Λοιπόν, ξέρω τι θα ζητήσω φέτος για δώρο στη γιορτή μου. Κάθε χρόνο όταν με ρωτάει η γυναίκα μου, απαντάω συνήθως με το κλισέ «δε θέλω τίποτα, γιατί έχω εσένα και τα παιδιά και είστε το μόνο που χρειάζομαι». Ε, όχι!
Φέτος θα ζητήσω κάτι πολύ συγκεκριμένο. Και θα το ζητήσω εκ μέρους των απανταχού μπαμπάδων. Ακούγεται δύσκολο, αλλά για την ακρίβεια είναι πολύ εύκολο και επιπλέον είναι και δωρεάν. Το μόνο δώρο που θέλω λοιπόν, είναι να σταματήσει ο κόσμος να λέει έξι συγκεκριμένες φράσεις:
1. «Είσαι τόσο καλός μπαμπάς…»
Θα μου πείτε, καλά παραπονιέσαι που σου κάνουν κομπλιμέντο; Ναι, αλλά αφήστε με να σας εξηγήσω γιατί. Γιατί όποτε μου λένε κάτι παρόμοιο, δεν είναι επειδή έχω κάνει κάτι ιδιαίτερο που να αποδεικνύει πόσο καλός μπαμπάς είμαι. Δεν είχα σώσει το παιδί μου από διερχόμενα αυτοκίνητα στο δρόμο, ούτε απέκρουσα κάποια μπάλα που κατευθυνόταν με τεράστια ταχύτητα στο κεφάλι του. Απλά ήμουν ένας μπαμπάς που έβγαζε το γιο του έξω βόλτα. Και εκεί έγκειται η διαφωνία μου. Αν επρόκειτο για μια μητέρα που βγάζει βόλτα το παιδί της, κανείς δε θα την επαινούσε. Αν θέλουμε να θεωρούμαστε εξίσου σημαντικοί και ισάξιοι με τις μητέρες όσον αφορά στην ανατροφή του παιδιού, αυτό θα συνεπάγεται ίση μεταχείριση. Εφόσον ποτέ δε θα έλεγε κανείς σε μια μαμά που βγάζει βόλτα το παιδί της «πόσο καλή μαμά είσαι» απλά και μόνο επειδή κάνει το καθήκον της ως γονιός, ομοίως δε θα πρέπει να πει τέτοια κουβέντα σε κανένα μπαμπά. Δε χρειαζόμαστε επιβράβευση για αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουμε ως γονείς.
2. «Μάλλον ο μπαμπάς έντυσε σήμερα το παιδί»
Εμείς οι άντρες μπορεί να μη μοιραζόμαστε τις ίδιες στιλιστικές ανησυχίες και γνώσεις περί μόδας με τις γυναίκες μας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ντύσουμε το παιδί μας σωστά. Και σωστά προφανώς σημαίνει κατάλληλα. Αν έχει κρύο να ντυθεί ζεστά, αν έχει ζέστη να φορέσει κάτι χωρίς να ιδρώσει. Σωστά δε σημαίνει να ντύνεις το παιδί σαν να έχει βγει από επίδειξη μόδας…
3. «Μην ανησυχείς καλό μου. Τώρα, έρχεται η μαμά.»
Αστειεύεσαι έτσι; Χελόου! Είμαι ακριβώς εδώ, μπροστά σου! Πόσο προσβλητικό είναι όταν το παιδί μου έχει ένα ξέσπασμα τύπου τάντρουμ έξω και έρχεται κάποιος – και άγνωστος πολλές φορές – και με ένα τελείως συγκαταβατικό και σπαστικό ύφος, προσπαθεί να το ηρεμήσει, με την επικείμενη υποτίθεται άφιξη της μαμάς-σωτήρος. Κατ’ αρχάς, αυτά τα ξεσπάσματα, τα παιδιά τα παθαίνουν τις περισσότερες φορές ανεξαρτήτως με το ποιος γονέας είναι παρών και συνήθως για άσχετους λόγους με αυτούς. Έπειτα, πώς εσύ, άγνωστη-κυρία-που-χώνεις-τη-μύτη-σου-παντού και που δεν ξέρεις ούτε εμένα, ούτε την κατάστασή μου, λες ότι θα έρθει η μαμά; Μπορεί να είμαι χήρος. Μπορεί να μας παράτησε και να πήγε στη Βραζιλία με το γκόμενο. Μπορεί απλά να μη θέλω να ανακατεύεται κανείς με το πως θα χειριστώ το παιδί μου σε μια τέτοια κατάσταση. Οπότε καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς…
4. «Δεν το κάνεις καλά. Κάτσε να σου δείξω ποιο είναι το σωστό…»
Tο σωστό δε σημαίνει απαραίτητα ότι κάνουμε κάτι λάθος, απλά το κάνουμε με ένα τρόπο που τυχαίνει να είναι διαφορετικός από αυτόν που έχει μάθει κάποιος άλλος. Εντάξει το παραδέχομαι, μερικές φορές εμείς οι μπαμπάδες (όπως όλοι οι άνθρωποι) κάνουμε λάθη. Δε χρειάζεται να μας σταυρώνετε. Ποιος δεν έχει βάλει την πάνα λάθος ή το φορμάκι ανάποδα έστω και μία φορά; Κανείς δε γεννήθηκε γονιός, και η γονεϊκότητα σημαίνει να ξεπερνάς καθημερινά τον εαυτό σου. Ακόμα και αν κάνουμε κάτι λάθος, θα τη βρούμε την άκρη μόνοι μας. Στην τελική σκέφτηκε κανείς ποτέ, ότι ο τρόπος του μπαμπά σε κάποια πράγματα μπορεί να είναι καλύτερος από τον τρόπο της μαμάς;
5. «Έχεις μπεϊμπισίτινγκ σήμερα;»
Σας παρακαλώ πολύ, σταματήστε να αναφέρεστε στους μπαμπάδες ως μπέιμπισιτερς. Δεν κάνεις μπεϊμπισίτινγκ στα ίδια σου τα παιδιά!!! Είμαστε μπαμπάδες, όχι γκουβερνάντες επί πληρωμή. Κανείς δεν πρόκειται να ρωτήσει μια μαμά αν κάνει μπεϊμπισίτινγκ. Ωστόσο αν ο μπαμπάς τυχαίνει να βρίσκεται μόνος με το παιδί, τότε αυτόματα ο κόσμος υποθέτει ότι ο μπαμπάς «έχει φορτωθεί» το μωρό επειδή η μαμά πρέπει να κάνει κάτι ή να πάει κάπου. Απαγορεύεται δηλαδή να θέλει ένας μπαμπάς να περάσει χρόνο με το παιδί του…
6. «Μα τι κάνεις όλη μέρα;!»
Η τελευταία αυτή περίπτωση, αφιερώνεται στους ολοένα και αυξανόμενους μπαμπάδες, που για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους, είναι αυτοί που κάθονται τις περισσότερες ώρες σπίτι προσέχοντας τα παιδιά. Είτε γιατί έχουν μείνει άνεργοι, είτε γιατί έχουν λάβει αυτοί τη γονική άδεια ή άδεια ανατροφής τέκνου, είτε για άλλους λόγους, οι φίλοι και οι γνωστοί τους, έχουν μια παράξενη εντύπωση πως κάθονται όλη μέρα σπίτι και βλέπουν τηλεόραση με την παλάμη μέσα στο παντελόνι, όπως ο Αλ Μπάντι στο «Παντρεμένοι με Παιδιά». Σ’ αυτούς λοιπόν, που από ακατανίκητη περιέργεια και ανυπέρβλητο θράσος, ξεστομίζουν το παραπάνω ερώτημα, μία απάντηση μόνο τους αρμόζει: «πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζεις και σε κάθε περίπτωση πολλά περισσότερα από εσένα, τις περισσότερες φορές». Σιγά που θα κάτσουμε να τους εξηγήσουμε πως ο σύγχρονος πατέρας που σέβεται τον εαυτό του, βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, αλλάζει βρωμερές πάνες, μαγειρεύει και πολλά ακόμα, που τον κάνουν περισσότερο άντρα από το θρασύ φίλο με τις ηλίθιες απορίες…
