Μπαμπάδες… Νομίζω ότι συχνά υποτιμάν το ρόλο μας ή τουλάχιστον δεν μας αναγνωρίζουν όλα όσα κάνουμε..
Η αλήθεια είναι ότι ο χρόνος που περνάνε τα παιδιά με το μπαμπά τους διαφέρει πολύ από αυτόν που περνάνε με τη μαμά τους. Η μαμά είναι αυτή που θα λειτουργήσει πιο προστατευτικά, που θα κινητοποιηθεί συχνά το μητρικό της ένστικτο, που θα πει περισσότερες φορές τη λέξη «πρόσεχε».
Λειτουργώντας εξισορροπιστικά σε όλο αυτό, ένας μπαμπάς θα επιτρέψει στο παιδί του να λειτουργήσει εκτός ορίων, θα είναι αυτός με τον οποίο συχνά το παιδί θα νιώθει πιο ελεύθερο και πιο ανεξάρτητο.
Συχνά βλέπουμε τα παιδιά να θεωρούν δεδομένη τη μαμά που θα τους ακούσει όταν γυρίσουν από το σχολείο και να νιώθουν μία τρομερή ανυπομονησία για να γυρίσει ο μπαμπάς και να μοιραστούν μαζί του εμπειρίες και γεγονότα.
Ας αποενοχοποιηθούμε… Δεν είναι κακό αυτό. Ούτε είναι μία αποτυχία της μαμάς. Πρέπει να αποδεχτούμε όλοι μας ότι οι ανάγκες των παιδιών μας αλλάζουν και τροποποιούνται κάθε μέρα.
Όπως επίσης δεν είναι κακό να λειτουργούμε διαφορετικά οι γονείς μεταξύ μας. Δεν είναι λάθος να παίζουμε με διαφορετικό τρόπο. Αρκεί…
- Να μην ακυρώνει ο ένας τον άλλον &
- Να συμπληρώνει ο ένας την προσπάθεια του άλλου
Τι πιο όμορφη εικόνα λοιπόν από τα παιδιά μας να τραβάνε από το χέρι το μπαμπά τους και να τον κινητοποιούν να καθίσει μαζί τους στον καναπέ ή στο πάτωμα για να μιλήσουνε και να του πούνε τι έγινε στο σχολείο. Έχουν ανάγκη να εισπράξουν το μπράβο και την επιβράβευση από το μπαμπά. Ας σεβαστούμε την ανάγκη τους αυτή. Και μετά ας μπουν και οι μαμάδες σε αυτό τον κύκλο χαλάρωσης και συζήτησης, με λίγο παιχνίδι, λίγο συζήτηση και χωρίς την επιθυμία τους να διορθώσουν ή να προλάβουν κάτι..
Τα παιδιά συχνά με τους μπαμπάδες τους εκφράζονται διαφορετικά. Πιο έντονα… Κινητοποιήστε αυτή την έκφραση και αυτή τη διαφορετικότητα. Συνήθως οι μαμάδες προσπαθούν να διδάσκουν στα παιδιά μας περισσότερα πράγματα και να τους μαθαίνουν μέσα από εμπειρίες… Νομίζω ότι για τους μπαμπάδες δεν είναι αυτή η προτεραιότητα.. Ίσως γιατί γνωρίζουμε ότι θα το κάνουν οι μαμάδες.. Για εμάς είναι απόλαυση το ποδήλατο, η μπάλα, τα δυνατά γέλια, η συμμετοχή στο παιχνίδι.
Ας κινητοποιήσουμε λοιπόν τους μπαμπάδες να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, να μιλάνε και να ακούνε τα παιδιά τους, να τους αφιερώνουν χρόνο.
Η σχέση μας με τα παιδιά μας είναι σχέση ζωής.. Μία σχέση που θέλει και τους δύο γονείς, είτε είναι μαζί είτε όχι. Γιατί ο ρόλος του γονέα είναι ένας ρόλος ζωής.
Και θυμηθείτε να δίνετε αξία στον εαυτό σας….Γιατί αν δεν του δώσετε εσείς, δεν θα σας δώσει κανένας την αξία που σας αρμόζει.
