Δουλεύω 14 με 16 ώρες την ημέρα, είναι μια επιλογή μου για να μπορέσω να ζήσω την οικογένειά μου χωρίς να της λείψει τίποτα. Τίποτα; Μάλλον της λείπω εγώ.
Όλοι λένε ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη τους γονείς τους, ότι ο μπαμπάς, δεν μπορεί να λείπει από τη ζωή των παιδιών, ότι δεν τους κάνει καλό. Πως όμως θα γίνει να μην τους λείψουν αγαθά τα οποία θεωρώ ότι τους είναι απαραίτητα; Άντε ίσως και κάτι παραπάνω, αφού μου αρέσει να τους κάνω τα χατίρια, είναι η αλήθεια.
Από τη μία θέλω να περνάω χρόνο μαζί τους, να παίξουμε, να τους διαβάσω παραμύθια, να τους έχω αγκαλιά. Είναι ότι πιο σημαντικό στη ζωή μου. Πως μπορώ όμως να το κάνω γνωρίζοντας ότι αν δε δουλέψω τόσο πολύ δε θα μπορώ να τους προσφέρω αυτά που θέλω; Κάνω λάθος; Μπορεί. Ποια είναι η λύση όμως σε αυτή την εξίσωση; Ποιος μπορεί να μου απαντήσει με το χέρι στην καρδιά, τι είναι σωστό και τι λάθος; Οι έρευνες; Άλλοι γονείς; Κάποιος/α ειδικός; Για κάποιο λόγο έχω τις αμφιβολίες μου ότι υπάρχει κάποιος αλάνθαστος τρόπος.
Είτε η μία επιλογή είτε η άλλη έχει τις αδυναμίες της νομίζω. Μάλλον θα πρέπει να βρω μια μέση λύση, αλλά μου είναι δύσκολο. Από τη μία η χαρά η δική μου, όταν τα βλέπω και περνάμε χρόνο μαζί και από την άλλη η χαρά η δική τους, όταν παίρνουν τα δωράκια τους, ή κάνουν τις δραστηριότητές τους.
Ποιος/α θα μου βρει τη λύση;
