Οι μπαμπάδες που επιθυμούν να δημιουργήσουν ουσιαστική αίσθηση εγγύτητας με τις κόρες τους, θα πρέπει να επιδιώκουν να κάνουν διασκεδαστικά πράγματα με αυτές, αναφέρει νέα μελέτη.
Όταν οι ερευνητές ζήτησαν από τους μπαμπάδες και τις κόρες τους να αναφέρουν τις εμπειρίες που καθόρισαν περισσότερο τις σχέσεις τους, έμαθαν ότι τα κορίτσια εκτιμούν ιδιαίτερα να συμμετέχουν στις δραστηριότητες που οι μπαμπάδες συνήθως κάνουν με τους γιους τους, όπως το να παίζουν σπορ, να κάνουν χειρονακτικές εργασίες στο σπίτι μαζί, να δουλεύουν μαζί, ή να κάνουν ταξίδια μαζί.
Η αρσενική – θηλυκή πτυχή της σχέσης πατέρα-κόρης μπορεί να αποτελέσει πρόκληση για πολλούς μπαμπάδες, λέει ο επικεφαλής της μελέτης Mark Morman, καθηγητής επικοινωνίας στο Baylor College of Arts and Sciences στο Waco, Τέξας. Οι άνδρες συνήθως προσεγγίζουν τους άλλους άνδρες κάνοντας πράγματα μαζί, όπως να παίζουν παιχνίδια, σπορ ή να βλέπουν τηλεόραση, ενώ οι γυναίκες τείνουν να σχηματίζουν δεσμούς μέσα από τις εξομολογήσεις καρδιάς και την ανταλλαγή λεπτομερειών σχετικά με τη ζωή τους. Οι άνδρες έλκονται προς τις δραστηριότητες ενώ οι γυναίκες συνδέονται μέσω του διαλόγου, εξήγησε περαιτέρω ο καθηγητής.
Μπαμπάδες και κόρες που βρίσκουν τρόπο να γεφυρώσουν αυτό το χάσμα, τείνουν να είναι πιο κοντά από όσους δεν το κάνουν και, συνήθως, έχει να κάνει με τον πατέρα που μυεί την κόρη του στο ανδρικό τρόπο σύνδεσης, δηλαδή στο να κάνουν πράγματα μαζί, εξηγεί ο Morman.
Μερικοί άνδρες αγχώνονται όταν κάνουν «γυναικεία πράγματα» προκειμένου να συνδεθούν με τις κόρες τους, προσθέτει. Ωστόσο, «δεν είναι η δραστηριότητα που έχει σημασία, αρκεί να δείχνουν αμφότεροι το ίδιο ενδιαφέρον».
Η σημασία της σχέσης πατέρα-κόρης δεν έχει μελετηθεί όσο χρειάζεται, δηλώνει η Peggy Drexler, επίκουρος καθηγήτρια της ψυχολογίας στην ψυχιατρική, στο Weill Medical College του Cornell University. «Πριν από χρόνια, η δουλειά του πατέρα ήταν να προετοιμάσει την κόρη του για τον άνδρα που θα την παντρευτεί. Η σχέση δεν φαινόταν να έχει αρκετό βάθος για να μελετηθεί», σημειώνει.
Στη δεκαετία 1970-1980 και στη συνέχεια ενός νόμου του 1972, που απαγόρευε τις διακρίσεις λόγω φύλου στα σχολικά (ακαδημαϊκά και αθλητικά) προγράμματα, τα κορίτσια άρχισαν να συμμετέχουν περισσότερο σε αθλητικές δραστηριότητες. Έτσι, μπαμπάδες και κόρες άρχισαν να περνούν περισσότερο χρόνο μαζί, κάνοντας αθλήματα αλλά και …πηγαίνοντας για ψώνια μαζί!
Από την έρευνα αυτή, εκτός από το ότι επιβεβαίωσαν το όφελος των κοινών δραστηριοτήτων (αθλητικών και άλλων), οι ερευνητές έμαθαν επίσης πως η σχέση πατέρα – κόρης αλλάζει σε κρίσιμα ορόσημα: στην εφηβεία, σε μια κρίση μέσα στην οικογένεια, στο διαζύγιο των γονέων, στην αποφοίτηση από το λύκειο ή το πανεπιστήμιο, στο γάμο της κόρης και στη μητρότητα.
Για αμφότερους, μπαμπάδες και κόρες, ο γάμος ήταν το δεύτερο πιο συχνά αναφερόμενο σημείο καμπής, δημιουργώντας είτε μεγαλύτερη εγγύτητα μεταξύ τους είτε μια αίσθηση απόστασης. Η τρίτη πιο συχνά αναφερόμενη αλλαγή για τις κόρες ήταν όταν φεύγουν πια από το σπίτι, ενώ για τους μπαμπάδες, ήταν όταν οι κόρες τους αρχίζουν να βγαίνουν ραντεβού.
Και ενώ δεν έχει σημασία ποια δραστηριότητα ή ποιο ορόσημο στιγματίζει τον πατέρα και την κόρη, με την πάροδο του χρόνου, μια ισχυρή σχέση μεταξύ πατέρα και κόρης μπορεί να δώσει την ώθηση που χρειάζεται ένα κορίτσι για επιτυχία αργότερα στη ζωή της. Η ουσία της σχέσης, έχει να κάνει με το χρόνο, την εμπιστοσύνη, την δέσμευση, την ανατροφή, την ενσυναίσθηση, το ενδιαφέρον και τις εμπειρίες που μοιράζονται.
letsfamily.gr
