Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλοι οι γονείς αγαπούν υπερβολικά τα παιδιά τους και πασχίζουν για το καλύτερο για εκείνα. Τι γίνεται όμως όταν-άθελά τους φυσικά-βάζουν εμπόδια στην ομαλή εξέλιξή τους;
Το παιδί πρέπει να μεγαλώσει ως αυτόνομη προσωπικότητα και όχι σε μόνιμη σύγκριση με άλλα παιδάκια. Μην το κάνετε λοιπόν αν θέλετε να σταθεί στα πόδια του όταν μεγαλώσει.
Ενθαρρύνετε το παιδί να μάθει νέα πράγματα και όχι να φοβάται να δοκιμάσει οτιδήποτε νέο επειδή δεν εισπράττει τη στήριξή σας.
Αναρωτηθείτε μήπως είσαστε υπερπροστατευτικοί και δεν αφήνετε το παιδί να εξασκήσει δεξιότητες συμβατές με την ηλικία του για να μην «ταλαιπωρηθεί» ή επειδή «δεν τις κάνει καλά». Κανείς δε γεννήθηκε μαθημένος, οπότε θα πρέπει να του επιτρέψετε να ζει σύμφωνα με την ηλικία του σε όλους τους τομείς.
Οι συχνές τιμωρίες για μη αποδεκτές συμπεριφορές ή αντίθετα οι υπερβολικές επιδοκιμασίες για αυτονόητες κατακτήσεις του παιδιού μόνο καλό δεν κάνουν στην εξέλιξή του. Οι τιμωρίες θα πρέπει να αποφεύγονται και οι επιδοκιμασίες να λέγονται όταν πραγματικά πρέπει για να μη χάνουν το νόημά τους.
Καλό είναι να προσέχετε για τη σωματική ασφάλεια και την ψυχική ηρεμία του παιδιού σας, όμως μην είσαστε όλη την ώρα από πάνω του και τελικά το καταπιέζετε.
Όταν το παιδί διαπιστώνει ότι άλλα του λέτε και άλλα κάνετε, είναι λογικό να μη σας έχει εμπιστοσύνη και ταυτόχρονα να μην μπορεί να διδαχθεί χρήσιμα πράγματα από εσάς.
