Αν κάνεις παιδιά θα ζήσεις πολλές όμορφες εμπειρίες και αρκετές δύσκολες. Η πιο δύσκολη είναι τα παιδικά πάρτι. Τα παιδικά πάρτι είναι ένα βασανιστήριο εντελώς φρικτό το οποίο αφήνει τεράστια ψυχικά τραύματα σε όλους τους γονείς εκτός από αυτούς που σε αυτά περνάνε τέλεια, αλλά αυτοί είναι πολύ περίεργοι άνθρωποι και δεν έχω ιδέα τι τους συμβαίνει γενικότερα. Οι βασικότεροι λόγοι είναι οι εξής:
1. Τα παιδιά. Στα παιδικά πάρτι τα παιδιά παθαίνουν παροξυσμό, χάνουν τα μυαλά τους και δεν είναι τα παιδιά που ξέρουμε, αλλά κάτι μικρά τέρατα που δεν μιλάνε αλλά ουρλιάζουν και δεν περπατάνε αλλά τρέχουν. Για πέντε ώρες.
2. Οι γονείς. Στα παιδικά πάρτι κάνεις παρέα με ανθρώπους που ξέρεις πολύ λίγο, στις πρώτες τάξεις δεν ξέρεις ούτε τα ονόματά των περισσοτέρων και μιλάς για παιδικές δραστηριότητες, για το καράτε του Αντωνάκη ή το μπαλέτο της Μαρίας, πράγματα για τα οποία δεν θα συζητούσες υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες, αλλά τα συζητάς προσποιούμενος τρομερό ενδιαφέρον πράγμα το οποίο κάνει και ο εκάστοτε συνομιλητής σου. Μερικοί γονείς πάντως είναι πολύ συμπαθητικοί αλλά τα παιδικά πάρτι έχουν τους κανόνες τους, οπότε καράτε Αντωνάκη και μπαλέτο Μαρίας.
3. Οι κλόουν. Στα παιδικά πάρτι μερικές φορές έχει κλόουν ή διασκεδαστές, οι οποίοι εμένα με φρικάρουν γιατί πιστεύω ότι είναι περίεργοι άνθρωποι που η ζωή και η περίεργη φάση τους τους έκανε να γίνουν κλόουν για να πηγαίνουν σε παιδικά πάρτι και να τρομάζουν ανθρώπους σαν εμένα.
4. Η τούρτα. Όταν βγαίνει η τούρτα τα ντεσιμπέλ πιάνουν ταβάνι και τα παιδιά ωρύονται φωνάζοντας ΤΟΥΡΤΑΑΑΑ ΤΟΥΡΤΑΑΑΑΑΑ και, αφού τραγουδήσουμε σε οχτώ γλώσσες το χάπι μπέρθντει, τσακώνονται για το ποιος θα φάει τα ζαχαρένια ανθρωπάκια, που, εδώ που τα λέμε είναι εντελώς φρικτά, αλλά αφού τους αρέσουνε, πάσο.
5. Η συχνότητα. Αν έχεις δύο παιδιά, με πρόχειρους μαθηματικούς υπολογισμούς, θα καλεστείς σε περίπου 50 πάρτι το χρόνο. Κάθε χρόνος έχει 52 εβδομάδες. Και εδώ που τα λέμε, αν όλοι κάνουν παιδικό πάρτι, πώς να μην κάνεις κι εσύ στα δικά σου… Είναι ένας φαύλος κύκλος, ένας γόρδιος δεσμός, μια φρίκη η οποία δεν έχει τέλος. Εν τω μεταξύ υπάρχουν οικογένειες με τρία ή τέσσερα παιδιά, αν ήμουνα στη θέση τους, το επίδομα πολύτεκνου θα το έτρωγα σε ηρεμιστικά.
6. Τα χαμηλά τραπεζάκια. Σε πολλά πάρτι που δεν είναι σε σπίτι οι γονείς κάθονται σε κάτι πολύ κοντά καρεκλάκια, και ακουμπάνε τα φαγητά τους ή την κοκακόλα τους σε χαμηλά τραπεζάκια, πράγμα αρκετά υποτιμητικό αν το δεις από κάπου μακριά σαν εικόνα.
Γενικά μιλώντας δεν έχω πρόβλημα με τα παιδικά πάρτι αρκεί να μην πηγαίνω. Κατά τ’ άλλα όταν γυρνάς σπίτι και ρωτάς τα εξαντλημένα παιδιά σου πώς περάσατε και σου απαντάνε τέλεια λίγο πριν κοιμηθούν στο αμάξι, χαμογελάς και λες χαλάλι σας γαμώτο και κάπου εκεί αρχίζεις να ετοιμάζεσαι ψυχολογικά για το επόμενο email με τίτλο «Ο τάδε γίνεται 9 και σας καλεί στο πάρτι του»…
