Ο πρωταγωνιστής- μπαμπάς της διαφήμισης της μπύρας που μας έκανε όλους, για άλλη μια φορά… να δακρύσουμε «αποκαλύπτεται».
Πρόκειται για τον ηθοποιό Τάκη Σακελλαρίου που είναι μπαμπάς και ο ίδιος και είναι σίγουρος ότι στο μέλλον θα αντιμετωπίσει διάφορες… καταστάσεις με τον δικό του γιο, ο οποίος είναι μαθητής της πρώτης γυμνασίου. «Είναι καλό να λέμε τα πράγματα την ώρα που θέλουμε και όχι να τα αφήνουμε για αργότερα» υποστηρίζει.
«Ξέρεις ποιος είναι ο συγγραφέας;» ρώτησε ένας επαγγελματίας μανάβης κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στη Βαρβάκειο Αγορά τον Τάκη Σακελλαρίου, ο οποίος υποδύεται τον βιοπαλαιστή πατέρα στο συγκινητικό σποτ της μπίρας Αλφα, αναφερόμενος στο βγαλμένο από τη ζωή σενάριο της διαφήμισης.
«“Εγώ το ‘χω γράψει αυτό” μου λέει “εγώ κι όλοι εδώ πέρα αυτό το πράγμα το έχουμε ζήσει, το έχουμε γράψει. Εγώ ήμουν οκτώ χρόνων εδώ πέρα, όταν μ’ έδιωχνε ο πατέρας μου και κατέβαζα το κεφάλι.
Δεν ήξερα πού να πάω κι ερχόμουν ξανά την επόμενη μέρα. Μεγάλωσα, έκανα τα δικά μου και γύρισα εδώ. Και με τα παιδιά μου έτσι το κάνω και τώρα”» μοιράζεται μαζί μας ο ηθοποιός, που μέσω κάστινγκ κέρδισε τον τρυφερό ρόλο του μπαμπά.
Ο Τάκης Σακελλαρίου επιλέχθηκε μέσω κάστινγκ και τα γυρίσματα κράτησαν τρεις μέρες, σε αρκετά σημεία της πόλης, στη Βαρβάκειο, στην κεντρική λαχαναγορά, στου Ψυρρή, αλλά και σε εσωτερικούς χώρους. «Η τελική επιλογή ήταν του σκηνοθέτη Αλεχάνδρο Τολέδο, ο οποίος έκανε και το περσινό σποτ με τον πατέρα και την κόρη» λέει ο ηθοποιός, που επισημαίνει ότι είδε το τελικό αποτέλεσμα τη μέρα της παρουσίασής του στους δημοσιογράφους.
«Ηταν μία μέρα πριν βγει στην τηλεόραση. Είχα πολύ άγχος, αλλά και τρομερή συγκίνηση. Ένιωσα πολύ χαρούμενος, γιατί είναι καθαρά μια ταινία» λέει και προσθέτει ότι οι δικοί του άνθρωποι έκαναν θετικά σχόλια.
Ο ηθοποιός πρωταγωνιστεί στο έργο του Στρίντμπεργκ «Δεσποινίς Τζούλια», στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου Κεφαλληνίας. «Είναι ένα πάρα πολύ δυνατό έργο, γι’ αυτό παίζεται κάθε χρόνο. Από αυτό κρατώ τις σχέσεις των χαρακτήρων και το κείμενο, το οποίο μιλά πολύ για τις ταξικές διαφορές, αλλά και τις κόντρες των δύο φύλων» τονίζει και συμπληρώνει ότι σήμερα -παραδόξως- υπάρχουν πιο έντονες από ποτέ οι ταξικές διαφορές.
«Πιστεύουμε κι εμείς, ίσως, ότι ανήκουμε σε άλλη τάξη» καταλήγει.
