Συχνά τα παιδιά του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού, με αφορμή την Ανάσταση του Χριστού, διατυπώνουν ερωτήσεις που αφορούν στο θάνατο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις καλό είναι οι μεγάλοι να μην αποφεύγουν τις συζητήσεις για να ανακαλύψουν τι απασχολεί τα παιδιά, όπως για παράδειγμα το παιδί που ρωτάει «αφού ο Χριστός πέθανε και αναστήθηκε, γιατί δεν μπορεί και ο δικός μου ο παππούς;».
Μπορεί το συγκεκριμένο παιδί να προσπαθεί ακόμη να κατανοήσει την οριστικότητα του θανάτου και να ελπίζει ότι ο παππούς του, όπως και ο Χριστός θα μπορούσε να αναστηθεί. ΘΑ ΒΟΗΘΟΥΣΕ, να εξηγήσουμε ΞΑΝΑ, τι συμβαίνει όταν κάποιος πεθαίνει λέγοντας για παράδειγμα ότι «το σώμα του σταμάτησε να λειτουργεί, η καρδιά του δεν χτυπάει, δεν σκέπτεται ούτε και αισθάνεται.
Όταν πεθαίνει ένας αγαπημένος στεναχωριόμαστε αλλά μπορούμε να μιλάμε γι’ αυτόν και να μοιραζόμαστε τις αναμνήσεις μας και πάντα θα τον έχουμε στην καρδιά μας.
ΘΑ ΒΟΗΘΟΥΣΕ να εξηγήσουμε ότι ο θάνατος συμβαίνει σε όλους ανεξαιρέτως τους ζωντανούς οργανισμούς και ότι η Ανάσταση του Χριστού, δεν μπορεί να συμβεί σε κανέναν άλλον, σε αυτήν την ζωή.
Η κάθε ζωή είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ και ΙΕΡΗ.
Γι’ αυτό θα πρέπει να προσέχουμε τον εαυτό μας και να χαιρόμαστε τη ζωή μας.
ΘΑ ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΤΕΛΟΣ να γνωρίζουν οι γονείς ότι τα παιδιά πολλές φορές θέτουν ερωτήσεις όπως «τι είναι ψυχή» ή «που πηγαίνει κανείς όταν πεθαίνει» που έχουν να κάνουν με το δικό τους σύστημα πεποιθήσεων και αξιών.
Οι εκπαιδευτικοί καλό είναι να βοηθήσουν τα παιδιά να καταλάβουν ότι υπάρχουν πολλές και διαφορετικές απόψεις γύρω από το θάνατο και τη μεταθανάτιο ζωή.
