Πόσες φορές θα έχετε ακούσει ή και ομολογήσει ότι ο μπαμπάς δεν ανακατεύεται πολύ με τα παιδιά αλλά όταν το κάνει πάντα μοιάζει να ξέρει τον τρόπο να λύνει τα προβλήματα μονομιάς; Τι κάνουν διαφορετικά οι μπαμπάδες;
1. Αφήνουν τα παιδιά να ρισκάρουν
Σας έχει τύχει να βλέπετε το μικρό σας να προσπαθεί να σκαρφαλώσει σε μια ψηλή καρέκλα και να τρέχετε πανικόβλητη να το κατεβάσετε από το φόβο μήπως πέσει και χτυπήσει; Ο μπαμπάς πιθανόν να το άφηνε να πάρει μόνο του το ρίσκο και να ανέβει ακόμη και με τον προφανή κίνδυνο να πέσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι μπαμπάδες θέλουν το κακό των παιδιών τους ή ότι δεν τα προστατεύουν αρκετά.
Σε τι διαφέρει η μαμά; Οι μητέρες δημιουργούν έναν προστατευτικό δεσμό με το παιδί τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οπότε και εστιάζουν στο να αποκτήσουν ένα υγιές παιδί που θα είναι και ασφαλές. Για το λόγο αυτό το ένστικτό τους τούς επιβάλλει να προλαμβάνουν κάθε επικίνδυνη συμπεριφορά.
2. Εμπιστεύονται τον εαυτό τους περισσότερο από τους ειδικούς
Χαρακτηριστικό ίδιον των ανδρών είναι να θεωρούν ότι μπορούν να τα καταφέρουν μόνοι τους, στηριζόμενοι αποκλειστικά στις δυνάμεις τους και χωρίς να πάρουν τη γνώμη ειδικού. Από το αυτοκίνητο και τα ηλεκτρικά του σπιτιού μέχρι τα παιδιά οι μπαμπάδες έχουν αυτοπεποίθηση ότι κατέχουν τα πάντα. Οι περισσότερες μαμάδες θέλουν επιβεβαίωση για κάθε τους βήμα ενώ οι μπαμπάδες πιστεύουν ότι γνωρίζουν τι είναι καλύτερο για την οικογένεια ακόμη κι αν κάτι αποδειχτεί λάθος.
Σε τι διαφέρει η μαμά; Οι μαμάδες έχουν τη τάση να θέλουν να τα κάνουν όλα σωστά σύμφωνα με το «γράμμα του νόμου» και έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία σε αυτό καθώς εάν κάτι συμβεί στο παιδί συνήθως η ευθύνη βαραίνει περισσότερο τη μαμά. Επιπλέον πολύ συχνά-και ενίοτε λανθασμένα- οι μαμάδες συγκρίνουν το εαυτό τους με άλλες μαμάδες για επιβεβαίωση, πράγμα που οι μπαμπάδες δεν νιώθουν τόσο την ανάγκη να πράξουν. Όμως οι μαμάδες είναι συχνά πολύ πιο παρατηρητικές από τους μπαμπάδες εξαιτίας της εμμονής τους με τη λεπτομέρεια και βοηθούν συχνά το γιατρό στο να κατανοήσει μια κατάσταση χάρη στο ότι είναι «ψείρες» και θέλουν τη γνώμη του ειδικού!
3. Δεν δίνουν τόση σημασία στις λεπτομέρειες
Οι μπαμπάδες δεν έχουν εμμονή με τη λεπτομέρεια σε ό,τι αφορά στα παιδιά. Για παράδειγμα μπορεί ακόμη και να βάλουν τη μπλούζα του παιδιού ανάποδα και να μη δώσουν σημασία από τη στιγμή που δεν ενοχλεί το παιδί!
Σε τι διαφέρει η μαμά; Οι μαμάδες είναι «ψείρες»! Η αυξημένη αίσθηση του καθήκοντος που τις διακατέχει δεν τους επιτρέπει να κάνουν μισές δουλειές. Θέλουν τα πάντα στην εντέλεια και ειδικά όταν πρόκειται για καθημερινές ρουτίνες όπως το ντύσιμο, το φαγητό, το πλύσιμο.
4. Συμπεριφέρονται σαν παιδιά
Οι μπαμπάδες κρύβουν ένα παιδί μέσα τους, αυτό είναι κοινώς παραδεκτό! Το γεγονός αυτό συχνά λειτουργεί υπέρ τους αφού μπορούν να παίζουν παραγωγικά με το παιδί τους για ώρες σαν να είναι συνομήλικοι!
Σε τι διαφέρουν οι μαμάδες; Ο παλιμπαιδισμός και το χαζολόγημα μοιάζει να είναι μια συμπεριφορά που «βγαίνει» εύκολα στους μπαμπάδες ενώ η μαμά είναι σχετικά πιο σοβαρή. Για ένα παιδί όμως , όσο σημαντικό είναι να έχει πρόγραμμα στο φαγητό, τον ύπνο, το διάβασμα αργότερα εξίσου σημαντικό είναι να απολαμβάνει «την ώρα του παιδιού», στιγμές δηλαδή που δεν θα το κυνηγάει καμία υποχρέωση ούτε το ρολόι μαζί με τους γονείς του. Οι μαμάδες έχοντας το άγχος να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις του νοικοκυριού ώστε το τραπέζι να είναι στρωμένο στην ώρα του και τα ρούχα καθαρά δεν αφήνονται να απολαύσουν τις μικρές ανέμελες στιγμές με τα παιδιά τους ή δεν αφήνουν τα παιδιά να χαζολογήσουν!
5. Διαλέγουν τις μάχες τους
Ένα καλό των μπαμπάδων-που θα έπρεπε να αντιγράψουν και οι μαμάδες- είναι ότι διαλέγουν τις «μάχες» που θα δώσουν σε ό,τι αφορά στα παιδιά τους. Αν για παράδειγμα το παιδί αρνείται πεισματικά να φάει ή να κάνει μπάνιο δεν επιμένουν και πολύ.
Σε τι διαφέρουν οι μαμάδες; Οι μπαμπάδες γενικά αποφεύγουν τις συναισθηματικές συγκρούσεις με τα παιδιά τους πράγμα που οι μαμάδες δεν κάνουν. Με άλλα λόγια οι μαμάδες χρησιμοποιούν συχνά τον συναισθηματικό «εκβιασμό» για να καταφέρουν το σκοπό τους. Σαν να λένε στο παιδί «αν με αγαπάς, θα κάνεις αυτό που σου λέω». Αντίθετα οι μπαμπάδες μοιάζουν να γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι κάποιες «μάχες» είναι χαμένες και δεν μπαίνουν στη διαδικασία να «παλέψουν» γεγονός που εκνευρίζει τις μαμάδες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το φαγητό. Οι μαμάδες κυνηγούν τα νήπια με το κουτάλι και αγχώνονται και ανησυχούν που το παιδί τους δεν τρώει. Μηχανεύονται κόλπα, το κάνουν μέγα ζήτημα και τηλεφωνούν στους πάντες! Οι μπαμπάδες είναι πιο πιθανόν να πουν «άσε το παιδί νηστικό, όταν πεινάσει θα φάει»! Η ευελιξία τους οφείλεται και σε έναν ακόμη λόγο, ότι καθώς δεν βρίσκονται όλη μέρα στο σπίτι δεν ασχολούνται με το να τηρείται το πρόγραμμα των παιδιών κατά γράμμα.
6. Περιμένουν πριν ριχτούν στη «μάχη»
Σχετικό με τα προηγούμενα είναι και το ότι οι μπαμπάδες, σκεπτόμενοι στρατηγικά συχνά περιμένουν λίγο πριν αναλάβουν δράση. Για παράδειγμα, όταν κλαίει το μωρό στην κούνια και ο μπαμπάς είναι στο μπάνιο δεν τρέχει αμέσως να δει τι γίνεται. Αντίθετα η μαμά με το πρώτο «ουά» έχει βρεθει δίπλα στην κούνια και ψάχνει να δει τι συμβαίνει. Αυτό δεν είναι απόλυτο καθώς υπάρχουν μπαμπάδες που αγχώνονται εξίσου και μαμάδες που το παίζουν «αναίσθητες» για να μην κακομάθουν το παιδί.
Σε τι διαφέρουν οι μαμάδες; Το ανδρικό ένστικτο υπαγορεύει στον μπαμπά να αφήσει το παιδί του να λύσει τα προβλήματά του μόνο του πριν ζητήσει βοήθεια από τους γονείς. Έτσι σκληραγωγείται για τον πραγματικό κόσμο. Οι μαμάδες από την άλλη είναι πιο τρυφερές και θέλουν ει δυνατόν να προλαμβάνουν τις ανάγκες των παιδιών τους, γι’αυτό και είναι πιο προστατευτικές και φυσικά ενδίδουν πιο εύκολα στο κλάμα του παιδιού τους.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Το παν σε μία οικογένεια είναι να υπάρχει ισορροπία και πολύ αγάπη.
