Μια μέρα μόνο για τον πατέρα. Όχι γιατί η μητέρα έρχεται δεύτερη, αλλά γιατί ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων, το στήριγμα στις δύσκολες αποφάσεις και ο βράχος μας πρέπει κι αυτός να έχει την τιμητική του.
Ο πατέρας που αν και αφήνει τη μητέρα να παίζει τον αρχηγό στο σπίτι, αγαπάει και προσφέρει απλόχερα την αγάπη του, με λιγότερα γλυκόλογα και περιπτύξεις αλλά με χαμόγελο και αρκετό χιούμορ. Ο πατέρας της σκανταλιάς και της αθώας απάντησης “δεν το ήξερα” που όμως σκέφτεται τις λύσεις πριν το πρόβλημα για τα παιδιά του.
Ο πατέρας που σήμερα αναρωτιέται πως θα βοηθήσει τα παιδιά του να σταθούν στα πόδια τους και τι εφόδια θα τους δώσει. Ο πατέρας που μεγαλώνει και αναρωτιέται αν τον αγαπούν όσο αγαπάει αυτός.
Στον πατέρα του καθένα μας ανήκει αυτή η μέρα για να του δείξουμε ξανά πόσα αισθήματα κρύβουμε μέσα μας γι αυτόν.
Δώστε του ένα φιλί και μια αγκαλιά, ίσως κι ένα συμβολικό δωράκι. Ακόμα και αν πει “δε χρειαζόταν” ένα δάκρυ ίσως κρύψει για να συνεχίζει να φαίνεται ήρωας στα δικά μας μάτια.
