H σημαντικότερη δραστηριότητα που μπορείτε να του προσφέρετε
Ένα πράγμα συνιστά φέτος η Παιδιατρική Αμερικανική Ακαδημία για την ψυχική υγεία των παιδιών: παιχνίδι
Υπάρχει «έλλειψη παιχνιδιού» σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου και το γνωρίζουμε καλά, αλλά πότε θα του δώσουμε τη σημασία που του αξίζει; Τι περιμένουμε;
Πολλοί γονείς έρχονται στο γραφείο μου ζητώντας μου μια λύση για αυτό που έχει ήδη γίνει: Πώς θα κάνουν με ένα μαγικό τρόπο «undo» στο γεγονός ότι δεν άφησαν τα παιδιά τους να είναι ο εαυτός τους, λέγοντάς τους διαρκώς τι να κάνουν και γεμίζοντάς τα με εκπαιδευτικές δραστηριότητες για το μυαλό;
Γιατί, νομίζετε, όταν μας ρωτούν τι θυμόμαστε από την παιδική μας ηλικία, οι περισσότεροι απαντάμε: το παιχνίδι στη γειτονιά, το ποδήλατο με τους φίλους, τις παραστάσεις που παίζαμε για τους μεγάλους, τα παιχνίδια στη θάλασσα, το κάμπινγκ…;
Το παιχνίδι μπορεί να πετύχει πολύ περισσότερα από ό,τι δεκάδες δραστηριότητες «για το μυαλό» μαζί, με τη βασική διαφορά ότι αγγίζει, επιπλέον, το συναίσθημα. Η επαφή του παιδιού με τον εαυτό του και τα συναισθήματά του, όπως ακριβώς εκείνο την επιθυμεί, δεν μπορεί να συναγωνιστεί τίποτα εκπαιδευτικό και προγραμματισμένο. Η ενσυναίσθηση γεννιέται μέσα από το παιχνίδι και το παιχνίδι δημιουργεί ένα μελλοντικά υπέροχο ενήλικα.
Η συμβουλή μου για όλα τα παραπάνω είναι μία: «ξε-προγραμματισμός».
«Ξε-προγραμματίστε» τα παιδιά σας, όσο και αν αυτό ακούγεται αγχωτικό στην αρχή. (Δεν θα κάνει δηλαδή φέτος τάε κβον ντο;) Και όταν θα σας ρωτούν οι άλλοι γονείς «τι δραστηριότητες θα κάνετε φέτος;», εσείς μπορείτε να απαντήσετε… «παιχνίδι, πολύ παιχνίδι!».
Σίγουρα κάποιες δραστηριότητες μπορεί να είναι πολύ σημαντικές για να εξασκήσει το παιδί σας το οποιοδήποτε χάρισμά του και να το κάνει ταλέντο! Τι γίνεται όμως με τον αληθινό του εαυτό; Με ποιον τρόπο θα μάθει να τον αισθάνεται και να διαχειρίζεται τις καταστάσεις που βιώνει; Να συσχετίζεται με άλλους και να λύνει τις δυσκολίες; Πώς, νομίζετε, δίνει νόημα σε αυτό τον περίεργο κόσμο εκεί έξω; Mε το παιχνίδι και μόνο.
Ας χορτάσει παιχνίδι λοιπόν, ας νιώσει και ας βρει τον αληθινό του εαυτό αρχικά, και μετά ας καλλιεργήσει όσα θα γεννηθούν από αυτό.
Τα παιδιά δεν χρειάζονται πανάκριβα παιχνίδια. Λίγη τροφή μόνο για το ξεκίνημα τους.
Ένα ξύλο, λίγο σκοινί, αλουμινόχαρτο και ταινία, αυγοθήκες, μπουκάλια, και ένας νέος κόσμος μπορεί να ξεδιπλωθεί εκεί που δεν το περιμένουν.
Και όταν έρθει η περιβόητη ερώτηση του Σαββατοκύριακου «μαμά, τι έχουμε κανονίσει για σήμερα;», μερικές φορές η καλύτερη απάντηση είναι «τίποτα».
Και ναι, ίσως ακολουθήσει η γκρίνια της βαρεμάρας. Το παιδί όμως θα μάθει να μεταμορφώνει αυτή τη βαρεμάρα σε σιωπή και τη σιωπή σε μια υπέροχη, δημιουργική ιδέα παιχνιδιού.
Κι αν βρείτε κάποιους γονείς που μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία, τότε βγείτε μαζί στη φύση για ελεύθερο παιχνίδι των παιδιών σας, χωρίς πρόγραμμα, και θα δείτε πόσο χαρούμενοι θα είστε όλοι.
Άλλωστε, μην ξεχνάμε, το συνιστούν και οι γιατροί!
Σαμπά Ναταλί
Παιδοψυχολόγος-Παιγνιοθεραπεύτρια
