Ο Michael Ray, 54 ετών, είναι ένας μπαμπάς που τα τελευταία δύο χρόνια μεγαλώνει μόνος του την κόρη του Charlie, 4 ετών. Καθημερινά, λαμβάνει παρατηρήσεις σχετικά με την ανατροφή της κόρης του, όταν είναι έξω μαζί της.
Είπε ότι μερικές φορές, οι άλλοι γονείς είναι προκατειλημμένοι απέναντί του, και ακόμα περισσότερο απέναντί στην μικρή του κόρη. Ο ίδιος, μας αποκαλύπτει μια λίστα από ερωτήσεις και παρατηρήσεις που έχει βαρεθεί να ακούει από τους γύρω του.
«Οι γυναίκες είναι κυρίως υποστηρικτικές, και με ρωτάνε πώς μπορώ να διαχειρίζομαι την κατάσταση, και εγώ τους απαντάω: Είναι ακριβώς το ίδιο όπως και κάθε μονογονεϊκή οικογένεια», μας είπε ο κ.Ray.
Μία από τις πιο κοινές φράσεις που ακούει είναι: « Κρατάτε αυτό το παιδάκι για σήμερα;»
Άλλα σχόλια που έλαβε είναι: «Θέλετε να καλέσετε τη σύζυγό σας και να το κανονίσει εκείνη;» ή «Ποιος φροντίζει τα μαλλιά και τα νύχια της;»
Ο κ. Ray έχει επίσης ακούσει το σχόλιο: «Κάθε μικρό κορίτσι χρειάζεται τη μαμά της!» Νιώθει ακριβώς το ίδιο με μια ανύπαντρη μητέρα αν κάποιος της έλεγε: «κάθε μικρό αγόρι χρειάζεται τον μπαμπά του».
Άλλοι γονείς έχουν πει: «Θα χρειαστεί βοήθεια στην εφηβεία!» ή σχολίασε «Σίγουρα θα θέλατε έναν γιο!».
Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετώπισε ήταν ότι δεν μπορούσε να είναι στα αποδυτήρια της σχολής μπαλέτου με την κόρη του, γιατί δεν επιτρέπονταν η είσοδος στους άντρες.
Ο κ. Ray είπε ότι ήταν απογοητευμένος όταν έμαθε ότι δεν θα είναι σε θέση να βοηθήσει την κόρη του να ετοιμαστεί πριν από την παράστασή της, λόγω της απαγόρευσης της εισόδου του στην Ακαδημία Χορού. «Τα αρσενικά δεν επιτρέπονται στα αποδυτήρια», μας λέει λυπημένος.
Θέλοντας να υποστηρίξει την κόρη του, που δεν έχει επαφή με την μητέρα της, ο κ. Ray πλησίασε ένας από τους δασκάλους της ακαδημίας με την ελπίδα της αλλαγής των κανόνων, ώστε να μπορούσαν να συμπεριληφθούν και οι μπαμπάδες στην προετοιμασία των παιδιών τους. Αν του το απαγόρευαν, η Charlie θα ήταν το μόνο παιδί χωρίς την ευκαιρία να μοιραστεί τον ενθουσιασμό και τη νευρικότητα της με έναν γονέα.
Η απαγόρευση άρθηκε από το προσωπικό της σχολής χορού την περασμένη εβδομάδα και ο κ. Ray είπε ότι ήταν πολύ ευγνώμων και πολύ χαρούμενος που θα μοιραζόταν αυτή τη στιγμή με την κόρη του.
Μπράβο κύριε Ray! Συνέχισε να προσπαθείς για το παιδί σου!
