Για πολλούς αιώνες, η εξουσία του πατέρα ήταν η πρωταρχική αρχή της οικογένειας.
Ο λόγος του ήταν αδιαμφισβήτητος, η απόφασή του οριστική και αμετάκλητη, η επιρροή του κυρίαρχη σε όλα τα θέματα που αφορούν την οικογένεια.
Ο κόσμος άρχισε να αλλάξει ριζικά με τις κοινωνικές, οικονομικές και τεχνολογικές αλλαγές του 20ου αιώνα και με αυτές τις αλλαγές, ήρθε μια βασική αλλαγή στη δομή και τη λειτουργία της οικογένειας – με συνέπεια την αλλαγή στην εξουσία του πατέρα.
Η επιρροή του ήταν όλο και περισσότερο ήσσονος σημασίας, ακόμα και αμελητέα, και η σημασία του ορίστηκε από το πόσο καλά παρείχε τα προς το ζην στην οικογένεια.
Ένας άλλος παράγοντας για την υποβάθμιση του ρόλου του πατέρα ήταν ένα νέο πεδίο της ψυχολογίας. Στην πραγματικότητα, η ψυχολογία έγινε μέρος του προβλήματος.
Οι ερευνητικές μελέτες δεν είχαν τοποθετήσει μεγάλη σημασία στο ρόλο του πατέρα, και η επιρροή του στην ανάπτυξη του παιδιού του, αναφερόταν ως «ασήμαντη».
Η οποιαδήποτε αναφορά στο γονέα ισοδυναμούσε με αναφορά στη μητέρα. Μόνο ένας μικρός αριθμός μελετών της σχέσης γονέα-παιδιού μελέτες διερευνούσε το ρόλο του πατέρα, και οι λίγες μελέτες που έγιναν εκείνη την περίοδο επικεντρώνονταν στην εμπλοκή του πατέρα, όπως αυτή αναφερόταν από τη μητέρα.
Για παράδειγμα, σε μια σειρά από μελέτες που χρησιμοποίησαν πάνω από 2.000 γονείς, για να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με την ανατροφή των παιδιών, ούτε ένας πατέρας δεν συμμετείχε στις συνεντεύξεις.
Ένα έμμεσο αποτέλεσμα της έλλειψης ερευνητικών δεδομένων σχετικά με τους πατέρες ήταν η σιωπηρή παραδοχή, ότι οι πατέρες δεν ενδιαφέρονται για την πατρότητα.
Το εκκρεμές σιγά-σιγά άρχισε να ταλαντεύεται τη δεκαετία του 1970, με τις πρόσφατα σχεδιασμένες μελέτες να αρχίζουν να μελετούν την επιρροή των πατέρων.
Τα επιστημονικά περιοδικά, καθώς και το Διαδίκτυο, αρχίζουν να επιβεβαιώνουν τη σημασία του πατέρα.
Τι λένε οι σύγχρονες έρευνες;
Σύμφωνα με μια έκθεση στο άρθρο «Πατέρες και η επιρροή τους στην ευζωία των παιδιών”:
Ακόμα και από τη γέννησή τους, τα παιδιά που έχουν πατέρα που συμμετέχει στην ανατροφή τους είναι πιο πιθανό να είναι συναισθηματικά ασφαλή, να νιώθουν σίγουρα για να εξερευνήσουν το περιβάλλον τους, και, καθώς μεγαλώνουν, να έχουν καλύτερες κοινωνικές σχέσεις.
Ο τρόπος που οι πατέρες παίζουν με τα παιδιά τους, έχει επίσης σημαντικό αντίκτυπο στη συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.
Οι πατέρες δαπανούν μεγαλύτερο ποσοστό σε διαπροσωπικές αλληλεπιδράσεις τους με τα βρέφη και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, στην έντονη δραστηριότητα μέσα από το παιχνίδι από ότι οι μητέρες.
Από αυτές τις αλληλεπιδράσεις, τα παιδιά μαθαίνουν πώς να ρυθμίζουν τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά τους.
Τα παιδιά με ενεργούς, στοργικούς πατέρες έχουν καλύτερα εκπαιδευτικά αποτελέσματα. Η επίδραση της συμμετοχής του πατέρα επεκτείνεται στην εφηβεία και την ενηλικίωση.
Πολυάριθμες μελέτες διαπιστώνουν ότι η ενεργός συμμετοχή του πατέρα συνδέεται με καλύτερη λεκτικές δεξιότητες, αυξημένη πνευματική λειτουργία, και υψηλή ακαδημαϊκή επίδοση μεταξύ των εφήβων.
Ποια είναι η σύγχρονη πραγματικότητα;
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι πατέρες παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή των παιδιών τους. Ότι η πλειοψηφία των μελετών επιβεβαιώνουν ότι ένας πατέρας που συμμετέχει μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο, ιδίως στην γνωστική, τη συμπεριφορική και τη γενική υγεία καθώς και την ευημερία ενός παιδιού.
Ότι το να υπάρχει ένα θετικό αρσενικό πρότυπο, βοηθά ένα έφηβο αγόρι να αναπτύξει θετικά χαρακτηριστικά του φύλου του.
Ότι τα κορίτσια στην εφηβεία είναι πιο πιθανό να σχηματίσουν θετική γνώμη για τους άνδρες και να σχηματίσουν πιο υγιείς σχέσεις με αυτούς, αν έχουν μεγαλώσει πλάι σε έναν πατέρα που συμμετείχε στην ανατροφή τους.
Ότι είναι γενικά αποδεκτό, στις περισσότερες περιπτώσεις, η παρουσία και η συμμετοχή του πατέρα μπορεί να είναι τόσο ζωτικής σημασίας για την υγιή ανάπτυξη του παιδιού, όσο και της μητέρας του.
Και ότι το να βιώνουν την επικύρωση της σημασίας τους στην ανατροφή των παιδιών, έχει κάνει τους πατέρες να συνειδητοποιήσουν την αξία τους και στη συνέχεια, να θέλουν ακόμα περισσότερο να συμμετέχουν.
Είτε είστε κοντά του ή όχι, αν ήταν ένα σταθερό μέρος της ζωής σας ή όχι, σίγουρα έπαιξε ρόλο στο ποιος είστε σήμερα, καθώς ήταν ένα σημαντικό μέρος της ζωής σας.
