Γιατί μ’ αγαπάς όπως είμαι. Στα καλύτερά μου και στα χειρότερά μου. Όταν χαμογελάω κι όταν έχω τις μαύρες μου. Γιατί αν έχω τις μαύρες μου, υποφέρεις μαζί μου. Γιατί παλεύεις με δράκους και μάγισσες για να βλέπεις τα μάτια μου να λάμπουν.
Γιατί με σκεπάζεις τα βράδια που κοιμάμαι, μην τυχόν και σου κρυώσω κι η μόνη σου έγνοια είναι μη με ξυπνήσεις και μου χαλάσεις το όνειρο. Γιατί θα έρθεις να με μαζέψεις ξημερώματα από κάθε παρακμιακό μπαράκι που θα έχω καταλήξει. Και γιατί δε θα με ρωτήσεις πώς βρέθηκα εκεί και γιατί ήπια. Θα μου χαϊδέψεις τα μαλλιά και θα κρατήσεις μέσα σου τις χιλιάδες ερωτήσεις και το φόβο που νιώθεις μήπως πάθω κακό.
Πατέρας. Δύσκολη υπόθεση. Μεγάλη ευθύνη. Μεγάλη χαρά. Μεγάλο ζόρι. Είναι αυτός που σε αγαπάει και σε λατρεύει ανιδιοτελώς. Αυτός που θα σου κρατάει το χέρι και δε θα το αφήσει ποτέ. Αυτός που θα συγκινείται με τις επιτυχίες σου, θα γελάει με τα χαζά αστεία σου, θα καμαρώνει δίπλα σου βλέποντάς σε να μεγαλώνεις και θα ζηλεύει όταν διαπιστώνει ότι φεύγεις από κοντά του κι ανοίγεις τα φτερά σου.
Γιατί πάντα θα είσαι το μικρό του κοριτσάκι, που το έχει τοποθετήσει σε μια ροζ τσιχλόφουσκα. Στέκεται δίπλα σου άγρυπνος φρουρός και διώχνει κάθε άνεμο που έρχεται να σου χαλάσει την ησυχία. Διώχνει κάθε μαύρη σκιά, μη σου χαλάσει το γέλιο. Αφήνει μόνο τις ηλιαχτίδες να σε φτάσουν. Και κάθεται εκεί, σε μια γωνιά, να σε κοιτάει να χαμογελάς από ευτυχία. Κι είναι και αυτός ευτυχισμένος. Απλώς γιατί σε έχει. Γιατί είσαι κομμάτι του.
Πατέρας. Ο έρωτας της ζωής σου. Ο φρουρός σου. Ο άντρας της ζωής σου. Θα τσακωθείς μαζί του χίλιες φορές. Γιατί δε σε άφησε να αγοράσεις τη φούστα που ήθελες και γιατί έντεκα και μισή σε περίμενε έξω απ’ το μπαράκι και σου είχε κάνει χίλιες κλήσεις για να επιστρέψεις σπίτι. Μα μην του κρατάς κακία. Τρέμει στην ιδέα πως τριγυρνάς εκεί έξω μόνη σου. Σε αυτόν τον ψυχρό κόσμο.
Σε θέλει δίπλα του για να μπορεί να δίνει τη ζωή του για εσένα. Σε θέλει δίπλα του για να σε προστατεύει απ’ τα άγρια κύματα που έρχονται κατά πάνω σου. Δε θα αφήσει καμία τρικυμία να σε πνίξει, κανένα μπουρίνι να σε πάρει μακριά, καμία σειρήνα να σε μαγέψει. Θα είναι εκεί, απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ να σε καθοδηγεί, να σου δείχνει το λάθος και το σωστό. Και μαζί σου θα μάθει κι αυτός. Θα κάνει λάθη. Θα φωνάξει. Θα αγανακτήσει. Θα πει κουβέντες βαριές, θα μετανιώσει και θα σε σφίξει στην αγκαλιά του.
Ο πατέρας είναι για την κόρη του ιδανικό πρότυπο, ο άντρας που όλες ονειρευόμαστε να έχουμε κάποια στιγμή δίπλα μας. Μα ο πατέρας της καθεμιάς είναι ο καλύτερος του κόσμου. Ο πιο ευγενικός ιππότης. Έχει την πιο μεγάλη αγκαλιά και το πιο όμορφο χαμόγελο.
Όποιον και να γνωρίσεις, όποιος και να σταθεί στο πλάι σου κάποια στιγμή, ο άντρας που θα έχει πραγματικά κατακτήσει την καρδιά σου θα είναι ο πατέρας σου. Ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή σου.
