Θα ήθελα πολύ να μάθω εάν και τα δικά σας παιδιά ζουν τόσο έντονα στο τώρα όσο το δικό μου. Κάθεται να βάλει τα παπούτσια του για να φύγουμε, βλέπει δίπλα του τη μπάλα και θεωρεί πως ΤΩΡΑ είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να παίξει μαζί της. Τρώει πρωινό για να φύγουμε, ακούει ένα ρυθμικό τραγούδι στο ραδιόφωνο και πιστεύει πως ΤΩΡΑ είναι η κατάλληλη στιγμή για να χορέψει.
Κι εγώ που θέλω να τελειώνουμε για να προλάβουμε το ραντεβού με τον γιατρό ή τα μαγαζιά πριν κλείσουν ή την γιαγιά πριν κοιμηθεί, καταλήγω να επαναλαμβάνω συνεχώς «βιάσου» και «βιάσου». Δεν συνειδητοποιώ όμως πως έτσι είναι τα νήπια. Καθώς τρώνε, ντύνονται ή περπατάνε βλέπουν κάτι που τους τραβάει την προσοχή και θέλουν να το εξερευνήσουν.
Μια μέρα, λοιπόν, που προσπαθούσα να το πείσω να βιαστεί να μπει στο αμάξι και να πάψει να χαζεύει τα μυρμήγκια στο παρτέρι της πολυκατοικίας, συνειδητοποίησα πως η προσταγή «βιάσου» θα πρέπει να βγει από το λεξιλόγιό μου για 3 κυρίως λόγους:
1. Είναι αναποτελεσματική. Πότε ήταν η τελευταία φορά που η διαδικασία αναχώρησης επισπεύτηκε επειδή ζητήσατε από το παιδί σας να κάνει πιο γρήγορα; Ούτε καν την θυμάστε! Συνήθως το «βιάσου» κάνει τα παιδιά ακόμη πιο δυσκίνητα, μιας και τους δημιουργεί σύγχυση και άγχος, εφόσον δεν γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν για να σας ευχαριστήσουν.
2. Είναι αποκαρδιωτική. Το μήνυμα που θέλετε να στείλετε με το «βιάσου» είναι: «ας εστιάσουμε σε ό,τι κάνουμε. Πρέπει να κινηθούμε λίγο πιο γρήγορα». Το μήνυμα που λαμβάνει το παιδί είναι: «Αυτό που θέλω να κάνουμε είναι πιο σημαντικό από αυτό που κάνεις εσύ αυτήν την στιγμή». Συνεπώς, το μήνυμα θα πρέπει να είναι πιο ξεκάθαρο, ώστε το παιδί να μπορεί να εστιάσει στον στόχο χωρίς να νιώθει ανισότητα. Διαβάστε περισσότερα παρακάτω.
3. Ενίοτε είναι ανούσια. Μερικές φορές το παιδί δεν χρειάζεται να βιαστεί αλλά εσείς να πάτε λίγο πιο αργά. Εάν έχετε μια τεράστια λίστα με πράγματα που πρέπει να γίνουν τότε είναι λογικό να τρέχετε να τα προλάβετε όλα. Ωστόσο, τα παιδιά ξέρουν πώς να ευχαριστιούνται την ζωή. Εκτιμούν ακόμα και τα πιο μικρά πράγματα και βρίσκουν τρόπους να τα απολαμβάνουν, είτε πρόκειται για ένα ποτήρι με νερό είτε την ανάβαση σε μια σκάλα. Και παρότι υπάρχουν μέρες που πρέπει όντως να βιαστείτε, υπάρχουν και στιγμές που μπορείτε να θέσετε τα πάντα σε αναμονή και να χαρείτε το παρόν χωρίς να ανησυχείτε για το μέλλον.
Τι να κάνετε
Χωρίστε την διαδικασία σε μικρά βήματα και απλά παρακινήστε το παιδί να περάσει στο επόμενο στάδιο. Πείτε, λόγου χάρη, «φάε το πρωινό σου για να πλύνουμε μετά τα δόντια μας» ή «βάλε το παντελόνι σου για να φορέσουμε μετά τα παπούτσια μας».
Δώστε του κάτι να περιμένει. Όταν το παιδί ανυπομονεί για κάτι τότε θέλει από μόνο του να βιαστεί, ώστε να έρθει η στιγμή να ικανοποιήσει την επιθυμία του. Εάν, για παράδειγμα, του αρέσουν οι διαδρομές με το αμάξι το να πείτε «φόρεσε τα παπούτσια σου για να πάμε στο αμάξι» είναι ικανό να το κάνει να …πετάξει!
Εξασφαλίστε χρόνο. Τα νήπια είναι φύση πιο αργά από τους ενήλικες. Καλό, λοιπόν, είναι να υπολογίζετε σωστά τον χρόνο και να μην αφήνετε πράγματα για τελευταία στιγμή. Φτιάξτε ένα πλάνο σύμφωνα με τον χρόνο που χρειάζονται πραγματικά τα πράγματα για να γίνουν και όχι σύμφωνα με το πόσο γρήγορα θα θέλατε εσείς να συμβούν.
happyparenting.gr
