Διαφωνίες, «διαπραγματεύσεις» και συμβιβασμοί είναι η πραγματικότητα σε κάθε υγιή σχέση, ειδικά όταν οι άνθρωποι αποφασίζουν να ζήσουν μαζί και να κάνουν οικογένεια.
Όταν όμως κάνουν παιδιά το βάρος πρέπει να είναι στον τρόπο με τον οποίο λύνονται οι διαφωνίες, που αναπόφευκτα θα παρουσιαστούν, ειδικά όταν βαραίνει πάνω στο μαμά και τη μπαμπά η κούραση της ημέρας, τα οικονομικά προβλήματα και το άγχος της καθημερινότητας.
Όταν σας κατακλύζει το συναίσθημα και αφήνετε τον εαυτό σας να θυμώσει στην πραγματικότητα συμπεριφέρεστε εγωιστικά. Σας δίνετε την άδεια να εκτονώσετε όλη την αρνητική σας ενέργεια, αντί να προσπαθήσετε να λύσετε το πρόβλημα που προκάλεσε εξαρχής τη διαφωνία.
Και πολλές φορές ίσως δεν λαμβάνετε υπόψη τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτή η έλλειψη επικοινωνίας, όπως το να πληγώσετε τον άνθρωπο με τον οποίο διαφωνείτε (πολλές φορές δυστυχώς αυτός ακριβώς μπορεί να είναι και ο σκοπός).
Αυτό που θα πρέπει να θυμάστε σε κάθε περίπτωση είναι ότι το παιδί καταλαβαίνει ακόμα και όταν θεωρείτε ότι δεν ακούει, δεν δίνει σημασία ή είναι πολύ μικρό για να συνειδητοποιήσει τι γίνεται.
Όταν, λοιπόν, καβγαδίζετε μπροστά του λαμβάνει κάποια συγκεκριμένα μηνύματα:
-Βλέπει ότι οι γονείς του δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα συναισθήματά τους και δεν ενδιαφέρονται αν η έντονη λογομαχία το στενοχωρεί. Αυτό μπορεί να του προκαλέσει έντονο άγχος, ανασφάλεια αλλά και το αίσθημα ότι δεν είναι σημαντικό. Ακόμα ενδεχομένως το παιδί αισθανθεί ότι πρέπει να διαλέξει «στρατόπεδο», πράγμα που μπορεί να το φέρει σε σύγχυση αφού αγαπά και τους δύο γονείς.
–«Μαθαίνει» ότι δεν χρειάζεται να συγκρατήσει το θυμό του και να προσπαθήσει, χρησιμοποιώντας τη λογική, να βρει λύση σε ένα πρόβλημα, αρκεί να εκτονώσει την δική του αρνητική διάθεση σε όποιον έχει απέναντί του.
– Καταλαβαίνει ότι οι γονείς δεν σκέφτονται για το πώς θα λύσουν το πρόβλημα που τους απασχολεί αλλά «βιάζονται» να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους. «Εκπαιδεύεται» έτσι να μην σκέφτεται μακροπρόθεσμα τη λύση αλλά να αντιδρά αυθόρμητα σε ένα αρνητικό ερέθισμα.
-Ενθαρρύνει το παιδί να συμπεριφέρεται εγωιστικά, αφού ο τσακωμός μπροστά του, του «μαθαίνει» ότι είναι πιο σημαντικό να ικανοποιείς τις ανάγκες σου χωρίς να λαμβάνεις υπόψη τους άλλους.
Προσπαθήστε πάντα να σκέφτεστε αν ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζετε αξίζει τον κόπο να εξελιχθεί σε έντονη λογομαχία και αναζητήστε πρώτα μία λύση πριν εμπλακείτε σε ένα τσακωμό, για την ψυχική υγεία και ισορροπία όχι μόνο του παιδιού αλλά και τη δική σας.
Και να θυμάστε πάντα ότι οι γονείς είναι το πρώτο και βασικότερο πρότυπο των παιδιών τους. Και σίγουρα οι πράξεις τους μετράνε πολλές φορές περισσότερο από τα λόγια. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα θυμώσετε με τον/την σύντροφό σας, πάρτε μία βαθιά ανάσα και σκεφτείτε τι μήνυμα θέλετε να στείλετε στο παιδί σας.
