Μια γυναίκα, μπορεί να μην γίνει ποτέ πριγκίπισσα για τον άντρας της, αλλά θα είναι πάντα μια βασίλισσα για τον πατέρα της.
Είμαστε μερικές γυναίκες που θα μείνουμε για πάντα εκείνο το κοριτσάκι του μπαμπά.
Όσο κι αν εξελίξουμε την ζωή μας, όσο δυναμικές και να είμαστε, πάντα σε όλους τους άντρες, θα ψάχνουμε αυτό το χάδι και την ασφάλεια του.
Την απόλυτη και ανιδιοτελή αγάπη του. Την ασφάλεια και την φροντίδα του.
Θυμάμαι ήμουν 20-21 όταν ακόμα και τότε, ερχόταν να με σκεπάσει και να μου δώσει ένα φιλί στο μέτωπο.
Κι εκείνος ήταν ο βασιλιάς μου.
Ο βασιλιάς της καρδιάς μου.
Αυτός που θα μπορούσα να του πω το χειρότερο μυστικό μου και να με αγκαλιάσει κι εμένα μαζί με αυτό.
Εκείνος που θα με κοιτάξει στα μάτια και θα δει πίσω από το χαμόγελο την θλίψη μου.
Εκείνος που θα είναι δίπλα μου και θα μου κρατήσει το χέρι στα δύσκολα..
Εκείνο το “προχώρα, εγώ θα είμαι εδώ” κι εκείνου τα μάτια που βούρκωναν από το πρώτο ποίημα στο σχολείο μέχρι την στιγμή που θα με παρέδιδε σε έναν άλλο άντρα.
Αυτός είναι ο μπαμπάς μου κι εγώ το κοριτσάκι του.
Εκείνος ο μοναδικός, που όσο χρονών κι αν γράψει το κοντέρ μου, θα χώνομαι πάντα στην αγκαλιά του για να νιώσω η πριγκίπισσά του.
Κι εγώ θα του λέω πάντα….
Σ’αγαπάω μπαμπάκα!
