Θέλεις να πούμε σόκιν ιστορίες; Να μοιραστούμε το κοκκίνισμα στο πρόσωπο όταν τα παιδιά μας άρχισαν να μας ρωτούν για το μυστήριο της γέννησης;
Η αλήθεια είναι ότι εγώ βρέθηκα απροετοίμαστος. Τελείως απροετοίμαστος μάλιστα και ας είχα ήδη από καιρό αγοράσει ένα σωρό βιβλία με εικόνες και απλά λογάκια για το θέμα. Η περίφημη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών μου με έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο.
Ναι, μάλιστα, κοιμόμουν.
Στο σαλόνι κιόλας, ύστερα από μία πολύ κουραστική ημέρα, μόλις είχα βάλει για ύπνο τις μικρές, τρεις ζωή να ‘χουν, και δεν είχα προλάβει ούτε μέχρι το κρεβάτι να φτάσω. Με είχε πάρει ο ύπνος, φαρδιά πλατιά, στον καναπέ με την τηλεόραση ανοιχτή, σε ένα από εκείνα τα κανάλια που (δεν ξέρω αν θυμάσαι γιατί κοντεύουν και δεκαπέντε χρόνια) μετά τα μεσάνυχτα έβαζαν πάντα ταινίες πορνό.
Κατά τις τρεις το μαύρο ξημέρωμα, ένιωσα ένα χεράκι να με ξυπνά, μία από τις δίδυμες, σχεδόν τεσσάρων τότε, είχε σηκωθεί και με έψαχνε, με την άκρη του ματιού μου θυμάμαι να βλέπω στην οθόνη να πέφτουν βασανιστικά αργά οι τίτλοι τέλους σε μια τέτοια ‘’ενημερωτική’’ ταινία, θυμάμαι ακόμα τον θόρυβο που έκανε η γλώσσα μου όσο την κατάπινα ενώ ταυτοχρόνως προσευχόμουν να μην είχε δει τίποτα η μικρή, ψυχραιμότατος κατά τα άλλα, αλλά μάλλον σε βαθύτατο πράσινο χρώμα, την είχα πάρει από το χέρι και ενώ την οδηγούσα αμίλητος (είπαμε: είχα καταπιεί τη γλώσσα μου) στο δωμάτιό της την άκουσα να μου λέει:
-Μπαμπά, σήμερα είδα το ωραιότερο έργο της ζωής μου. Τέλειο έργο!
Κι όσο εγώ έκανα το κορόιδο τόσο αυτή να επιμένει:
-Μπαμπά, σου λέω!
Να μαδήσω – που έλεγε και η μάνα μου, αλλά έλα που όταν το θέλεις δεν ανοίγει αυτή η ρημάδα η γη να σε καταπιεί παρά σε κρατάει εκεί, στητός και ακίνητος σαν τη γυναίκα του Λωτ να προσπαθείς να εξηγήσεις τα ανεξήγητα σε ένα θρασύτατο βρέφος που του καλάρεσε κιόλας η τσόντα (!) και χαμογελούσε λες και είχε δει τη Χάιντι.
Μην στα πολυλογώ. Μέσα στα άγρια ξημερώματα προσπάθησα να λύσω όλες της τις απορίες, και να τα βιβλία και να τα σκίτσα και να οι φωτογραφίες, «αλλά γιατί κάνανε συνέχεια αχ και ωχ, βρε μπαμπά και γιατί την είχε αλείψει με μέλι;» , έλα και πες μου εσύ τώρα τι απαντάνε αφού εγώ είχα μόνο μια απάντηση έτοιμη και αυτή για μια ερώτηση που δεν μου έγινε ποτέ:
-Μπαμπά; Πώς γεννιούνται τα παιδιά;
ΥΓ: Την έβαλα να μου υποσχεθεί να μην πει τίποτα από τη συζήτησή μας στις αδελφές της. Μου το υποσχέθηκε. Την επόμενη ημέρα με ρωτούσε μες στη γλύκα η δίδυμή της:
-Μπαμπά; Πότε θα ξαναβάλει αυτό το έργο;
