Η οικογένεια ήταν ανέκαθεν μία απ’ τις σταθερές κάθε ανθρώπου. Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν την οικογένεια που ήθελαν. Κι αν κι είναι κάτι που δεν έχεις πολλές ευκαιρίες για να το πετύχεις, αξίζει κάθε προσπάθεια.
Έχουμε τους γονείς μας, που μας αγαπάνε όσο τίποτα, τα αδέρφια μας που ακόμα κι όταν σφαζόμαστε, πάντα τα βρίσκουμε με μια αγκαλιά, γιαγιάδες και παππούδες που τρελαίνονται κάθε φορά που μας βλέπουν. Άλλωστε, ποια γιαγιά ή παππούς δεν έχει πει το γνωστό «του παιδιού μου το παιδί, είναι δύο φορές παιδί».
Δίπλα στην οικογένεια μεγαλώνουμε κι εξελίσσουμε τον χαρακτήρα μας. Μαθαίνουμε να περπατάμε, να μιλάμε, να συναναστρεφόμαστε με άλλους ανθρώπους. Να αγαπάμε και να νοιαζόμαστε. Να προσέχουμε και να φροντίζουμε. Πάνω απ’ όλα, όμως, μαθαίνουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.
Κι αυτό είναι σίγουρα κάτι που σου μαθαίνει η οικογένεια. Παλιά πίστευα πως η ευτυχία δεν είναι κάτι που διδάσκεται απαραίτητα από κάπου συγκεκριμένα. Εξάλλου, δε στέκονται όλοι τόσο τυχεροί να νιώσουν τι σημαίνει πραγματική αγάπη, αυτό δεν τους εμποδίζει στο να την κυνηγούν.
Ακόμα κι αν η οικογένεια είναι ο μεγαλύτερος θεσμός, λίγοι αληθινά αντιλαμβάνονται το νόημά της. Κι εκείνοι που δεν πίστεψαν ποτέ στον όρο και τη σημασία της, τι κάνουν; Ψάχνουν την ευτυχία σε εφήμερες σχέσεις και παραμυθιάζουν τους εαυτούς τους πως δε χρειάζεσαι την οικογένεια για να σου μάθει να αγαπάς. Λες «εντάξει, μωρέ, σιγά. Κι αφού δεν το έζησα, δε σημαίνει ότι θα το αναζητάω σ’ όλη μου τη ζωή». Ψέμα. Μεγάλο ψέμα.
Είναι σχεδόν ξεκάθαρο πως οι οικογένειες δημιουργούν τα θεμέλια για να χτίσουν ευτυχισμένους ανθρώπους. Οι ευτυχισμένες, όμως, όχι οι φαινομενικά ευτυχισμένες. Κι είναι κάτι στο οποίο οφείλω να συμφωνήσω.
Αν μεγαλώνεις μες στην ευτυχία, αν λαμβάνεις αγάπη και προσοχή, είναι επόμενο όλα αυτά να σε ακολουθούν στη ζωή σου. Μαθαίνεις να ζεις με αυτά και γίνονται αυτοσκοπός σου, κομμάτια σου. Όταν κάποια στιγμή απογαλακτιστείς, δε θα ψάξεις να τα βρεις αλλού ούτε θα χαμηλώσεις τα στάνταρ κάνοντας λάθος επιλογές. Σίγουρα θα κάνεις και τέτοιες, δηλαδή, αλλά μάλλον λιγότερες.
Η ευτυχία που προέρχεται απ’ την οικογένεια είναι κάτι που δεν το βρίσκεις πουθενά άλλου, όσο και να ψάξεις. Κι επίσης δεν είναι κάτι που μπορείς να παραμυθιάσεις τον εαυτό σου ότι βρήκες. Είναι κάτι αγνό και μεγαλειώδες, που νιώθεις απ’ την «καλημέρα» που θα σου πει ο μπαμπάς σου, μέχρι το αγαπημένο φαγητό που θα σου φτιάξει η μαμά, συνοδευόμενο με ένα φιλί.
Γι’ αυτό κι αν έχεις κάνει μια καλή αρχή, δε θα φας και τόσο τα μούτρα σου στις επόμενές σου σχέσεις. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που περνάει απ’ το χέρι σου, η ευτυχισμένη οικογένεια είναι, πώς το λένε κι εκεί στα ξένα «once in a lifetime».
Και κάπου εκεί ξεπηδάνε κι οι φίλοι. Μπορεί να μην αντικαθιστούν στο εκατό τοις εκατό αυτό που σου λείπει, αλλά τουλάχιστον θα προσπαθήσουν να σου καλύψουν τα κενά με αμέτρητες αγκαλιές και ψιθυριστά «σ’ αγαπώ».
pillowfights.gr
