Δε με είδες να γεννιέμαι, με καμάρωσες όμως να μεγαλώνω. Δεν άκουσες το πρώτο μου κλάμα, φρόντισες όμως όσο περνάει απ’ το χέρι σου για όσο είσαι δίπλα μου να μη σβήσει το χαμόγελο απ’ τα χείλη μου. Έγινες για μένα ο πατέρας που συνειδητά και με όλη του την καρδιά διάλεξε ένα πλάσμα να τεθεί υπό την προστασία του. Με αγκάλιασες χωρίς να ζητάς ανταλλάγματα και μου έδωσες ό,τι είχα ανάγκη.
Εσύ λέγεσαι πατέρας. Γιατί η ιδιότητα απλώς δε χαρακτηρίζει τη χάρη αν δε διαθέτεις το χάρισμα. Γιατί το ν’ αγαπάς ανιδιοτελώς σε ανεβάζει ψηλά στα μάτια εκείνου που λαμβάνει την αγάπη σου. Η προσφορά η δική σου δε μετριέται και δε μετριάζεται. Το γεγονός ότι δεν έφερες στον κόσμο ένα παιδί δε σημαίνει ότι δεν είσαι σε θέση να του προσφέρεις, όσα άθελά του στερήθηκε. Η πατρική φροντίδα και η στοργή είναι όσα έχει πραγματικά ανάγκη από σένα.
Η υπευθυνότητα να διαλέξεις την πατρότητα προσδιορίζει την κυριότερη και πιο σημαντική αρετή, την ωριμότητα. Η ομορφιά της ψυχής σου φαίνεται στο να δώσεις απλόχερα τα πάντα σ’ ένα παιδί που δε φέρει τα γονίδιά σου, άρα ουσιαστικά δεν έχεις πρακτικά καμία απολύτως υποχρέωση απέναντί του. Κίνητρό σου είναι καθαρά η δική σου θέληση. Φτιάξε του τον κόσμο που ονειρεύτηκε γιατί ίσως οι ανάγκες του σε άυλα αγαθά είναι πολύ μεγαλύτερες απ’ τις υλικές.
Κανείς δεν είπε πως είναι εύκολο. Αποτελεί πρόκληση, αλλά και δέσμευση να καταφέρεις να αντεπεξέλθεις. Απαιτεί αγώνα και συνεχή προσπάθεια να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του παιδιού αυτού κι εκείνο τη δική σου. Να γνωριστείτε και να δεθείτε, ώσπου να γίνετε οικογένεια. Πιθανότατα να περάσετε από σαράντα κύματα μέχρι να συμβεί αυτό. Ίσως οι στιγμές σας ειδικά στην αρχή να είναι αμήχανες, παράξενες και ξένες μέχρι να έρθει η ώρα να φτιάξετε αποκλειστικά τις δικές σας. Και τότε κανένας δε θα μπορεί να σας τις πάρει.
Όταν το καταφέρεις αυτό, η ανταμοιβή και η χαρά θα είναι πολύ μεγαλύτερες από οποιοδήποτε άλλο κατόρθωμα ή απόκτημα έχεις κάνει ποτέ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς διαλέγεις τον άνθρωπο της ζωής σου, διαλέγεις και ό,τι αγαπάει εκείνος. Κάνεις δικά σου όλα του τα υπάρχοντα και φροντίζεις να μην τους λείψει τίποτα.
Θέλει πυγμή ν’ αντιμετωπίσεις τα στόματα του κόσμου και τους ψιθύρους που ακούγονται όταν γυρνάς την πλάτη. Θέλει δύναμη ν’ αντισταθείς να γίνεις μέρος εκείνων που είναι αντίθετοι και να τους τοποθετήσεις εκεί που τους αρμόζει. Στη θέση τους. Κλείνοντας απλώς τα μάτια, αλλά και την πόρτα του σπιτιού σου, αγνοώντας τους και υποστηρίζοντας με σθένος την οικογένειά σου.
Είναι τιμή σου να θέσεις υπό τις φτερούγες προστασίας σου μια μητέρα κι ένα παιδί που πορεύονται μόνοι. Μπορεί να μην μπορέσεις ποτέ να γιατρέψεις όλες τις πληγές τους, ο χρόνος όμως που θα περνάτε μαζί θα επουλώσει σ’ ένα βαθμό με τη βοήθειά σου αρκετές, αφήνοντας μονάχα κάποιες μικρές αμυχές. Να σεβαστείς τις ιδιαιτερότητές τους και το χώρο τους και μέσα από την αγάπη που δίνεις είναι στο χέρι σου να νιώσουν πως είσαι η καλύτερη επιλογή για εκείνους.
Μην ξεχνάς πως το πρότυπο του παιδιού είσαι εσύ πλέον. Θα ήταν δύσκολο τόσα χρόνια ζώντας με μια άλλη εικόνα να προσαρμοστεί και να γίνει ένα με τη νέα του ζωή. Καλό είναι να μην κρίνεις τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσε. Οι συμβουλές σου είναι για εκείνο οδηγός σε θέματα που δεν ήξερε μέχρι τώρα πώς να τα διαχειριστεί. Η ύπαρξή σου στην πραγματικότητά του θα έχει λογικά ταράξει τα νερά του σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μη γνωρίζει τον τρόπο που πρέπει να συμπεριφερθεί.
Δείξε του πως το αισθάνεσαι πραγματικά σαν δικό σου παιδί. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα δώσεις μεγάλη χαρά, όχι μόνο στο ίδιο, αλλά και στη μητέρα του, που θα αισθάνεται υπερήφανη που σε έχει κοντά της. Σεβάσου τη μεταξύ τους σχέση, που έχει γαλουχηθεί πολύ πριν εμφανιστείς εσύ στη ζωή τους. Εκμεταλλεύσου το χαμένο χρόνο που ζούσες μακριά τους και πλάσε τις δικές σας, ευτυχισμένες, οικογενειακές εικόνες. Στιγμές μοναδικές κι αναντικατάστατες.
Πατέρας δε γεννιέσαι, γίνεσαι. Δε σε αναγκάζει η ζωή κι οι καταστάσεις να παίξεις αυτόν το ρόλο, ειδικά αν δε θες ν’ αναλάβεις την ευθύνη μιας άλλης ζωής. Είναι ένστικτό και κάποιοι ίσως δεν το εμφανίσουν ποτέ. Ευτυχώς υπάρχουν άλλοι, που αναλαμβάνουν να παίξουν το ρόλο του πατέρα με μεγάλη υπευθυνότητα και αγάπη.
Σε αυτούς οφείλουμε ένα μπράβο κι ένα ευχαριστώ.
