Όταν ο 5χρονος γιος του παραδέχτηκε ότι είχε κλέψει ένα κουτί τσίχλες, ένας μπαμπάς ήξερε ότι αντί να τού το κατάσχει ή να τον μαλώσει, έπρεπε να βρει έναν τρόπο να τού διδάξει τις πραγματικές συνέπειες της κλοπής.
Ο πατέρας στην αρχή συνειδητοποίησε πόσο απίθανο ήταν που ο 5χρονος τού πρόσφερε ένα κομμάτι από το κλοπιμαίο του έξω από το μαγαζί. «Όταν γύρισα την πλάτη μου προφανώς το πήρε και βγήκε έξω», έγραψε. «Ανακάλυψα τι είχε κάνει, αφού μασούσε και μού προσέφερε μια τσίχλα από το κουτί (αυτή είναι λογική 5χρονου). Έτσι τον ρώτησα αν το πλήρωσε και μου είπε όχι. Τού είπα πόσο περήφανος ήμουν γι ‘αυτόν που μού είπε την αλήθεια, αλλά και απογοητευμένος που έκλεψε.»
Σκέφτηκε προσεκτικά για το πώς να «τιμωρήσει» τον γιο του και κατέληξε σε έναν κατάλληλο για την ηλικία τρόπο με τον οποίο το αγόρι μπορούσε να «εξοφλήσει τα χρέη του».
«Έτσι σκέφτηκα πόσο κόστισε το κουτί με τις τσίχλες και πρόσθεσα $ 0,50 ως πρόστιμο. Έτσι, το σύνολο έφθασε στα 2,50 δολάρια. Τον έβαλα να κάνει διάφορες δουλειές που είναι κατάλληλες για έναν 5χρονο και τού είπα πως μέχρι να πληρώσει το χρέος του, δεν θα έχει προνόμια όπως η τηλεόραση, το tablet ή το παιχνίδι έξω. Έτσι, δούλεψε για 1,50 δολάρια και τότε τού είπα για «κοινωφελή εργασία» ότι πρέπει να καθαρίσει το δωμάτιό του και τα παιχνίδια του αδελφού του. Τού είπα ότι αυτό θα μετρήσει για να βγάλει το τελευταίο δολάριό του. Τώρα είναι στο δωμάτιό του και το καθαρίζει και ακούω το περιστασιακό «Ουφ! Δεν πρόκειται ποτέ να κλέψω ξανά!»
Ορίστε, λοιπόν! Οι συνέπειες της πραγματικής ζωής σε ειδική έκδοση για παιδιά. Προτιμώ να τα μάθει τώρα από το να κλέψει ως έφηβος και να αντιμετωπίσει βαριά πρόστιμα, κοινωφελείς εργασίες ή ακόμα και φυλάκιση. Αλλά για να γίνει αυτό θετικό, θα αρχίσω να του δίνω ένα χαρτζιλίκι όταν ολοκληρώνει τις δουλειές του και Θα τού διδάξω για τα χρήματα και τα σωστά οικονομικά.»
