Δεν μου αξίζει να είμαι η αδυναμία των παιδιών. Το μόνο που κάνω είναι να φέρνω τα χρήματα στο σπίτι (με αποτέλεσμα να λείπω πολλές ώρες), να παραγγέλνω τις πιο νόστιμες πίτσες και να τους επιτρέπω να βλέπουν όση τηλεόραση θέλουν. Είμαι επίσης αυτός που θα φωνάξουν κάθε βράδυ μόλις ξυπνήσουν (ευχαριστώ για τους μαύρους κύκλους και για την απόλυτη αϋπνία μικρά μου!) και ο μόνος που θα τους «επιτρέψει» να δημιουργήσουν χάος στο σπίτι (μόνο και μόνο γιατί θα αντιληφθώ τι συμβαίνει μόνο όταν είναι ήδη πολύ αργά!
Σε τι ΔΕΝ είμαι καλός; Σε όλα τα υπόλοιπα, τα οποία φροντίζει η γυναίκα μου. Αγαπώ τα παιδιά μου και την γυναίκα μου όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Όταν έμεινε έγκυος, συμφωνήσαμε ότι το καλύτερο για την οικογένεια μας ήταν να μείνει εκείνη σπίτι να φροντίζει τα παιδιά. Έτσι , η γυναίκα μου έγινε ο γονιός που αλλάζει πάνες, κάνει μπάνια, λέει παραμύθια, παίζει, πηγαινοφέρνει στο σχολείο και σε όλες τις δραστηριότητες και ταυτόχρονα φροντίζει και ολόκληρο το σπίτι.
Είναι ο πιο διαθέσιμος γονιός. Είναι πάντα δίπλα τους, ό,τι κι αν χρειαστούν και ό,τι κι αν συμβεί. Είναι ο γονιός που θα κάνει τα πάντα και στο τέλος της ημέρας θα είναι πολύ κουρασμένος για να αναλάβει και την διασκέδαση – την οποία αναλαμβάνω εγώ.
Το ξέρω οτι είναι άδικο… Εκείνη φροντίζει να είναι καθαρά, συνεπή και να τρώνε υγιεινά, ενώ εγώ εφευρίσκω παιχνίδια ώστε να περνάμε όλοι καλά. Και ο κακός της υπόθεσης είναι πάντα εκείνη…
Κάθε απόγευμα στις 6 γυρίζω σπίτι και – μπαμ!- όλοι ασχολούνται μαζί μου! Από το παράθυρο περιμένουν πότε θα δουν το αυτοκίνητο να καταφθάνει για να αρχίσουν να φωνάζουν «ήρθε ο μπαμπάς!» . Η γυναίκα μου ποτέ δεν έζησε παρόμοιο σκηνικό, γιατί είναι πάντα σπίτι…
Πριν λίγο καιρό διάβασα ότι τα νήπια δυσκολεύονται να κατανοήσουν τη διαφορά ανάμεσα στα ίδια και την μητέρα τους – πραγματικά πιστεύουν ότι είναι ένα και το αυτό. Έτσι, εγώ είμαι η μοναδική επιλογή που τους μένει για να έχουν αδυναμία. Αγαπούν τον μπαμπά γιατί κάνει αστείες φωνές, τους πάει βόλτες με τα ποδήλατα, τους επιτρέπει να φάνε σοκολάτα κι ας μην είναι Κυριακή και ποτέ δεν φωνάζει. Η μαμά είναι μέρος του εαυτού τους, οπότε δεν μετράει.
Στην πραγματικότητα η γυναίκα μου δεν έχει κανένα πρόβλημα που είμαι εγώ ο αγαπημένος τους. Ξέρει πολύ καλά ότι την λατρεύουν και πώς ό,τι κι αν χρειαστούν θα τρέξουν σε εκείνη. Υποθέτω οτι απλά την ενοχλεί λίγο που δεν είναι ο «διασκεδαστικός γονιός» της οικογένειας!
Το ξέρω ότι δεν είναι δίκαιο που είμαι ο αγαπημένος τους, αλλά σίγουρα με βοηθάει πολύ και το έχω ανάγκη!
Άλλωστε, εκείνη έχει το επιχείρημα ότι τα κουβαλούσε για 9 μήνες!
babyradio.gr
