Υπάρχουν κάποιες λέξεις που σημαίνουν τόσα πολλά αλλά μετά από κάποιες συγκεκριμένες καταστάσεις χάνονται, δεν σου επιτρέπεται να τις ξανά χρησιμοποιήσεις. Σαν να σου έχουν ανοίξει το λεξιλόγιο της ζωής σου και να στην έχουν ξεριζώσει.
Στα πιο δύσκολα είναι πάντα εκεί, σαν από μηχανής θεοί, να σε βοηθήσουν, να σε αγκαλιάσουν, να σου δείξουν πως εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν και την ζωή τους για σένα. Μου έλειψε αυτό.
Ο Θεός σε ευλογεί να ξεκινάς με 4 φυλακές αγγέλους, κάποιες φορές με 3 και σπανιότερα με 2 αλλά που κάνουν για πολλούς περισσότερους.
Έχω να πω την λέξη “παππούς” 17 ολόκληρα χρόνια και πονάει. Πονάει να ξέρεις πως όλα αυτά που σήμαινε η λέξη αυτή χάθηκαν σε μια στιγμή ένα βροχερό βράδυ, πονάει να ξέρεις πως δεν πρόλαβες να κανεις μια τελευταία μεγάλη αγκαλιά αλλά περισσότερο από όλα πονάει να ξέρεις ότι δεν πρόλαβες να πεις το πιο μεγάλο σε αγαπώ της ψυχής σου.
Παππούς, τι όμορφη λέξη, ποσό γεμάτη και ευχάριστη, από μόνη της σε κανει να χαμογελάς και να νοιωθεις καλύτερα. Κουβαλά πάνω της αναμνήσεις ζωής, αναμνήσεις χαράς και πολλές, παρά πολλές αγκαλιές, παιχνίδια, βόλτες και μαθήματα, πολλά μαθήματα. Δεν μπορούν να βγουν από το μυαλό και από την καρδιά με κανέναν τρόπο, και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο.
Γιαγιά, μια λέξη που έχω να πω 9 ολοκληρα χρόνια. Ποσό τυχεροί είναι αυτοί που ακόμη και σήμερα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτή τη λέξη. Δεν υπάρχει ποιο γλυκό πρόσωπο, δεύτερη μάνα με όλη την βαρύτητα της φράσης. Στέκεται πάντα πίσω σου να σε κρατά στα δύσκολα και να σε σπρώχνει να πας μπροστά, να σε θαυμάζει και να σου δείχνει τι πραγματικά αξίζεις.
Μου λείπετε, μου λείπουν τα καλοκαίρια που περνούσαμε μαζί στο χωριό, μου λείπουν τα βραδιά που μιλούσαμε μέχρι το πρωί, μου λείπουν τα μεσημέρια που βλέπαμε όλοι μαζί τηλεόραση, μου λείπουν τα τηλέφωνα που παίρνατε καθημερινά και σας άκουγα, μου λείπουν οι εκπλήξεις που κάνατε στις γιορτές, μου λείπει το χαμόγελο και η μυρωδιά σας, μου λείπετε τόσο πολύ.
Λένε όμως πως όταν κάτι χάνεις, κάτι άλλο κερδίζεις.
Με αυτό το σκεπτικό, κέρδισα φυλακές αγγέλους εκεί ψηλά, ένα μέσο μεταξύ ουρανού και γης που θα με σπρώχνει σε ότι κάνω.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας πω κάτι που δεν πρόλαβα, ήμουν μικρός, δεν καταλάβαινα πως επρεπε να το πω γιατί δεν είχα χρόνο.
Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Σας ευχαριστώ γιατί με κάνατε αυτό που σήμερα είμαι, με κάνατε να αγαπώ και να σέβομαι, με κάνατε να νοιωθω και να αφουγκράζομαι. Δεν είχα το χρόνο να σας το πω, γι αυτό ελπίζω τώρα που τα γράφω να τα διαβάζετε, αν και λέω κουταμάρες. Ελπίζω; Όχι, δεν ελπίζω. Είμαι σίγουρος, γιατί πάντα ήσασταν δίπλα μου, εκεί, στα εύκολα και στα δύσκολα, στις χαρές μου και στις λύπες.
Σας ευχαριστώ, μου λείπετε….
