«Πώς νιώθατε όταν ήσασταν στην ηλικία μου;», με ρώτησε πρόσφατα μια μαθήτρια της Β΄ Γυμνασίου. Αυτή η τόσο πηγαία ερώτηση με ώθησε να σκεφτώ πόσο σύνθετη, πολύπλοκη, καταιγιστική είναι η σημερινή εποχή. Και πόσο απαιτητική για τα παιδιά των 10, των 12, των 17 ετών. Πόσο πιεστική επίσης, για όλους εμάς που είμαστε γονείς…
Κάθε μέρα βρίσκω μπροστά μου 10 θέματα που αφορούν τον «κόσμο των μεγάλων». Οι πιο προκλητικές όμως και γοητευτικές συνάμα στιγμές, είναι αυτές που στρέφω το βλέμμα στο μέλλον των παιδιών μας…
Το μέλλον στο οποίο εμείς ως γονείς, ως κοινωνία, βάζουμε τις βάσεις.
Η ευθύνη τεράστια, αν σκεφτεί κανείς ότι οι σκέψεις, οι νοοτροπίες, οι τακτικές, αλλά και ο σχεδιασμός της προηγούμενης γενιάς καθορίζει την πορεία της επόμενης…
Αν σκεφτεί κάποιος ψύχραιμα, λογικά αλλά και με το χέρι στην καρδιά, πώς θα θελε να εξελιχθεί το μέλλον των παιδιών του, τι θα έλεγε;
Υγεία! Ευτυχία! Με ό,τι αυτό σημαίνει για τον καθένα. Ανθρώπινη κοινωνία!
Ωραία! Εύκολο να επιλέξει κάποιος τις επιθυμίες!
Εύκολο να ονειρευτεί!
Όμως, ξαφνικά, η σκληρή πραγματικότητα σου θυμίζει ότι η ζωή δε χτίζεται μόνο πάνω σε επιθυμίες και όνειρα.
Η ζωή και το πέρασμά σου από αυτή, στηρίζεται πρωτίστως στο σωστό σχεδιασμό και την οργάνωση που πρέπει να προ- υπάρξει ώστε τα όνειρα και οι επιθυμίες να γίνουν πραγματικότητα
Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, σε όλες σχεδόν τις κοινωνίες, είτε βιώνουν συνθήκες κρίσης είτε όχι, οι απαιτήσεις αυξάνουν, το περιβάλλον γίνεται έντονα ανταγωνιστικό, οι αποφάσεις λαμβάνονται συνυπολογίζοντας πια περισσότερες παραμέτρους. Ιδιαίτερα, τα παιδιά, οι νέοι, οι γονείς αλλά και ευρύτερα, το κοινωνικό σύνολο, συνειδητοποιούν πλέον την αναγκαιότητα για σταθερές βάσεις και σωστό προγραμματισμό, στο σύγχρονο περιβάλλον των παγκόσμιων ανατροπών.
Όντας από τη φύση μου μαχητικά αισιόδοξο ον, θα μοιραστώ μαζί σας, πρακτικά και μόνο, κάποιες σκέψεις ως γονιός τριών παιδιών αλλά και εκπαιδευτικός που καλούμαι καθημερινά να στηρίζω τις αναζητήσεις γονέων και μαθητών για ένα καλύτερο αύριο…
Ένα αύριο πιο αισιόδοξο, με ίσως περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας και στο οποίο ένας νέος άνθρωπος θα μπορεί να προσαρμοστεί και να ανταποκριθεί καλύτερα.
Μετά από πολλά χρόνια μελέτης και έρευνας, μέσα από τον χώρο εργασίας μου, διαπιστώνω ολοένα και περισσότερο ότι το τρίπτυχο: γνώσεις- δεξιότητες- αξίες, είναι η βάση στην οποία πρέπει να στηριχτούν οι νέοι μας ώστε η πορεία τους να είναι πιο ευχάριστη, πιο αποτελεσματική και γιατί όχι και λαμπερή!
Όταν τα παιδιά μας έχουν αξίες, μπορούν να αγωνιστούν και να πετύχουν στη δημιουργία μιας πιο ανθρώπινης κοινωνίας, την οποία όλοι μας αναζητούμε μετά μια περίοδο που έφερε διαψεύσεις και απότομη προσγείωση. Όταν έχουν αποκτήσει γνώσεις, μπορούν να ανακαλύψουν αλλά και να δαμάσουν τον υπέροχο κόσμο που τους περιβάλλει. Όταν έχουν κατακτήσει δεξιότητες, μπορούν να αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους και να μεγαλουργήσουν.
Είναι ανάγκη, γονείς και σχολείο, οι βασικοί πυλώνες στη ζωή των παιδιών, να τα βοηθήσουμε να γεμίσουν το «οπλοστάσιο» της ζωής τους με αισιοδοξία, θετική στάση αλλά και γνώσεις, δεξιότητες και αξίες, στοιχεία που συνιστούν τις ικανότητες του 21ου αιώνα και το Παγκόσμιο διαβατήριό τους.
Μέσα από αυτές τις σκέψεις οδηγήθηκα να απαντήσω στην μαθήτρια της Β’ Γυμνασίου ότι πράγματι όταν ήμουν κι εγώ στην ηλικία της, η ζωή ήταν πιο απλή, οι βεβαιότητες ήταν περισσότερες, τα όνειρά μας πιο γήινα. Η σημερινή ζωή όμως έχει μια άγρια ομορφιά και για τους σημερινούς μαθητές και για εμάς, τους μεγάλους. Τώρα φτιάχνεται ένας καινούριος κόσμος και οι μαθητές έχουν την ευκαιρία τους να πραγματώσουν τα δικά τους όνειρα. Γι’ αυτό, το δικό μας βλέμμα πρέπει να είναι στραμμένο, καρφωμένο στα παιδιά. Για να καταφέρουν να δημιουργήσουν έναν κόσμο καλύτερο από τον δικό μας.
