Ναι, είμαστε οι γονείς της κρίσης. Ναι, είμαστε η γενιά που της φούσκωσαν τα μυαλά και μετά της ζήτησαν τα ρέστα. Ναι, είμαστε η γενιά που χλεύασε τη Γενιά των 700€ και τώρα χειροκροτεί την ανασφάλιστη Γενιά των 480€.
Τα παιδιά μας όμως τι φταίνε; Πώς κατέληξαν να πληρώνουν τα δικά μας “ανεκπλήρωτα” και “απλήρωτα”;
Ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι κανένα παιδί δεν είναι υπεύθυνο για το παρελθόν, το κατηγορούμε για το παρόν και αυτόματα του στερούμε το μέλλον. Ξεφορτώνουμε επάνω τους τα βάρη που δεν καταλάβαμε ότι φορτωθήκαμε. Δεν είναι ότι δεν αγαπάμε τα παιδιά μας. Προφανώς τα αγαπάμε. Θα δίναμε τα πάντα για εκείνα. Το θέμα όμως είναι τί μας έχει απομείνει να δώσουμε; Η απογοήτευση, το εργασιακό αδιέξοδο και τα μόνιμα νεύρα υψώνονται πλέον σαν τοίχος και κρύβουν την, κατά τα άλλα αληθινή, αγάπη μας για εκείνα.
Ο γονιός που είδε τα όνειρα του να παρασύρονται από την κρίση και να πέφτουν στο γκρεμό, δεν βρίσκει τη δύναμη να πείσει το παιδί του ότι πρέπει να θέτει στόχους και να παλεύει για να τους κατακτήσει.
Πρέπει όμως! Αυτά τα παιδιά είναι η βάση για τη συνέχεια. Αυτά τα παιδιά θα αλλάξουν τον κόσμο κι ας φαίνεται για την ώρα σάπιος.
Ας μην αφήσουμε τα παιδιά να δουν πόσο πραγματικά σάπιος είναι. Ας βάλουμε όλοι ένα χεράκι για να σκεπάσουμε αυτήν τη καταχνιά με φως. Με το δικό μας φως. Ή ακόμα καλύτερα με το δικό τους φως!
Δεν πειράζει που μίκρυνε το σπίτι μας, που σταματήσαμε να ταξιδεύουμε, που δεν πάμε πια για ψώνια και που μειώσαμε τις επιλογές μας. Δεν πειράζει που δεν μπορούμε να επιλέξουμε ένα ιδιωτικό σχολείο που στο μυαλό μας φάνταζε ιδανικό. Άλλωστε, τα σχολεία τα φτιάχνουν οι δάσκαλοι κι όχι οι τοίχοι. Δεν πειράζει που έχουμε ένα ή κάνενα αυτοκίνητο. Άλλωστε, τα παιδιά θέλουν να τρέχουν. Δεν πειράζει που δεν αγοράσαμε το πιο ψηλό δέντρο τα Χριστούγεννα. Άλλωστε, τα στολίδια που φτιάχνουν τα παιδιά μας κάνουν τη διαφορά.
Δεν επιτρέπεται να μεγαλώνουμε την “χωρίς όνειρα” γενιά. Δεν επιτρέπεται να μην αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας γιατί ήρθε ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Δεν επιτρέπεται να βυθιζόμαστε στο πένθος του μειωμένου μισθού και των χαμένων επιδομάτων.
Έχουμε υποχρέωση να φτιάξουμε το παραμύθι των παιδιών μας και να τους χαρίσουμε την παιδικότητά τους.
Το καλό που σας θέλω. Φτιάξτε αμέσως το δικό σας παραμύθι … γιατί χανόμαστε!*
*Από το στίχο της Μαριανίνας Κριεζή
mommy.gr
