Στα παρακάτω animation, χάρη στην ενσυναίσθηση, ο πρωταγωνιστής «νικάει» τους κακούς, αλλά κυρίως διορθώνει τα δικά του ελαττώματα. Η ανάπτυξη των δυνατοτήτων του χαρακτήρα και των δεξιοτήτων ζωής είναι απαραίτητη για τη γενική ανάπτυξη και την επιτυχία των παιδιών. Είναι σημαντικό για τα παιδιά να μάθουν πόσο σημαντικό είναι να βάζουν τον εαυτό τους στην θέση του άλλου για να κατανοήσουν τα συναισθήματα και την προοπτική ενός άλλου ατόμου.
Η συναισθηματική νοημοσύνη μας βοηθά να καταλαβαίνουμε και να διαχωρίζουμε πότε είμαστε θυμωμένοι με κάποιον και πότε αισθανόμαστε απλά πληγωμένοι ή απογοητευμένοι. Επίσης, μας βοηθά να καταλαβαίνουμε πότε οι αγαπημένοι μας χρειάζονται παρηγοριά και πώς μπορούμε να τους την προσφέρουμε.
Ψηλά στον ουρανό, 2009, 6+
Η ταινία εστιάζεται σε δύο κεντρικούς χαρακτήρες. Τον 78χρονο, μοναχικό, κατσούφη κι ιδιότροπο χήρο, Καρλ Φρέντρικσεν. Και τον 8χρονο, ένθερμο εξερευνητή της άγριας φύσης, υπερβολικά ενθουσιώδη, ομιλητικό και φιλικό πρόσκοπο, Ράσελ. Θα βρεθούν αποκλεισμένοι «ψηλά στον ουρανό», μέσα σ’ ένα ξύλινο σπίτι, δεμένο από εκατομμύρια μπαλόνια, που επιπλέει ανάμεσα στα σύννεφα με προορισμό έναν χαμένο παράδεισο κάπου στη Νότια Αμερική. Ο Φρέντρικσεν θα συνειδητοποιήσει πως ο Ράσελ είναι ένα ανασφαλές και παραμελημένο πιτσιρίκι που αναζητά πατρική στοργή και προσοχή. Κι αντίστοιχα, ο Ράσελ θα μάθει πως ο Φρέντρικσεν είναι ένας ερωτευμένος νέος με ένα ανεκπλήρωτο όνειρο ζωής. Μια αξιαγάπητη ιστορία για την παιδική αθωότητα και τη μοναξιά της τρίτης ηλικίας. Για τα όνειρα και τις ψευδαισθήσεις που μας δίνουν δύναμη κι ελπίδα να προχωράμε. Για την πραγματικότητα που συχνά μας εκπλήσσει με τον πιο απροσδόκητο τρόπο.
Τα μυαλά που κουβαλάς, 2015, 6+
Γνωρίστε τη χαρά, τη θλίψη, το φόβο, το θυμό και την αηδία, τα συναισθήματα που ζουν μέσα στον εγκέφαλο της Riley Andersen. Η 11χρονη Riley κι η οικογένειά της μετακομίζουν απ’την Μινεσότα στο Σαν Φρανσίσκο, μια αλλαγή που προκαλεί μεγάλη αναταραχή και διαταράσσει την ισορροπία των συναισθημάτων της. Ως αποτέλεσμα, η Χαρά αισθάνεται ότι χάνει τον έλεγχο όλο και περισσότερο κάθε μέρα. Όταν η χαρά και η θλίψη βρεθούν τυχαία εκτοπισμένες από το «κεντρικό κέντρο» στο μυαλό της Riley, τα δύο συναισθήματα πρέπει να καταλάβουν πώς να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν ο ένας τον άλλον.
Μίνιονς, 2015, 5+
Όταν το Despicable Me κυκλοφόρησε το 2010, όλοι είχαν να μιλούν για τα Μίνιονς, τα μικρά κίτρινα πλάσματα που υπηρετούν, τον κακό Γκρου. Ο Γκρου μπορεί να έγινε καλός στο Despicable Me 2, που είδαμε πέρσι όμως και πάλι το σημείο αναφοράς της ταινίας ήταν τα μινιόν που χάρισαν άπλετο γέλιο. Οι fans μίλησαν λοιπόν και απαίτησαν ταινία μόνο για τα μικρά κίτρινα πλασματάκια. Ωστόσο, Τα minions δεν μιλούν μια πραγματική γλώσσα. Αλλά ακόμα και χωρίς διάλογο, καταλαβαίνουμε τι νιώθουν και τι θέλουν να πουν. Το ότι συγχρονίζονται στα συναισθήματα και στις επιθυμίες δίνει στην ταινία μια ξεκαρδιστική και πιο ουσιαστική νότα. Είναι ένα μεγάλο παράδειγμα ενσυναίσθησης στην πράξη.
Ο Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας, 2016, 7+
Ο ΜΦΓ αναφέρεται σ’έναν Μεγάλο Φιλικό Γίγαντα και στην Σοφία, ένα νεαρό ορφανό κορίτσι που το απαγάγει, αλλά αργότερα γίνονται φίλοι. Η ταινία είναι σκοτεινή κι έχει έντονη την αίσθηση του κινδύνου από την αρχή. Η Σοφία, μετά την απαγωγή της, πιστεύει ότι ο ΜΓΦ θα την μαγειρέψει για δείπνο. Αργότερα θα κυνηγηθεί από τους άλλους γίγαντες που λατρεύουν να τρώνε παιδιά. Αυτοί οι γίγαντες είναι καταστροφικοί, δυνατοί και τρομακτικοί όταν εμφανίζονται στην οθόνη. Σε μια σκηνή, ο ΜΦΓ φυτεύει έναν εφιάλτη στο μυαλό της Σοφία, ενώ εκείνη κοιμάται, για να την πείσει για το πόσο πραγματικά κακοί είναι οι άλλοι γίγαντες. Ενώ οι φοβίες είναι αρκετές για να κρατήσουν τα μικρότερα ακροατήρια μακριά (ή τουλάχιστον με τα μάτια τους καλυμμένα), αυτή η ιστορία για την ανακάλυψη της φιλίας και της οικογένειας στα πιο απίθανα μέρη προσφέρει επίσης γλυκύτητα, χιούμορ και καρδιά – όπως επίσης ενσυναίσθηση και επιμονή.
Ζωούπολη, 2016, 8+
Η Ζωούπολη είναι μια ταινία για ζώα που περπατάνε, μιλάνε και ντύνονται. Ζουν υποτίθεται ειρηνικά μαζί, πιστεύοντας πως έχουν ξεπεράσει και εξελίξει τους κανόνες μεταξύ θηρευτή και θηράματος. Είναι η ιστορία μιας πρόθυμης νεαρής αστυνομικού, της Judy Hopps. Η έρευνά της περιλαμβάνει κυνηγητό, επιθέσεις, απαγωγές, βασανιστήρια (ένας εγκληματίας θέλει να πνίξει τους πρωταγωνιστές σε παγωμένο νερό) και εκφοβισμό. Κανείς δεν τραυματίζεται σοβαρά, αλλά υπάρχουν στιγμές που κάτι τέτοιο μοιάζει αναπόφευκτο. Χιούμορ πηγάζει από κάποια ζώα που δεν φοράνε ρούχα και μερικά φορέματα που φοριούνται απ’τη Gazelle, ένα αστέρι της ποπ. Υπάρχουν αστεία και για ενήλικες (αναφορές στον Νονό και το Breaking Bad π.χ.). Ωστόσο, η ταινία περνάει μηνύματα για το θάρρος, την ενσυναίσθηση, την ανεκτικότητα και την ομαδική εργασία. Επίσης, αποτυπώνει εξαιρετικά τους κινδύνους του να βάζουμε ταμπέλες και να δημιουργούμε στερεότυπα.
