Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν γι’ αυτούς ωστόσο είναι μια πραγματικότητα. Η οργάνωση BACA (Bikers Against Child Abuse μτφ: Μηχανόβιοι εναντίον της παιδικής κακοποίησης) αποτελείται από άντρες και γυναίκες σε όλο τον κόσμο που προστατεύουν και φέρνουν χαρά και ασφάλεια στα παιδιά. Η BACA είναι μια διεθνής μη κερδοσκοπική οργάνωση στην Αμερική, με σκοπό να βοηθήσει και να προστατέψει τα παιδιά που έχουν υποφέρει ή συνεχίζουν να υποφέρουν στα χέρια ανθρώπων που θα έπρεπε να μπορούν να εμπιστεύονται, σπεύδοντας επάνω στη μηχανή τους.
Σαν μια ομάδα «Ζήτα» όπως έχουμε εδώ στην Ελλάδα, αλλά στην υπηρεσία των κακοποιημένων παιδιών!
Τα μέλη της BACA είναι αφιερωμένα στο να ενδυναμώνουν τα θύματα παιδικής κακοποίησης και να τα βοηθάνε να νιώθουν δύναμη και να ζούν μια γεμάτη και παραγωγική ζωή. Πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο, τα συνοδεύουν στο δικαστήριο και στέκονται έξω από τα σπίτια τους όλη τη νύχτα αν αυτό τα κάνει να νιώθουν προστατευμένα και ασφαλή. Τα παιδιά αυτά, γίνονται και αυτά μέλη της οικογένειας της BACA και στηρίζονται στο γεγονός πως ότι και να γίνει, πάντα κάποιος θα βρίσκεται εκεί ένα βήμα πίσω τους να τα προστατέψει και να «παλέψει» αν χρειαστεί, για εκείνα.
Μιλήσαμε με διάφορα μέλη της BACA από όλη τη χώρα για να μας πούν για τη συναρπαστική δουλειά που κάνουν και το κοινωνικό έργο που επιτελούν και έχει ενδιαφέρον να δείς τι μας είπαν!
Πώς συνδέεστε με ένα παιδί που χρειάζεται βοήθεια;
Τα περισσότερα παιδιά κακοποιούνται από τους γονείς τους και επειδή έχουμε επαφή με τους Εισαγγελείς, μας γνωστοποιούν τις υποθέσεις κακοποιημένων παιδιών που φτάνουν στα χέρια τους. Άλλες φορές πηγαίνουμε εμείς στα Αστυνομικά τμήματα και παίρνουμε στοιχεία ενώ σε πολλές περιπτώσεις, μας παίρνουν οι ίδιοι οι συγγενείς ή οι γονείς των παιδιών να μας αναφέρουν κάποιο περιστατικό κακοποίησης.
Πώς γίνεται η πρώτη επαφή με αυτά τα παιδιά;
Καταρχάς, εγώ προσωπικά χαιρετώ το παιδί με ένα ζεστό χαμόγελο κοιτάζοντάς το με κατανόηση (όχι οίκτο). Πάντα φροντίζω να κάθεται σε πιο ψηλό σημείο από εμένα ώστε να είμαι λίγο πιο κάτω από το οπτικό του πεδίο. Του απευθύνομαι με το ψευδώνυμο που έχει επιλέξει να εμφανιστεί και του μιλάω για άλλα θέματα της καθημερινότητας, όπως αν του αρέσει να κάνει ποδήλατο, ποια είναι τα αγαπημένα του παιχνίδια ή ποιο άθλημα του αρέσει. Ανάλογα με την αντίδρασή του, θα του πω μια αστεία ιστορία για μένα, θα του δείξω το σήμα της BACA και θα του πω ότι είμαι κι εγώ πια, κομμάτι της οικογένειάς του.
Γιατί έγινες μέλος στη BACA;
Η παιδική κακοποίηση, έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας πλέον στον κόσμο και δυστυχώς υπάρχουν λίγες οργανώσεις που πραγματικά βοηθάνε. Αν το παιδί φοβάται να καταγγείλει αυτόν που το κακοποιεί, τότε το πιο πιθανό είναι ο εφιάλτης του να μην έχει τέλος. Και σε αυτό το σημείο επεμβαίνει η BACA. Δυναμώνουμε τα παιδιά, τα κάνουμε να μην νιώθουν φόβο μέσα στον κόσμο που ζούν και γενικότερα, τους δίνουμε τη ζωή τους πίσω. Προσωπικά μπήκα στη BACAόταν είδα πόσο πολύ επηρεάζει τις ζωές των παιδιών προς το καλύτερο.
Όταν είδα τι περνάει ένα παιδί που πρέπει να πάει στο δικαστήριο να καταθέσει εναντίον ακόμη και του ίδιου του γονιού του. Δούλευα σε ένα νοσοκομείο κάποτε και φρόντιζα ένα παιδί που πυροβολήθηκε από τον πατέρα του και που δυστυχώς δεν άντεξε και υπέκυψε στα τραύματά του. Από τότε ήθελα να κάνω κάτι να σταματήσει αυτό και το να γίνω μέλος στη BACA ήταν η ευκαιρία μου. Επίσης, αυτό που μας διευκολύνει πολύ είναι η μετακίνηση. Με τη μηχανή μπορείς να πας γρήγορα όπου κι αν θέλεις!
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας μια ιστορία επιτυχίας; Ένα περιστατικό που είχε καλό τέλος εξαιτίας της δικής σας παρέμβασης;
Πάρα πολλά. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν πρωτοσυναντάμε ένα παιδί, είναι τόσο φοβισμένο που δεν βγαίνει καν από το σπίτι του και είναι εκπληκτικό που αυτό το ίδιο παιδί, ένα μήνα μετά το βλέπεις να καταθέτει άφοβα και δυναμικά, στο δικαστήριο. Υπάρχουν έφηβοι ή ενήλικες που όταν ήταν παιδιά βοηθήθηκαν από την BACA και σήμερα με παίρνουν τηλέφωνο ή έρχονται να με δούν.
Δεν θα ξεχάσω όμως το περιστατικό μιας έφηβης κοπέλας που κακοποιούνταν από τον πατριό της και εξαιτίας αυτής της κακοποίησης είχε παρατήσει το βόλεϊ, ένα άθλημα που αγαπούσε πάρα πολύ και ήθελε να ακολουθήσει επαγγελματικά. Όταν τη πρωτοσυναντήσαμε ήταν φοβισμένη, δεν μας κοιτούσε στα μάτια, σχεδόν μας γύρισε τη πλάτη. Ο ίδιος αυτός άνθρωπος, δυο μήνες μετά, κατέθετε στο δικαστήριο εναντίον του πατριού της και σήμερα το κορίτσι αυτό είναι αρχηγός της γυναικείας ομάδας βόλεϊ στη περιοχή της, κάνοντας το όνειρό της αληθινό. Αυτό είναι για μένα επιτυχία!
Αν μπορούσες να πείς κάτι σε ένα κακοποιημένο παιδί που υποφέρει, τι θα ήταν αυτό;
Ότι μπορεί αυτή τη στιγμή, να του φαίνονται όλα ακατόρθωτα, αλλά μπορεί να το ξεπεράσει, δεν είναι μόνο του. Κι ακόμη κι αν δεν έρθει εκείνο σε εμάς, θα πάμε εμείς σε αυτό, όπου κι αν βρίσκεται!
