Ναι υπάρχουν κι αυτοί οι μπαμπάδες. Οι μπαμπάδες που μεγαλώνουν μόνοι τα παιδιά τους. Που προσπαθούν να τα καταφέρουν μόνοι τους γιατί, λόγω συνθηκών, η μαμά δεν υπάρχει πλέον στο προσκήνιο. Ή που μοιράζονται την κηδεμονία των παιδιών τους και που κάνουν τα πάντα γι’ αυτά, τον περιορισμένο χρόνο που είναι μαζί τους. Σ’ αυτούς τους μπαμπάδες αφιερώνουμε αυτό το κείμενο.
Ένα μεγάλο μπράβο από εμάς, λοιπόν, γιατί…
1. Είναι ταυτόχρονα μπαμπάδες αλλά και μαμάδες. Πρέπει να συμπληρώνουν το κενό της απουσίας της μητέρας κι αυτό είναι η δυσκολότερη πρόκληση που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν.
2. Υπομένουν καρτερικά τις αδιάκριτες ερωτήσεις γνωστών και ξένων, του τύπου «Πού είναι η γυναίκα σου; Γιατί δεν ήρθε μαζί σας;».
3. Αν μεγαλώνουν κόρες, πρέπει να μιλήσουν για την περίοδο, ν’ αγοράσουν σερβιέτες, να γνωρίσουν το πρώτο αμόρε τους (και τον πρώτο ανταγωνιστή τους) και να κάνουν την αμήχανη συζήτηση για το σεξ από την θηλυκή πλευρά.
4. Αν έχουν πάρει διαζύγιο και μοιράζονται την κηδεμονία, η καρδιά τους πετάει κάθε φορά που συναντούν τα μικρά τους και σφίγγεται την ώρα του αποχωρισμού.
5. Έχουν την υποχρέωση να εξηγήσουν στο παιδί με περίσσια υπομονή γιατί «Ο Θεός πήρε τη μανούλα μαζί του» ή «Γιατί εγώ δεν έχω μαμά και όλα τ’ άλλα παιδάκια έχουν;». Και τα καταφέρνουν.
6. Απελπίζονται. Κουράζονται. Υπάρχουν φορές που νιώθουν ότι δεν θα τα βγάλουν πέρα και σκέφτονται «Γιατί είμαι μόνος μου σ’ όλο αυτό;». Αλλά μόλις βλέπουν το χαμόγελο των μικρών τους, τα ξεχνάνε όλα!
7. Γιατί κλαίνε αρκετά συχνά και γιατί δεν ντρέπονται να κλαίνε μπροστά στα παιδιά τους.
8. Γιατί τους μαθαίνουν μπάσκετ, βλέπουν μαζί ποδόσφαιρο και αφήνουν τα μικρά τους να τους βοηθήσουν στα μαστορέματα.
9. Αλλά και γιατί υποδύονται την κολλητή της Μπάρμπι, συμμετέχουν σε μικροσκοπικά tea party της κόρης τους και την αφήνουν να τους βάψει και να τους φτιάξει τα μαλλιά- κάτι που μπορεί να είναι ακόμα και επίπονο…
10. Γιατί ρυθμίζουν τη δουλειά τους έτσι ώστε να προλάβουν να πάνε τα παιδιά στα Αγγλικά, να πάρουν την κόρη απ’ το μπαλέτο και τον γιο απ’ το καράτε. Και να βρουν χρόνο να δουν όλοι μαζί ταινία το βράδυ.
11. Μπορεί να τα κακομαθαίνουν λίγο παραπάνω. Εξάλλου, ένας μπαμπάς παραμένει πάντα ένα μεγάλο παιδί – γι’ αυτό και καταφέρνει να κάνει τα δικά του παιδιά να χαμογελάνε.
12. Πάνε κόντρα στο κατεστημένο! Σε μια κοινωνία σαν την ελληνική, το να μεγαλώνει μόνος του ένας μπαμπάς τα παιδιά του χωρίς την παρουσία μιας γυναίκας, είναι κάτι πρωτόγνωρο. Και κάτι για το οποίο θα πρέπει να είναι υπερήφανος.
13. Μαθαίνουν στα παιδιά, ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι ρόλοι και υποχρεώσεις για τον άντρα και τη γυναίκα. Όλοι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα. Και οι ίδιοι είναι το ζωντανό παράδειγμα.
14. Γιατί, ειδικά αν η μητέρα των παιδιών δεν είναι πια εν ζωή, δεν έχουν κάποιον να μοιραστούν το πώς αισθάνονται, πόσο τους κούρασαν τα παιδιά σήμερα ή και πόσο περήφανα είναι γι’ αυτά.
15. Γιατί καθημερινά δίνουν διπλές αγκαλιές, διπλά φιλιά. Αλλά εισπράττουν και τη διπλή αγάπη!
