Μεγάλη αλήθεια: η μόνη αδιαπραγμάτευτη πατρίδα είναι τα παιδικά μας χρόνια. Και στο ακριβές μέσο αυτής της πατρίδας υπάρχει για όλους μας ένα τραπέζι τιγκαρισμένο με πιάτα που μυρίζουν όμορφα και φιλοξενούν φαγητά που σε ποσοστό 97% είναι βγαλμένα από το φούρνο.
Τίποτα δεν νικάει αυτήν την εικόνα. Και τίποτα δεν θα τη νικήσει. Εκτός, ίσως, από το επόμενο τραπέζι απ’ τα χεράκια της μαμάς σου. Δεν έχει σημασία πόσων χρόνων είσαι, πόσο καλά μαγειρεύεις, πόσο καλά μαγειρεύει η σύζυγός σου. Το φαγητό της μαμάς σου θα είναι πάντα σε άλλο level, γιατί προέρχεται από αλλού. Από εκεί που οι γεύσεις δεν είναι μόνο γεύσεις, αλλά και αναμνήσεις. Οι πιο δυνατές της ζωής σου. Οι αναμνήσεις από ‘τη δύναμή σου’. Πλύνε προσεκτικά τα χέρια σου και πάμε:
Σαν το φαγητό της μαμάς δεν έχει.
Αν δεν χορταίνει λόχο, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ.
Συνοδεύεται με σαλάτα και ερωτήσεις τύπου “Εσύ πότε θα παντρευτείς” ή “Πότε θα πάρεις πτυχίο” ανάλογα με την ηλικία.
Εδώ έχει πάντα φέτα.
Ό,τι λείπει απλά “δεν πάει”. Δεν υπάρχει “ξέχασα” ή “δεν είχα”. Ακόμη κι αν μιλάμε για αλάτι σε τηγανητές πατάτες.
Αυγά με ντομάτα. Πάντα υπάρχει ένα είδους αυγό που λειτουργεί σαν άσος στο μανίκι. Όποια κι αν είναι η ώρα, η ημέρα, ή η κατάσταση.
Μου θυμίζει της μάνας μου για αυτό σε αγαπάω.
Μουσακάς > Παστίτσιο > Γεμιστά > Κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι να μπει στη συζήτηση το φρικασέ.
Τα ντολμαδάκια είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένα ως φαγητό της γιαγιάς. Πρακτικά, λοιπόν, είναι δύο φορές φαγητό της μαμάς.
Το ‘μαμά δεν πεινάω’ είναι μια φράση που η μαμά είναι γενετικά ανίκανη να ακούσει. Οπότε σκάσε και μάσα.
Πάντα η μαμά μαγειρεύει καλύτερα από τη σύζυγο. Αλλά αυτό είναι ένα μυστικό που θα πάρεις στον τάφο σου.
Από ένα πυρηνικό μαγειρικό ‘πόλεμο’ μαμάς και πεθεράς, εσύ μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις. Οπότε φρόντισε να τον ξεκινήσεις.
Ό,τι μαγειρεύει σήμερα στο παιδί σου η γυναίκα σου είναι το πιάτο εκείνο που θα το στοιχειώνει για μια ζωή. Κρίμα δεν είναι να είναι κάτι ηλίθιο, τύπου κοτομπουκιές με πατάτες τηγανητές;
Αν η δική σου μαμά μαγειρεύει καλύτερα από των φίλων σου, αποδέξου ότι θα τους τραπεζώνεις για πολλά χρόνια στο σπίτι.
Για άλλον τα γεμιστά, για άλλον το παστίτσιο και για άλλον οι κεφτέδες. Κοινή συνισταμένη η Ελληνίδα μάνα.
Οι περισσότερες μαμάδες πάσχουν από μία ασθένεια που λέγεται τελειομανία και πάντα θεωρούν ότι δεν το έχουν κάνει καλό το φαγητό.
Τόλμησε να πεις της μάνας σου να μην βάλει σκόρδο στη σάλτσα και θα σου πω εγώ τι θα γίνει.
Η μάνα ξέρει ότι θα γυρίζεις πάντα εκεί για το φαγητό της. Φρόντισε να μην το κάνεις μόνο για αυτό.
Πριν φας πρέπει να πλύνεις τα χέρια σου. Ιδανικά, να σε δει με τα μάτια της ότι το έκανες.
Δεν πρέπει να μπλέκεσαι στα πόδια της όταν μαγειρεύει. Και, προφανώς, μην κάνεις το λάθος να υποδείξεις.
Όταν (όχι αν) αντιληφθεί ότι κάτι το φτιάχνει καλά, θα συνεχίσει να το μαγειρεύει σερί μέχρι να το σιχαθείς και να βρει παραλλαγή.
Αντίθετα, όταν σε βλέπει να αργείς ή να μην καθαρίζεις το πιάτο σε nanoseconds, δεν κάνει την ερώτηση “Σου άρεσε;”. Η εν λόγω συνταγή απομακρύνεται ησύχως από το μενού.
Η μαμά σου είναι διαθέσιμη να μαγειρέψει για σένα ανά πάσα ώρα και στιγμή. Κάτι απλό. Αυγά + πατάτες τηγανητές + μπέικον (ή λουκάνικο) + φέτα (αφιερωμένο στον Στέφανο Τριαντάφυλλο).
Όταν της λες ότι δεν σου αρέσει ο μαϊντανός στο φαγητό, πετάει στα σκουπίδια κι αυτόν που έχει και δεν ξαναμπαίνει στο σπίτι.
Τσακώνεται με τη μάνα της στο μαγείρεμα.
Για το φαγητό της μαμάς εφευρέθηκαν τα τάπερ.
Ο σεφ με τα περισσότερα αστέρια Michelen στον κόσμο μαγειρεύει λίγο χειρότερα από την μητέρα σου.
Κάθε μάνα έχει τη σπεσιαλιτέ της.
Κάθε φορά που έχεις φαγητό της μαμάς και παραγγέλνεις απ’ έξω, ο κόσμος γίνεται λίγο χειρότερος.
Αν τελειώσεις τη μερίδα σου και η μητέρα σου δεν σου βάλει αμέσως δεύτερο πιάτο, κάνε ένα τεστ DNA. Ήρθε η ώρα να βρεις την πραγματική σου μητέρα.
Ποτέ κανείς δεν έφτιαξε καλύτερα γεμιστά από τη μητέρα σου.
Φάε και ντοματούλα να γλιστρήσει.
Μην αφήνεις τη δύναμή σου (και στα 37).
“Μα δεν έβαλα κρεμμύδι στο φαγητό” (ενώ βγάζεις κομμάτια).
“Μα δεν άλλαξα κάτι στο μαγείρεμα, γιατί δεν σου αρέσει;” (πειραματικά, διαφοροποιημένο το 60% των υλικών).
“Σαλάτα δεν θα φας;” (την 365 μέρα του χρόνου ενώ έχουν προηγηθεί 364 “όχι”).
“Μα από πότε δεν τρως το… τάδε φαγητό;” (εκ γενετής).
Οριακές διαπραγματεύσεις: Για κάθε 10 μπάμιες, μία μπριζόλα.
Το φαγητό της μαμάς είναι πάντα το πιο νόστιμο. Όσες φορές κι αν το επανάβουμε, δεν θα αλλάξει κάτι: το φαγητό της μαμάς θα είναι πάντα το πιο νόστιμο.
“Φάτο αγόρι μου πριν κρυώσει”.
Αν είσαι μέχρι 10-12 και δεν φας όλο, στο τραπέζι θα πέσουν τα παιδάκια της Αφρικής που πεινάνε.
Οι μερίδες της μαμάς είναι πάντα λίγο πιο μεγάλες από το φυσιολογικό.
Μπορεί εμείς να μεγαλώσαμε με το φαγητό της μαμάς, όμως πλέον στο παιχνίδι έχει μπει και το φαγητό του μπαμπά.
Παρόλα αυτά: Φαγητό μαμάς > Φαγητό μπαμπά.
Τη σπεσιαλιτέ της μαμάς δεν την παραγγέλνεις ποτέ έξω.
oneman.gr
