«Όταν γεννήθηκες δεν ήξερα πώς να σε φροντίσω. Δεν είχα καμία σχέση με μωρά στο παρελθόν. Αλλά έμαθα πώς να σε αλλάζω, να σου ετοιμάζω το γάλα σου, να σε κάνω μπάνιο, να σε αλλάζω.
Σε είδα να μεγαλώνεις και από μια σταλιά, να γίνεσαι 3 χρονών.
Πλέον μπορούμε να μιλάμε ο ένας στον άλλον, να λέμε τις σκέψεις μας με το δικό μας τρόπο. Μερικές φορές μπορεί να μου πεις ότι μ’αγαπάς. Όταν είναι αυθόρμητο μου φτιάχνεις τη μέρα μου. Σ ‘αγαπώ κι εγώ, πάρα πολύ, με τρόπους που δεν θα καταλάβεις μέχρι να αποκτήσεις και εσύ τα δικά σου παιδιά.
Κυρίως, μου ζητάς να παίξουμε. Μερικές φορές η μαμά και εγώ είμαστε πολύ απασχολημένοι το βράδυ για να παίξουμε μαζί σου όσο θα θέλαμε. Πρέπει πάντα να φροντίσουμε για το φαγητό σου και όσο το ετοιμάζουμε μπορεί να χαζέψουμε λίγο τηλεόραση. Τις περισσότερες ημέρες, είμαι εντυπωσιασμένος από την υπομονή σου.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, η αγαπημένη μας συνήθεια είναι ο αγώνας πάλης μετά το δείπνο. Σου αρέσει να προσποιούμαστε ότι είμαστε λιοντάρια, ο Simba από το Lion King , και ότι παλεύουμε για τον έλεγχο ενός από τους καναπέδες μας. Μερικές φορές είμαστε κι άλλα ζώα – ρινόκεροι, άγριες μέλισσες, ιπποπόταμοι. Αλλά δεν σε πειράζει, αρκεί να κυλιόμαστε στο χαλί.
Όταν πλησιάζει η ώρα να σταματήσουμε είσαι αναστατωμένος. Στυλώνεις τα πόδια σου και θέλεις να παλέψεις λίγο ακόμα. Η μαμά σου και εγώ προσπαθούμε να έχουμε μια κοινή γραμμή, ειδικά αν είναι η ώρα να πας για ύπνο. Συνήθως σε αφήνουμε ακόμα ένα λεπτό και μετά σε προσκαλούμε σε έναν αγώνα για το ποιος θα φτάσει πρώτος στο δωμάτιό σου για να κοιμηθείς.
Όμως εσύ συνεχίζεις να μας ζητάς να παίξεις λίγο ακόμα. Αυτή η επιμονή με κάνει να αναρωτιέμαι γιατί είναι τόσο σημαντικό για σένα και τι περνάει από το μυαλό σου τις φορές που σου λέω πως δεν μπορώ να παίξω μαζί σου. Πώς αντιλαμβάνεσαι την άρνησή μου; Δεν ξέρω γιατί δεν με απασχόλησε αυτό μέχρι τώρα και ειλικρινά ντρέπομαι για τον εαυτό μου.
Τι σκέφτεσαι και τι αισθάνεσαι όταν σου λέω ότι δεν μπορώ να παίξω; Μπορείς να καταλάβεις ότι θα ήθελα πολύ να περνώ περισσότερο χρόνο μαζί σου; Όταν εκνευρίζεσαι την ώρα που σου λέω ότι σταματάμε το παιχνίδι, μπορείς να καταλάβεις το λόγο που στο λέω; Ξέρεις ότι ανησυχώ για σένα – τι τρως, πόσο κοιμάσαι, ποιοι είναι οι φίλοι σου; Μπορείς να κατανοήσεις την ευθύνη που νιώθω για τη ζωή σου;
Μόνο εσύ γνωρίζεις τις απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις. Αλλά μέσα από τα λόγια και τις πράξεις σου, καταλαβαίνω ότι ο χρόνος που περνάς μαζί μου είναι σημαντικός για σένα. Μου είναι πολύ εύκολο να χαθώ στον περίπλοκο κόσμο των ενηλίκων, όταν ο κόσμος σου είναι πολύ καλύτερος. Ζεις τη στιγμή και σκοπεύω να αφιερώνω περισσότερο χρόνο μαζί σου.
Τις προάλλες ήμουν απασχολημένος, κόβοντας τα λαχανικά, μιλώντας με τη μαμά σου, ήμουν χαμένος στις σκέψεις μου. Και τότε άρχισες να φωνάζεις:
«Μπαμπά»
«Μπαμπά»
«Μπαμπά»
Σε κοίταξα και σε ρώτησα: «Θέλεις να παλέψουμε;»
«Ναι, θέλω να παλέψω μαζί σου.»
Με αγάπη ,
Ο μπαμπάς σου»
