Ο ρόλος του πατέρα, είναι πολύ σημαντικός για τη ζωή ενός παιδιού, που σε λίγο θα μεγαλώσει, θα γίνει έφηβος και τελικά ένας ενήλικας με αυτοπεποίθηση ή με αρκετά προβλήματα σαν αυτά που ταλαιπωρούν τη δική μας τη γενιά. Όχι, δεν φταίνε για όλα οι μπαμπάδες, ή μάλλον η απουσία τους. Όμως έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το πώς ένα κορίτσι βλέπει τη ζωή και τους άντρες, με ποιους τελικά επιλέγει να είναι, ποιοι την ελκύουν και πώς ένα αγόρι αντιμετωπίζει τις γυναίκες, πώς φέρεται σ΄αυτές, πόσο καλός εραστής είναι. Ειδικά το τελευταίο μπορεί να σας κάνει εντύπωση, όμως είναι αληθινό.
Μέσα από τα μάτια του πατέρα, μαθαίνουμε πολλά για τον ίδιο μας τον εαυτό. Πόσο κι αν αξίζουμε. Πόση ακόμη προσπάθεια πρέπει να κάνουμε για να γίνουμε αρεστοί. Νιώθουμε γεμάτοι συναισθηματικά ως ενήλικες, από μια σταθερή πατρική φιγούρα στα παιδικά μας χρόνια. Νιώθουμε πως όλο κάτι μας φταίει, πως δεν θα μπορέσουμε να δεσμευτούμε ολοκληρωτικά με κάποιον, όταν η φιγούρα του πατέρα είναι αχνή.
Είναι μύθος ότι ο πατέρας δεν χρειάζεται στην ανατροφή ενός παιδιού. Ναι, η μαμά είναι για τα καθημερινά, τα οργανωτικά, ο μπαμπάς όμως πρέπει πάντα να είναι εκεί για το παιδί. Στον λίγο χρόνο που έχει. Διαθέσιμος ν΄ακούσει το παιδί που με τόση λαχτάρα τον περιμένει.
Θυμηθείτε κι εσείς τα παιδικά σας χρόνια. Πόσο σας έλειπε ο μπαμπάς σας; Ή μήπως η απάντηση είναι “καθόλου”, γιατί είχατε συνηθίσει την απουσία του; Αν ήταν πάντα εκεί παρόν, ξέρετε τι πρέπει να δώσει ένας πατέρας στο παιδί του, γιατί το έχετε βιώσει κι ίσως δεν χρειάζεται να διαβάσετε αυτό το κείμενο. Είστε τυχερή! Για όλους τους υπόλοιπους όμως, και τις υπόλοιπες, ίσως βοηθήσει. Στείλτε το κείμενο με ένα mail στον υπολογιστή του συντρόφου σας για να μάθει τρόπους ώστε να γίνει ο πατέρας που θα ήθελε κι εκείνος να έχει!
12 πράγματα για να γίνει ένας άντρας, ο πατέρας που θέλει να έχει το παιδί του:
- Κάθε μα κάθε μέρα προσπαθήστε να βλέπετε τo παιδί σας. Ίσως το πρωί στο πρωινό, μπορεί το βράδυ στο δείπνο. Να το ρωτάτε πώς περνάει, τι του άρεσε μέσα στη μέρα του, να επικοινωνείτε.
- Να το κοιτάτε στα μάτια. Αφήστε για λίγο το κινητό. Μην απαντάτε μονολεκτικά. Κοιτάξτε το στα μάτια να νιώσει την αγάπη σας και να δει πόσο περήφανος είστε που είναι παιδί σας.
- Πείτε του πόσο το αγαπάτε, ποτέ δεν θα κουραστεί να σας ακούει να το λέτε. Εκφράστε του τα συναισθήματα σας, την χαρά, την υπερηφάνεια, την ευγνωμοσύνη που νιώθετε για την όμορφη σχέση που έχετε.
- Αγκαλιάστε το παιδί σας, φιλήστε το. Τα παιδιά έχουν πολύ ανάγκη από σωματική επαφή, αγόρια και κορίτσια.
- Μην αφήνετε τη σύντροφό σας να σας κάνει παράπονα για την συμπεριφορά του παιδιού μπροστά του, ώστε να πρέπει να πάρετε τη θέση του… κακού και να το μαλώσετε. Μιλήστε ιδιαιτέρως μαζί της, ώστε να γνωρίζετε τι γίνεται και έπειτα καθίστε με το παιδί. Εσείς θα κρίνετε αν είναι η σωστή στιγμή για νουθεσίες και συμβουλές. Μπορεί να γίνει κι αύριο…
- Ποτέ μην αφήσετε το παιδί να πάει για ύπνο και να είστε τσακωμένοι. Τι φοβερό μπορεί να έχει κάνει, ώστε να βλέπει εφιάλτες τη νύχτα; Δώστε του ένα γλυκό φιλί, σφίξτε το στην αγκαλιά σας και καληνυχτίστε το.
- Περάστε χρόνο με το κάθε σας παιδί μόνο οι δυο σας, μια φορά στο τόσο. Κάντε πράγματα που ευχαριστούν και τους δυο. Μην το πιέζετε να κάνει πράγματα που φοβάται και μην δείξετε πως το υποτιμάτε ή δεν το εκτιμάτε γιατί δεν είναι θαρραλέος για παράδειγμα ν΄ανέβει στο δέντρο.
- Ρωτήστε τη γνώμη του παιδιού σας για διάφορα πράγματα. Πείτε του τη δική σας. Αρχίστε να επικοινωνείτε ουσιαστικά και να δημιουργείτε από νωρίς μια σχέση εμπιστοσύνης που μεγαλώνοντας θα είναι ανεκτίμητη.
- Επιβραβεύστε το παιδί σας. Μη μένετε στ’ αρνητικά. Φωτίστε τα όμορφα που κάνει. Από μια ωραία ζωγραφιά, μέχρι ένα τρίποντο στο μπάσκετ, μια πράξη βοήθειας σε ένα παιδάκι που έπεσε και το σήκωσε ακόμη και σε μια αποτυχία. Επιβραβεύστε το για την προσπάθειά του.
- Μάθετέ του να είναι ευγενικό και υπομονετικό. Αρκεί να κάνετε κι εσείς το ίδιο. Τα παιδιά μιμούνται συμπεριφορές.
- Ελέγξτε τα λόγια και την συμπεριφορά σας κάθε φορά που είναι μπροστά το παιδί σας. Μπορεί να απευθύνεστε στη σύντροφό σας, σ΄έναν φίλο σας, αν όμως ο τρόπος είναι επιθετικός, το παιδί φοβάται και πάντα νιώθει εκείνο υπεύθυνο γι αυτό!
- Αποδεχθείτε το παιδί σας, γι αυτό που είναι δεν χρειάζεται να σας μοιάζει ή να του αρέσουν τα ίδια πράγματα μ΄εσάς. Το παιδί σας είναι ένας άλλος άνθρωπος που μόνο αν σας έχει στο πλευρό του, θ΄ανθίσει. Έτσι θα μπορέσει στο μέλλον ν’ αντεπεξέλθει σε κάθε δυσκολία και ν΄αναπτύξει όλα του τα ταλέντα.
Ελευθερία Γεωργάκαινα
