Μια φράση τόσο απλή. Και όμως περικλείει τόση δύναμη που μπορεί να σε διαλύσει…να σε κομματιάσει…
Να πάρει την καρδιά σου και να την πετάξει στους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες του διαζυγίου, της ζωής μετά το διαζύγιο. Αν βέβαια υπάρχει τέτοια ζωή, όταν ακούς τη μητέρα του παιδιού σου, των παιδιών σου να την ξεστομίζει τόσο αβίαστα… Σύνηθες φαινόμενο. Σε κάθε πρόταση σχεδόν που κάνεις για να δεις το παιδί σου υπάρχει ένα αλλά. Ναι να έρθεις, ΑΛΛΑ….ναι να τη δεις ΑΛΛΑ, να μην βγει από το πρόγραμμα…
Και ποιο πρόγραμμα μπορεί να έχει άλλωστε ένα παιδάκι τριών ετών που πηγαίνει παιδικό και προσπαθείς να το βλέπεις όσο μπορείς περισσότερο; Ποιο είναι το πρόγραμμα μιας τρίχρονης πριγκίπισσας που όταν τη γυρνάς στην αγκαλιά της μαμάς της, 9 στις 10 φορές ζητάει να γυρίσει πίσω στην αγκαλιά σου; Και γιατί παρακαλώ να μην την βγάλω και εγώ λίγο από το πρόγραμμά της; Ποια ανώτερη δύναμη που λέγεται επιμέλεια θα μπορέσει να μου απαγορεύσει να πάρω το παιδί μου από τον παιδικό, όχι γιατί έχω να χωρίσω ή να μοιράσω κάτι με την πρώην γυναίκα μου, αλλά γιατί εάν το πράξω η μικρή θα βγει από το πρόγραμμα;
Γιατί θα ξεσυνηθίσει και ίσως να με ζητάει να πάω αύριο και μεθαύριο ξανά στον παιδικό να την παραλάβω και να έχουμε εκείνη την ξεχωριστή ημέρα μαζί, να παίξουμε, να τρέξουμε, να γελάσουμε και πολλές ακόμα ξεχωριστές ημέρες… Όμως όχι… Δε γίνεται γιατί όπως χαρακτηριστικά σου δηλώνει η άλλη ενήλικος φωνή από το τηλέφωνο «καλύτερα να μην πας από τον παιδικό γιατί η μικρή θα βγει από το πρόγραμμα»… γιατί θα κακομάθει, γιατί μετά θα σε ζητάει… Και μένεις με το τηλέφωνο στο χέρι χωρίς να πεις καμία άλλη κουβέντα παρά μόνον ένα ξερό «εντάξει». Όχι γιατί δε θέλεις να το παλέψεις αλλά, ίσως, γιατί δεν έχεις άλλες δυνάμεις πια να προτείνεις και συνέχεια να βρίσκεις έναν τοίχο απέναντι σου να τρακάρεις με τόση δύναμη κάθε φορά, που τα ανθρωπάκια με τις πορτοκαλί στολές που πραγματοποιούν τις δοκιμές ασφαλείας των αυτοκινήτων, να ωχριούν μπροστά σου…
Που όταν προσπαθείς να εξηγήσεις με λόγια ότι μάλλον καλό θα κάνει στο παιδί να σε βλέπει όσο πιο συχνά γίνεται, ακούς το ναι μεν «αλλά δε θέλω να βγει από το πρόγραμμα»… Και εκεί για άλλη μια φορά καταρρέει ο κόσμος σου, καθώς πρέπει να μείνεις πιστός σε μια δικαστική απόφαση συναινετικού διαζυγίου και σε ένα συμφωνητικό που αβίαστα υπέγραψες.
Και τα οποία ορίζουν πλέον τη ζωή σου…
