε σηκώσω! Έχεις γίνει χοντρούλης! Για δες την κοιλιτσα σου!»
Πως το εκλαμβάνει το παιδί: «Η μαμά πιστεύει ότι το σώμα μου έχει κάποιο πρόβλημα. Δεν είμαι και τόσο καλός».
Θετικό σχόλιο: «Κοιτά πως πως έχεις μεγαλώσει! Μπορείς μόνος σου να φας και να δοκιμάσεις καινούργια φαγητά!»
Πως το εκλαμβάνει το παιδί: «Τα πηγαίνω καλά με το φαγητό. Η μαμα και ο μπαμπάς είναι χαρούμενοι. Θα δοκιμάσω κι άλλο φαγητό που δεν έχω ξαναδοκιμάσει».
Αρνητικό σχόλιο: «Σταμάτα να τρως τόσο!»
Πως το εκλαμβάνει το παιδί: «Πεινάω κι άλλο. Αλλά η μαμά κι ο μπαμπάς δεν θέλουν να φάω. Ντρέπομαι που θέλω να φάω περισσότερο».
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από θετικές εμπειρίες, μέσα από την ενθάρρυνση και την αποδοχή. Όπως ακριβώς ενθαρρύνουμε το παιδί να μάθει να περπατά και να μιλά, με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να το ενθαρρύνουμε να μάθει να τρώει. Ακομη κι αν δυσκολεύεται με τα υγιεινά τρόφιμα ή του αρέσουν περισσότερο τα γλυκά είναι σημαντικό να βρούμε τα θετικά στη συμπεριφορά του και αυτά να ενισχύσουμε. Άλλωστε από εμάς εξαρτάται να του παρέχουμε τις κατάλληλες ευκαιρίες να μάθει να τρώει ισορροπημένα προσφέροντας θρεπτικό, νόστιμο φαγητό, χωρίς πίεση, σε προγραμματισμένα σνακ και γεύματα. Το πως θα εξελιχθει το σώμα του παιδιού μας πάλι δεν εξαρτάται από εμάς. Η δίκη μας δουλειά, ως γονείς είναι να του προσφέρουμε αυτό που θεωρούμε καλύτερο και ύστερα να αφήσουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της. Εάν έχουμε πρόβλημα με το σώμα του παιδιού μας, αυτό είναι μόνο δικό μας πρόβλημα και δεν θα πρέπει να το μεταφέρουμε στο παιδί. Τα αρνητικά σχόλια για το σώμα ενός παιδιού (πχ «έχεις παχύνει» ή «είσαι πολύ αδυνατός») εκλαμβάνονται από τον παιδί ως μη αποδοχή του σώματός του και το αποτέλεσμα συνήθως είναι η εμφάνιση παχυσαρκίας και διατροφικών διαταραχών.
Αν ενας γονιός χρειάζεται υποστήριξη προκειμένου να αποδεχθεί το σώμα του παιδιού του, θα πρέπει να την αναζητήσει, ενώ παράλληλα θα πρέπει να αποφύγει να κάνει σχόλια για τον τρόπο που τρώει τον παιδί του και για τη σωματική του διάπλαση, να δείχνει στο παιδί την αγάπη του χωρίς όρους και να του επιτρέψει να μεγαλώσει με τον καλύτερο τρόπο που η φύση έχει προβλεψει για εκείνο.
