Όταν έχεις παιδιά είναι πολύ εύκολο να χάσεις τον εαυτό σου.
Όταν βάζεις σαν προτεραιότητα τις ανάγκες των παιδιών σου τότε οι ανάγκες του άλλου ίσως να μπουν στο περιθώριο. Δεν υπάρχουν πλέον στιγμές που απλά περνάτε μαζί με το άλλο σας μισό. Η προσοχή σας είναι πλέον συγκεντρωμένη στα παιδιά σας και είναι δύσκολο να βρείτε μια ισορροπία ανάμεσα στα παιδιά σας και στον/στην σύντροφό σας.
Αν λοιπόν δεν ασχολείστε και πολύ με το άλλο σας μισό και ασχολείστε υπερβολικά με τα παιδιά σας τότε, μάλλον είστε υπερβολικός γονιός. Γινόμαστε υπερβολικοί γονείς καθώς προσπαθούμε να δώσουμε στα παιδιά μας όσα δεν είχαμε.
Αυτό κάνω και εγώ και νιώθω ενοχές.
Νιώθω ενοχές που δίνω πιο πολλά φιλιά στα παιδιά μου από ότι στη σύντροφό μου. Είναι φορές που ξεχνάω να της πω ότι την αγαπώ.
Νιώθω ενοχές που ενώ μπορώ να περνάω και χρόνο με την γυναίκα μου και με τα παιδιά μου, εγώ επιλέγω την συντροφιά των παιδιών μου παρέα με εκείνη.
Νιώθω ενοχές που αντί για ένα μπουκέτο λουλούδια για την γυναίκα μου εγώ επιλέγω επιμορφωτικά βιβλία για τα παιδιά μου.
Δεν σημαίνει πως όλα όσα κάνω είναι αρνητικά αλλά μήπως αφήνουμε τη μεταξύ μας σχέση στην άκρη;
Τα παιδιά μου θα είναι μια χαρά με μια λιγότερη αγκαλιά και η γυναίκα μου θα είναι χαρούμενη με περισσότερες αγκαλιές. Έτσι δεν είναι;
Μήπως ήρθε η ώρα να περνάω χρόνο και με την γυναίκα μου; Θα γίνω όμως κακός γονιός αν δεν περνάω τόσο πολύ χρόνο με τα παιδιά μου;
Μάλλον όχι. Θέλω να διδάξω στα παιδιά μου πως αγαπώ και την μητέρα τους. Θέλω να μάθουν πως πρέπει να διατηρούμε υγιείς σχέσεις μεταξύ μας για να δημιουργήσουν και εκείνα στο μέλλον μια υγιή σχέση.
Το να είσαι λοιπόν καλός σύντροφος σε κάνει και καλό γονιό.
Έτσι δεν είναι;
