Εσύ.
Με τα ανακατωμένα ξανθά μαλλιά και τα μεγάλα καστανά μάτια. Με το χαμόγελο που απλώνεται από τη μια πλευρά του προσώπου ως το άλλο. Μωρό μου, κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι οτι σε έχω στην αγκαλιά μου. Εσύ είσαι ο λόγος που ανυπομονώ να γυρίσω σπίτι.
Εσύ.
Με τα γελάκια σου και το κεφάλι γεμάτο ερωτήσεις. Με αυτά τα γλυκά κόκκινα μαλλιά που διακοσμούν το κεφάλι σου από τη μέρα που γεννήθηκες. Προσεύχομαι να μην αφήνει ποτέ η σπίθα από τα μάτια σου, και η αγάπη σου για μάθηση να αυξάνεται μόνο. Εσύ είσαι ο λόγος που ανυπομονώ να γυρίσω σπίτι.
Και είσαι και εσύ.
Με τα χέρια σου που μπορούν να με τραβήξουν κοντά – δεν τα αισθάνομαι αρκετά. Με τα λόγια σου που μπορείς πάντα να με ηρεμείς, σαν την ήρεμη δύναμη μου, και εύχομαι να τα ακούω για πάντα. Αυτό το χαμόγελο, που μερικές φορές κλέβεται από τα άγχη που έχεις και τα βάρη που κουβαλάς – αλλά ξέρετε ότι δεν είσαι ποτέ μόνος. Εσύ είσαι ο λόγος που ανυπομονώ να γυρίσω σπίτι… Ο πρώτος λόγος μου, και ο παντοντινός.
Δεν έχει σημασία τι φέρνει η ζωή στην πόρτα μας ή τι βρίσκεται μπροστά που δεν μπορούμε να δούμε. Ο τρελός, ο βρώμικος, ο όμορφος κόσμος που έχουμε δημιουργήσει. Μπορεί να χρειαζόμαστε κάποιες περιστασιακές ώρες μοναξιάς και ησυχίας, αλλά το χτύπημα των μικροσκοπικών ποδιών που χτυπά το ξύλινο πάτωμα, ο ήχος των γέλιων που ηχούν από την μπανιέρα, η αγάπη που γεμίζει τα δωμάτια και η αφή των χειλιών σου πριν πούμε καληνύχτα – σε όλα αυτά ανήκει η καρδιά μου. Όταν φεύγω, μένετε μαζί μου μέχρι να γυρίσω πίσω στις πόρτες του σπιτιού μας, πίσω στο σημείο που βρίσκεστε.
Εσείς, η οικογένειά μου, είστε ο λόγος που ανυπομονώ να γυρίσω σπίτι.
babyradio.gr
