Μια μητέρα πλησίασε τον Αϊνστάιν και τον ρώτησε τι να διαβάζει στο παιδί της για να γίνει κάποτε επιστήμονας σαν κι εκείνον.
Mια φορά κι έναν καιρό…
…θα έγραφα αν ήθελα να διηγηθώ ένα παραμύθι. Όμως αυτό που θα σας πω δεν είναι παραμύθι, είναι κάτι που συνέβη στ’ αλήθεια πριν από πολλά πολλά χρόνια.
Μια μητέρα πλησίασε τον Άλμπερτ Αϊνστάιν και τον ρώτησε τι να διαβάζει στο παιδί της -το οποίο είχε μεγάλο ταλέντο στις επιστήμες- για να γίνει κάποτε ένας λαμπρός επιστήμονας σαν κι εκείνον.
«Παραμύθια», της απάντησε απλά ο Αϊνστάιν, και για να βεβαιωθεί ότι εκείνη τον κατάλαβε επανέλαβε: «Παραμύθια!»
«Εντάξει, παραμύθια…» σάστισε η κυρία και ξαναρώτησε: «Κι ύστερα; Όταν μεγαλώσει κι άλλο;» Ήταν σίγουρη πως θα της παρέθετε μια σειρά από βαρύγδουπους τίτλους επιστημονικών βιβλίων προσαρμοσμένων για παιδιά, κι ανυπομονούσε να τους ακούσει.
«Περισσότερα παραμύθια!»
Ο Αϊνστάιν δεν έχανε ποτέ την ευκαιρία να επισημαίνει πως το δώρο της φαντασίας έπαιξε πολύ σπουδαιότερο ρόλο στην εξέλιξή του από την ίδια τη γνώση και τη θετικιστική σκέψη. Του άρεσε να μιλά για την ευεργετική επίδραση που είχαν πάνω του τα παραμύθια που του διάβαζε η μητέρα του όταν ήταν μικρός και δεν παρέλειπε να συμπληρώνει ότι της ήταν ευγνώμων για αυτό. Συχνά τόνιζε την ακλόνητη πεποίθησή του πως χωρίς φαντασία, και μάλιστα αχαλίνωτη, οι άνθρωποι δε θα είχαν ανακαλύψει ποτέ τίποτα. Θα έκαναν διαρκώς τα ίδια πράγματα και δε θα σημειωνόταν πουθενά΄καμία πρόοδος, μια και θα αδυνατούσαν να φανταστούν έναν κόσμο διαφορετικό.
Ο κορυφαίος αυτός επιστήμονας είχε απόλυτο δίκιο, γιατί τα παιδιά διαθέτουν ένα χάρισμα μοναδικό: τη φαντασία τους! Μπορούν να ονειρεύονται και να ζουν τη μαγεία των παραμυθιών: οι νεράιδες που κοιμούνται μέσα στα λουλούδια και οι δράκοι με την ανθρώπινη λαλιά είναι λίγα μόνο από τα πλάσματα που τα προσκαλούν σε αλλόκοτα ταξίδια.
Δυστυχώς, καθώς τα χρόνια περνούν, το κοινωνικό περιβάλλον και η επίσημη εκπαίδευση καλλιεργούν έντονα στα παιδιά την πεποίθηση πως οι γνώσεις είναι σημαντικότερες από τη φαντασία. Κάτι τα μαθήματα που όσο ανεβαίνουν οι τάξεις γίνονται και περισσότερα, κάτι οι απαιτήσεις στις οποίες πρέπει να ανταποκριθούν τα παιδιά γιατί “έτσι είναι η ζωή”, τα παραμύθια δίνουν τη θέση τους στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, με αποτέλεσμα μαζί με αυτά να χάνεται και η δυνατότητα να γίνουμε πιο… έξυπνοι.
Τολμήστε να βουτήξετε στην παραδοξότητα των θρύλων και των παραμυθιών. Βλέπετε, τα παραμύθια δεν είναι μόνο για παιδιά. Θα ωφελήσουν κι εσάς: Αν έχετε ξεχάσει πώς να ονειρεύεστε, θα σας το θυμίσουν, κι αν, για καλή σας τύχη, είστε από αυτούς που δεν ξέχασαν ποτέ τον τρόπο των ονείρων, σας δίνουν την καλύτερη ευκαιρία να τον μάθετε και στα παιδιά σας. Παροτρύνετέ τα να διαβάζουν μυθοπλασίες και φανταστικές ιστορίες. Δημιουργήστε τις προϋποθέσεις ώστε η ανάγνωση ιστοριών να τους γίνει μια ευχάριστη συνήθεια, που θα τα ξεκουράζει από τις πιέσεις της καθημερινότητας, και να είστε βέβαιοι πως θα έχετε μόνο θετικά αποτελέσματα.
