Ένα γράμμα που δεν μπορεί να αφήσει κανένα γονιό ασυγκίνητο. Και κανένα καπνιστή γονιό χωρίς τουλάχιστον προβληματισμό.
Το παιδί εξομολογείται τα συναισθήματά του σε αυτό το γράμμα. Τις σκέψεις και τους φόβους του γύρω από τη συνήθεια του καπνίσματος. Κυρίως όμως μέσα από τις γραμμές τους, το παιδί εκφράζει την επιθυμία του, να έχει δίπλα του γονείς γερούς, γονείς που θα του κρατούν το χέρι «και στο άλλο χέρι δεν θα κρατούν τίποτα», όπως χαρακτηριστικά λέει. Γονείς που θα μοιραστεί μαζί τους πολλές, μικρές στιγμές ευτυχίας.
Με συγκίνησε ιδιαίτερα το κομμάτι που μιλά για τα κοινά τους παιχνίδια, τον χρόνο που περνούν μαζί. Και πόσο μέσα από το παιχνίδι το μικρό παιδί, πήρε μαθήματα ζωής από τους γονείς του. Και πόση βαρύτητα έχει για εκείνο το παράδειγμα που του δίνουν.
Ας ακούσουμε τα παιδιά. Kαι ας κάνουμε μια επιλογή που θα μας χαρίσει την προοπτική ενός κοινού, όμορφου μέλλοντος.
Πολύ όμορφο και εικαστικά το βιβλίο, με εικονογράφηση που θυμίζει (σχισμένες) σελίδες από παιδικό τετράδιο και με γραμματοσειρά που μιμείται τον γραφικό χαρακτήρα μικρού παιδιού.
