Τα 6 πολύτιμα μαθήματα που πήρε για την οικογένεια και τα παιδιά.
Όταν η κόρη του ήταν λίγο πάνω από 2 χρονών, ο Stefen Chow είχε μια ιδέα που σίγουρα θα φαίνεται αδιανόητη σε πολλούς μπαμπάδες: αποφάσισε να οργανώσει ένα 8ήμερο ταξίδι μόνο για τους δυο τους στην Ταϊβάν, μιας και η μαμά έπρεπε να δουλέψει ενώ εκείνος είχε άδεια.
Ξεκίνησαν λοιπόν οι δυο τους για μια μίνι περιπέτεια, όπου μετακινήθηκαν με ποδήλατο, συνάντησαν μωρά ζωάκια σε μια φάρμα, ανέβηκαν σε ψαρόβαρκες, έτρεξαν να προλάβουν το τρένο, σκαρφάλωσαν σε λόφους, βρέθηκαν σε καταιγίδες, και τα παιδικά γελάκια ήταν περισσότερα από τα κλάματα.
Να τι έμαθε ο μπαμπάς από αυτή την εμπειρία:
-Τα νήπια έχουν εξελιγμένες μεθόδους επικοινωνίας
Είναι πολύ πιο έξυπνα, εκφραστικά και με μεγαλύτερη κατανόηση απ’ ό,τι πίστευα. Διαπίστωσα ότι ήταν πολύ πιο εύκολο να επικοινωνώ με την κόρη μου χρησιμοποιώντας ενήλικο λεξιλόγιο και σκεπτικό. Ήμασταν μαζί σε ξένο τόπο, και πολύ συχνά αυτό μας έκανε και τους δύο να αισθανόμαστε έξω απ’ τα νερά μας. Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιούσαμε ότι ήμασταν ομάδα και έπρεπε να στηριχτούμε ο ένας στον άλλο τόσο πιο γρήγορα βελτιωνόταν η κατάσταση.
-Οι περισσότεροι φόβοι ήταν αβάσιμοι
Όταν πρωτοανέφερα αυτό το ταξίδι σε συγγενείς και φίλους, οι πρώτες ερωτήσεις που μου έκαναν ήταν: «Και πώς θα κοιμάται το μεσημέρι;», «Το παιδί χρειάζεται τη μαμά του!» και «Δεν είναι μέσα στη φυσιολογική της καθημερινότητα, μπορεί να το κάνει όταν θα έχει μεγαλώσει!». Φαντάζομαι ότι υπάρχει κάποια αλήθεια σε όλα αυτά, αλλά απ’ την άλλη, ζούμε σε έναν όλο και πιο προστατευμένο κόσμο όπου τα πάντα, από τα πιρούνια μέχρι τις γωνίες των τραπεζιών, είναι σχεδιασμένα για την ασφάλεια των παιδιών και διαφημίζονται έτσι ώστε να εκμεταλλεύονται τους φόβους των γονιών. Το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να παίρνουμε μικρά ρίσκα για να έχουμε ενδιαφέρουσες εμπειρίες (αρκεί να υπάρχει επίβλεψη από ενήλικα!)
-Είναι καλύτερα ο κόσμος να γυρίζει γύρω από τους ενήλικες και όχι γύρω από τα παιδιά
Στις μέρες μας υπάρχει η τάση να δίνουμε τα πάντα στα παιδιά μας. Στο Πεκίνο, όπου ζούμε εμείς, βλέπω πολλούς γονείς να κάνουν θυσίες για τα παιδιά τους, και παρόλ’ αυτά βλέπω τα παιδιά να γίνονται κακομαθημένα σε μικρή ηλικία. Δεν αντέχω να βλέπω 3χρονα και 5χρονα να χτυπάνε τους γονείς και τους παπούδες τους δημοσίως, και σίγουρα δεν θέλω το δικό μου το παιδί να φέρεται έτσι. Με το να την πάω σε διαφορετικό περιβάλλον και να έχει την εμπειρία των διαφορετικών όψεων που προσφέρει η Ταϊβάν, έμαθε γρήγορα να προσαρμόζεται στον δικό μας κόσμο.
-Είναι μια απίστευτη εμπειρία για τον πατέρα
Πραγματικά. Δεν έζησα με το μωρό μέσα στην κοιλιά μου για 9 μήνες, και παρόλο που πάντα ενθάρρυνα και στήριζα τη γυναίκα μου, νομίζω πως αισθανόμουν αποκλεισμένος από την όλη εμπειρία. Η κόρη μου είναι από φυσικού της πιο προσκολλημένη στη μαμά της και ο μπαμπάς είναι πάντα η δεύτερη επιλογή ή η τρίτη. Σε ένα ταξίδι μαζί με τη μικρή μου όπου δεν υπήρχαν περισπασμοί, είχα επιτέλους την ευκαιρία να είμαι γονιός πλήρους απασχόλησης.
-Σε κάνει να εκτιμάς τη σύντροφό σου ακόμα περισσότερο
Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς τα βγάζουν πέρα οι μαμάδες, αλλά τώρα πια τις εκτιμώ βαθύτερα. Σύζυγοι και μητέρες, αν θέλετε ο σύντροφός σας να καταλάβει τι ζείτε, πείστε τον να κάνει ένα ταξίδι με το παιδί χωρίς εσάς. Ξαφνικά έχουμε πλήρη συναίσθηση όλων όσων συμβαίνουν – των σημαδιών πριν έρθει το ξέσπασμα, το πότε ένα ήσυχο «ναι» σημαίνει «όχι». Είναι αυτά τα μικρά πράγματα που συνήθως οι άντρες (ΟΚ, εγώ) χάνουν από τη ζωή με ένα νήπιο.
-Χτίσαμε μια φιλία που θα κρατήσει
Η κόρη μου κι εγώ είχαμε μια πολύ υγιή σχέση πριν απ’ αυτό, αλλά το ταξίδι μας έκανε να εκτιμήσουμε ο ένας τον άλλο ακόμα περισσότερο. Από τότε, νιώθω ότι έχουμε κοινές αναμνήσεις και εμπειρίες και σίγουρα μας έφερε πιο κοντά. Η μαμά συμφωνεί, οπότε αυτό είναι καλό!
