Πριν δύο μέρες έπεσε το μάτι μου σε ένα άρθρο του ηθοποιού Χάρη Τζωρτζάκη που έχει ξενοδοχείο στο Πόρτο Μπούφαλο, στη Νότια Εύβοια. Σύμφωνα με τα γραφόμενά του μια κυρία τον πήρε τηλέφωνο προκειμένου να κάνει μια κράτηση δωματίου. Η ερώτηση της πελάτισσας ήταν αν το ξενοδοχείο «Δέχεται παιδιά». Η απάντηση του ηθοποιού ήταν (ενθουσιωδώς) καταφατική. Μόνο που δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η απάντησή του ήταν ο λόγος που η πελάτισσα δεν προχώρησε στην κράτηση του δωματίου: «Α, πολύ κρίμα, σας ευχαριστώ πολύ πάντως».
Το γεγονός αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Είναι λογικό όσοι δεν έχουν παιδιά να αποζητούν ήρεμες παραλίες, χωρίς παιδικές φωνές κα έντρομες μανούλες και μπαμπάδες να κυνηγάνε μπόμπιρες και κοτσιδάκια. Ωστόσο, παιδιά υπάρχουν, και επειδή ακριβώς είναι παιδιά και θέλουν κι αυτά να χαρούν τη θάλασσα, τα πηγαίνουμε στις παραλίες. Το πιο εύκολο να ξεστομίσει κάποιος που δεν είναι γονιός και ενοχλείται από τη φασαρία και τη ζωηράδα των παιδιών είναι ότι δεν έχουν τρόπους, γιατί δεν τους έμαθαν από το σπίτι τους. Φυσικά και υπάρχουν παιδιά χωρίς τρόπους που οι γονείς που δεν τους έμαθαν μερικά πράγματα. Υπάρχουν όμως και πράγματα που δεν μπορεί να αποφυγεί κανένας γονιός στην παραλία και παντού όταν έχει μικρά παιδιά, και γενικά παιδιά. Γιατί τα παιδιά είναι παιδιά, όπως τα σκυλιά είναι σκυλιά και τα ζευγάρια είναι ζευγάρια.
Παραθέτω λοιπόν 4 απλά πραγματάκια που οι γονείς όσο κι αν θέλουμε, δεν μπορούμε πάντα να αποφύγουμε όσο κι αν ενοχλούν τους υπόλοιπους. Εξαιρείται ο δημόσιος θηλασμός, που δεν θέλουμε να αποφύγουμε, επειδή κάποιοι έχουν πρόβλημα.
1. Κουβαλάμε όλο μας το σπίτι
Ναι μπορεί να γινόμαστε γραφικοί για τους μη γονείς, αλλά όταν έχεις μικρά παιδιά στην παραλία πρέπει να τα έχεις όλα. Από διπλές και τριπλές αλλαξιές, παγούρια για τα μωρά αν διψάσουν, μια τσάντα με υγιεινά σνακ, ένα μικρό ψυγείο για τα φρούτα, τα γιαουρτάκια κ.λ.π, πετσέτες, καπελάκια, διπλά αντηλιακά (άλλο το παιδικό άλλο για τους μεγάλους), πάνες, κρέμες ενυδάτωσης για μετά την πάνα, ένα κιβώτιο με παιχνίδια (κουβαδάκια, φτυαράκια, ψαράκια που κάνουν σχέδιο στην άμμο), ένα φουσκωτό στρώμα μαζί με την τρόμπα και ό,τι άλλο κρίνει ο καθένας. Μπορεί να φαίνεται αστείο και υπερβολικό στις διπλανές ομπρέλες, και ίσως να είναι, αλλά το μπάνιο με μικρά παιδιά ισοδυναμεί με μια μετακόμιση. Και αν δεν μας πιστεύετε, ρωτήστε τις μάνες σας.
2. Κυνηγάμε ενίοτε τα μικρά να τα ταίσουμε
Ναι παραπέμπει σε άλλες εποχές με τάπερ και κεφτεδάκια και μανάδες που μπούκωναν τα παιδιά στο στόμα. Η γνωστή αθάνατη ελληνίδα μάνα. Εσύ είσαι όμως μιας άλλης εποχής και το αποφεύγεις αυτό. Μπορεί τα τάπερ σας να μην έχουν κεφτεδάκια, αλλά ένα φρούτο, και ένα γιαουρτάκι θα το πάρετε γιατί η θάλασσα ανοίγει την όρεξη και τα μικρά παιδιά πεινάνε. Και ναι, ενίοτε θα κάνετε αυτό που τόσο έχετε κοροϊδέψει στο παρελθόν. Θα κυνηγήσετ3 το μωρό με το κουτάλι και το γιαούρτι στο χέρι την ώρα που παίζει αμέριμνο με τα κουβαδάκια, ή που πηδάει εδώ κι εκεί σαν κατσικάκι. Γιατί πολύ απλά ένα παιδί 2 και 3 ετών δεν θα καθήσει σταυροπόδι σαν μικρός κύριος ή μικρή δεσποινίδα να φάει το φρούτο του, ούτε θα σου πει «το έτρωγα ένα φρουτάκι τώρα, ρε πατέρα». Εκτός αν εσείς το λέγατε…
3. Θα φωνάξουμε κι ένα «γιάννηηηηηηη όχι τόσο βαθιά»
Λένε πως οι γονείς στις παραλίες κάνουν φασαρία. Ναι κάνουμε, ενίοτε. Και όταν ο μικρός ξεθαρρέψει και μπει πιο βαθιά στο νερό, δεν μπορούμε να ψιθυρίσουμε «γιάννακη όχι τόσο βαθιά», ούτε να κάνουμε σήματα καπνού στον μικρό που ξεχάστηκε, για να μην ταράξουμε το ζεν της παραλίας. Εννοείται ότι πριν πας στην παραλία έχεις πει στο παιδί σου (μιλάμε για 6 ετών και πάνω) ότι δεν θα πηγαίνεις στα βαθιά, θα κολυμπάς μέχρι εκεί που σε βλέπω, δεν θα ανοιχτείς με το στρώμα κ.λ.π κ.λ.π. Αλλά ποιο παιδί είναι τέρας υπακοής πάνω στη λύσσα του παιχνιδιού; Αν δεν θέλετε να ακούτε ενίοτε και μια φωνή τύπου «όχι τόσο βαθιά», «ή πιο έξω σε παρακαλώ», μπορούμε να πάρουμε μια σφυρίχτρα. Αλλά και πάλι κάτι θα βρείτε να πείτε.
4. Αλλάζουμε/θηλάζουμε το μωρό στην ξαπλώστρα
Όταν μια μητέρα θηλάσει το μωρό της στην παραλία, μπορεί και να νιώσει γύρω της μια «ενέργεια» τύπου δεν-έχουμε-καμία-όρεξη-να-βλέπουμε-το-στήθος-σου-φόρα-παρτίδα που την αφήνω ασχολίαστη, έχουν γραφτεί και ειπωθεί τόσα για το δικαίωμα μιας μάνας να θηλάζει δημοσίως. Επίσης όταν αλλάζεις το μωρό σου στην ξαπλώστρα, σίγουρα η διαδικασία δεν είναι και το καλύτερο θέαμα. Ωστόσο, το μωρό δεν προειδοποιεί, δεν μπορεί να κάνει την ανάγκη του στη λεκάνη, και – μαντέψτε – οι ελληνικές τουαλέτες και δη των οργανωμένων παραλιών, δεν έχουν χαρτί να σκουπιστείς, πόσο μάλλον χώρο για να αλλάξεις ένα μωρό. Αν δεν το αλλάξουμε, πιστέψτε μας, θα είναι χειρότερο για εσάς, καθώς μπορεί να μην βλέπετε το «αποτρόπαιο» θέαμα, σίγουρα όμως θα το μυρίζετε για ώρες.
Για την ιστορία παραθέτω την επιστολή του ηθοποιού προς όσους δεν θέλουν παιδιά στα ξενοδοχεία και τις παραλίες.
«Προς όλους όσοι δε γουστάρετε τα παιδιά στις παραλίες και στα ξενοδοχεία»
«Προς όλους όσοι δε γουστάρετε τα παιδιά στις παραλίες και στα ξενοδοχεία, επειδή σας χαλάνε τις ήρεμες ρομαντικές διακοπές σας. Ακούστε παπάρες. Πριν γίνετε παπάρες, ήσασταν παιδιά. Ω ναι παιδιά! Σας έπαιρναν κι εσάς οι γονείς σας και σας αράδιαζαν σε κάποια παραλία και σκάβατε όλοι μέρα με τα κουβαδάκια σας μέχρι να βρείτε πετρέλαιο και ουρλιάζατε και σπάγατε τα νεύρα σε όλους τους υπόλοιπους γιατί οι μαμάδες σας δε σας «μάζευαν» και σας άφηναν να παίξετε και να το ευχαριστηθείτε με όλη σας την καρδιά -και πολύ καλά έκαναν(!)- γιατί αυτός είναι ο προορισμός του παιδιού. Να παίζει και να χαίρεται με όλη του την καρδιά. Όλοι εμείς στο Evia Silence όχι απλά τα δεχόμαστε, αλλά τα ΛΑΧΤΑΡΟΥΜΕ τα παιδιά! Και τα παιδιά και τα σκυλιά και τα γατιά, γαμώ της γης τον άξονα που λέει κι ο καλός μου θείος.
Υ/γ: Το μόνο που μας ενοχλεί και είμαστε σε διαρκή και μακροχρόνιο πόλεμο είναι τα κουνούπια. Όλοι οι υπόλοιποι ευπρόσδεκτοι! Προς το παρόν κερδίζουμε..»
Χάρης Τζωρτζάκης
Διάβασα επίσης ένα άρθρο που έλεγε ότι είναι παγκόσμιο trend στον τουρισμό τα Adults Hotels ONLY, και πως μεγάλες μονάδες στη χώρα μας ακολουθούν αυτήν την πολιτική που τους κάνει να ξεχωρίζουν στην αγορά μπλα μπλα μπα. Προσωπικά δεν το θεωρώ κακή ιδέα. Ποια είναι η γνώμη σας;
