Στη μάχη που διεξάγεται ανάμεσα στα αδέλφια, για την προσοχή των γονιών τους, συχνά υποτίθεται ότι το πρωτότοκο παιδί είναι το πιο αγαπημένο – άσχετα αν οι γονείς ορκίζονται ότι τα αγαπούν όλα εξίσου.
Αλλά σύμφωνα με μια νέα μελέτη, το μικρότερο παιδί είναι στην πραγματικότητα πιθανότερο να είναι το αγαπημένο, αν και όλο είναι θέμα οπτικής.
Οι ερευνητές από τη Σχολή Οικογενειακής Ζωής του Πανεπιστημίου Brigham Young των ΗΠΑ κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η όποια ευνοιοκρατία είναι στην πραγματικότητα θέμα οπτικής γωνίας αυτού που την εξετάζει. Ουσιαστικά, εάν το μικρότερο παιδί αισθάνεται σαν να είναι το αγαπημένο και οι γονείς του συμφωνούν, η σχέση γονέα-παιδιού ενισχύεται. Εάν δεν θεωρούν ότι είναι το αγαπημένο, συμβαίνει το αντίθετο. Για τα μεγαλύτερα παιδιά, δεν παίζει σημαντικό ρόλο για τη σχέση τους με τους γονείς τους είτε θεωρούνται ότι είναι τα αγαπημένα είτε όχι.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στην κοινωνική σύγκριση, με τα μικρότερα παιδιά να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στη σύγκρισή τους με τα μεγαλύτερα αδέλφια τους.
«Δεν είναι ότι τα πρωτότοκα παιδιά δεν σκέφτονται ποτέ τα αδέλφια τους και τους εαυτούς τους αναφορικά με αυτά», λέει ο επίκουρος καθηγητής του πανεπιστημίου Alex Jensen. «Απλώς δεν είναι και τόσο σημαντικό μέρος της καθημερινής τους ζωής».
«Η υπόθεσή μου είναι ότι πιθανότατα θα είναι πιο σπάνιο να λένε οι γονείς σε ένα μεγαλύτερο παιδί, “Γιατί δεν μπορείς να είσαι περισσότερο σαν τον μικρό;”. Είναι πιο πιθανό να συμβαίνει το αντίστροφο», δήλωσε ο καθηγητής.
Οι ερευνητές έβγαλαν τα συμπεράσματά τους μελετώντας 300 οικογένειες με δύο παιδιά σε εφηβική ηλικία, όμως ο Jensen πιστεύει ότι τα αποτελέσματα θα ήταν παρόμοια και για μεγαλύτερες οικογένειες.
«Αν θα με ρωτούσατε, αν ισχύουν τα ίδια συμπεράσματα και για οικογένειες με περισσότερα παιδιά, θα απαντούσα πως πιθανώς ναι», λέει ο Jensen. «Το μικρότερο παιδί κοιτάζει όλα τα μεγαλύτερα, το αμέσως μεγαλύτερο παιδί κοιτάζει όλα τα άλλα, εκτός από το μικρότερο κοκ».
Αν είστε γονιός και αναρωτιέστε πώς να αντιμετωπίσετε όλα αυτά τα θέματα και να φέρεστε στα παιδιά σας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ο Jensen λέει ότι η ίδια αντιμετώπιση όλων των παιδιών σας δεν είναι απαραιτήτως η καλύτερη προσέγγιση.
«Όταν οι γονείς δείχνουν αγάπη και είναι υποστηρικτικοί σε όλα τα παιδιά τους, η ευνοιοκρατία τείνει να μην έχει μεγάλη σημασία», λέει ο Jensen. «Θα έλεγα είναι ότι δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά μας με τον ίδιο τρόπο, αλλά εξίσου δίκαια. Είναι διαφορετικοί άνθρωποι και έχουν διαφορετικές ανάγκες».
