“Υπάρχουν στιγμές που νιώθω να χάνω τον έλεγχο. Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό που πιέζομαι πολύ με τη δουλειά, φωνάζω και μιλάω άσχημα όταν δεν με ακούν”, παραπονιέται ο μπαμπάς της Μαρίνας και του Κώστα. “Μετά με πιάνουν τύψεις και ενοχές γιατί έχω πει στον εαυτό μου εκατοντάδες φορές ότι δε θα το ξανακάνω. Τότε είναι που αρχίζω και σκέφτομαι ότι ποτέ δε θα γίνω καλός πατέρας”.
Το άγχος της ανατροφής των παιδιών, γίνεται όλο και συχνότερο φαινόμενο στη σημερινή κοινωνία που ζούμε. Και αυτό γιατί οι γονείς δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο την από μόνη της ιδιαίτερα απαιτητική διαδικασία της ανατροφής των παιδιών, αλλά παράλληλα έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινές προκλήσεις οι οποίες συχνά έχουν να κάνουν με οικονομικής φύσεως προβλήματα, με επαγγελματική ανασφάλεια και με εξαντλητικά ωράρια εργασίας.
Εξαιτίας όλων αυτών, οι γονείς συχνά νιώθουν να ξεφεύγει η κατάσταση από τα χέρια τους, να κατακλύζονται από αρνητικά συναισθήματα (π.χ. είμαι ανίκανος, ποτέ δεν θα τα καταφέρω, τίποτα δεν κάνω σωστά) και να υπερφορτίζονται. Αλλά όποιος επωμίζεται το έργο της ανατροφής και της διαπαιδαγώγησης των παιδιών, θα πρέπει να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι οι ήττες και οι αποτυχίες αποτελούν κομμάτι της καθημερινότητας.
Η ανατροφή των παιδιών δεν είναι αγώνας δρόμου που στοχεύει στην υψηλή απόδοση. Ο μαγικός κανόνας για να διασφαλίσουν οι γονείς την προσωπική τους ηρεμία αλλά και την ηρεμία των παιδιών τους, είναι να αποδεχτούν ότι δεν είναι τέλειοι!
Όταν οι γονείς παραδέχονται τα λάθη τα δικά τους και των παιδιών τους, αποφορτίζεται η διαδικασία της διαπαιδαγώγησης και έτσι δημιουργούν μεταξύ τους πιο δημιουργική και πιο ανθρώπινη σχέση. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι γονείς θα πρέπει να παραιτηθούν από την προσπάθεια διαπαιδαγώγησης ούτε ότι θα πρέπει να μένουν αδιάφοροι. Το θάρρος της αποδοχής της ατέλειας και των λαθών μας, θα πρέπει να λειτουργεί ως ευκαιρία για αλλαγή κατεύθυνσης στον τρόπο που χειριστήκαμε την κατάσταση. Για όλους τους παραπάνω λόγους:
Σχετίστε το “έκανα λάθος” με την επιθυμία να αλλάξετε την κατάσταση στο μέλλον, έτσι ώστε το λάθος να γίνει αφορμή για αλλαγή σχεδίου.
Μην “κολλάτε” στην αιτία του προβλήματος αναζητώντας ευθύνες και γεμίζοντας ενοχές. Επικεντρωθείτε περισσότερο στην παρατήρηση του πώς αντιδρά κάποιος όταν είναι εκνευρισμένος και πώς όταν δεν είναι είναι. Αναζητήστε λύσεις για το πώς μπορείτε να αλλάξετε την κατάσταση.
Καταγράψτε τα θετικά της οικογένειάς σας και προσπαθήστε να ενισχύσετε τις θετικές λειτουργίες του οικογενειακού σας συστήματος.
Αποδεχτείτε το γεγονός ότι τα προβλήματα και τα λάθη δε θα λείψουν από τη ζωή σας. Δείτε τα σαν ευκαιρία για να αναζητήσετε νέες προτάσεις και λύσεις.
Να θυμάστε πως τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από γονείς θεούς, αλλά από γονείς ανθρώπινους, που κάνουν λάθη και επιτρέπουν τα λάθη και στα παιδιά τους!
