Οποιαδήποτε απόφαση έχει σχέση με το παιδί πρέπει να είναι αποτέλεσμα συμφωνίας και των δύο γονέων και αυτό πρέπει να τονίζεται στο παιδί.
Πολλές φορές η άποψη του πατέρα, λόγω απουσίας, περιθωριοποιείται. Ακόμη κι αν ο πατέρας δεν είναι εκείνη τη στιγμή στο σπίτι, πρέπει να επιβληθεί η παρουσία του, έστω μέσω τηλεφώνου (η μητέρα λέει π.χ. στο παιδί: «θα σου απαντήσω σε λίγο, αφού συνεννοηθώ πρώτα με τον πατέρα σου»).
Το παιδί πρέπει να νιώθει ότι ο πατέρας ενδιαφέρεται και έχει ενεργό ρόλο στην ανατροφή του. Δεν χρησιμοποιούμε την απουσία του πατέρα για εκφοβισμό!
Για παράδειγμα, πολλές μαμάδες λένε στα παιδιά τους «όταν γυρίσει ο πατέρας σου θα του πω τι έκανες και θα δεις…». Με αυτό τον τρόπο κάνουν δυσάρεστη την αναμονή του πατέρα στο σπίτι.
Επίσης, καλό είναι ο ένας να μην ρίχνει τις ευθύνες στον άλλο λέγοντας «ρώτα τον πατέρα σου» ή «ρώτα την μητέρα σου». Καλό είναι να του δείχνετε ότι έχετε συνεννόηση και μαζί αποφασίζετε. Εννοείται πως για κάποια απλά καθημερινά πράγματα δεν χρειάζεται κάθε φορά «οικογενειακό συμβούλιο».
Ο κάθε γονιός μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες στη λήψη αποφάσεων χωρίς να αναιρεί κανόνες που έχει θέσει ο άλλος γονιός.
